Illdisposed - Four Depressive Seasons

Δανία. Μια από τις χώρες από τις οποίες ξεκίνησαν οι βίκινγκς να λεηλατούν άλλες χώρες. Η βαναυσότητα είναι κομμάτι του πολιτισμού της. Ακόμα και στις μέρες μας, στην μουσική όμως. Με πληθυσμό μισό από την Ελλάδα, και όμως, πολλές συμμετοχές στο death metal προσκήνιο. Και συνεχίζουν να λεηλατούν. Ένα σεβαστό όνομα αυτών που αντιπροσώπευαν το είδος είναι οι Illdisposed. Ιδρύθηκαν το 1991 στο Aarhus και μέσα στο βαρύ χειμώνα της ίδιας χρονιάς έγραψαν πέντε τραγούδια (που αποτέλεσαν και το πρώτο τους demo). Το κουιντέτο σύντομα έχασε τον δεύτερο του κιθαρίστα μα η μπάντα συνέχισε να συνθέτει τραγούδια για το ντεμπούτο τους. Το 1993 κυκλοφορεί το ‘’Four Depressive Seasons’’ από την Progress Red Label και η σφραγίδα των Illdisposed μπαίνει στον παγκόσμιο χάρτη. Η μπάντα βρίσκεται σε μεγάλα κέφια, αποκτά ξανά και δεύτερο κιθαρίστα και ξεκινούν την επίθεση τους. ‘’ Return from Tomorrow’’ ep, Submit (1995), There's Something Rotten... (1997) και φαίνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Η νέα χιλιετία τους βρίσκει με δίσκο γεμάτο διασκευές (Retro/2000)  και ένα πιο μέτριο death metal δίσκο, το ‘’ Kokaiinum’’. Η μπάντα γίνεται πιο μελωδική με τον καιρό και από το 2004 και το ‘’1-800 Vindication’’ και μετά αλλάζει, εκμοντερνίζεται, γκρουβάρει αλλά πάντοτε παίζοντας ποιοτικά και συνάμα επιθετικά. Η μπάντα έχει φτάσει τους δώδεκα δίσκους και θεωρείται εγγύηση για το είδος με μοναδικό αυθεντικό μέλος τον τραγουδιστή Bo Summer ενώ ακόμα είναι μαζί του ο (πρώην μπασίστας της μπάντας, νυν κιθαρίστας τους) Jakob "Batten" Hansen.

Μπορεί ο τίτλος του δίσκου να μην φέρνει σε death metal, αλλά το εξώφυλλο του δίσκου σίγουρα το υποστηρίζει. Όχι για το αυθεντικό της Progress Red Label αλλά της Nuclear Blast που τότε μάζευε την αφρόκρεμα του death metal. Και βέβαια οι βίαιοι ρυθμοί του δίσκου που σαγηνεύουν με την καφρίλα τους και σε μεθούν με τις διαβρωτικές τους μελωδίες. Ο ακραίος ήχος ανθούσε και πήγαινε όλο και πιο πολύ στα άκρα και οι Illdisposed φρόντισαν να μας απαυτώσουν γενναία. Μονολιθικά, παραμορφωμένα riffs , μια θανατηφόρα διαδικασία. Κάποια τραγούδια τα είχαμε ακούσει δυο demo, τα καινούρια σπέρνουν και αυτά τον όλεθρο χωρίς οίκτο. Οι λέξεις (όλοι οι στίχοι από τον Βο και μάλιστα απομακρύνονται εμφανέστατα από τον μέσο όρο του είδους-απλά διαβάστε τους)  φτύνονται μέσω χαμηλών βρυχηθμών, πρωτόγονα blast beats ανεβάζουν την πίεση που δέχεσαι και εκρηκτικά riffs σου διαλύουν το μυαλό.

Ευχάριστο το γεγονός ότι παρόλο που ο κιθαρίστας Hans Wagner είχε αποχωρήσει από την μπάντα, τον ευχαριστούν. Αυτό δείχνει ότι η μπάντα ήταν δεμένη και σαν χαρακτήρες και σαν μουσικοί και αυτό που παίζουν δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια σφιχτοδεμένη μπουνιά στο στομάχι. Εκδικητικοί ήχοι, ρυθμοί με χρόνια αντίποινα. Και όμως, κάπου στο βάθος υπάρχουν και κάποια synth (όχι σε όλα τα τραγούδια), ακόμα και γυναικεία φωνητικά (Weeping Souls of Autumn Desires/ A Deathwork Orange). Όλα αυτά ανεπαίσθητα, δεν θα σας ενοχλήσουν καθόλου. Το καζάνι των Illdisposed περιέχει τα πιο βαριά συστατικά και θα σας βαρυστομαχιάσει (με την καλή έννοια). Ε και λίγες μελωδίες για τα άρωμα δεν μας χαλάνε. Ασταμάτητη εκροή βαρβαρότητας, σφαιρικά ισοδύναμη. Λυσσασμένη μουσική για αντίστοιχους ακροατές.