Nomen Illi Mors - The Curse

Ο Χρήστος Σιατήρης  είναι ο ιδρυτής, κιθαρίστας και τραγουδιστής των Nomen Illi Mors. Η μπάντα ιδρύθηκε το  μακρινό 1996 όταν  ζούσε στην Πάτρα. Στα επόμενα χρόνια η μπάντα κατάφερε να δώσει την πρώτη της συναυλία αλλά και να δημιουργήσει το πρώτο της υλικό το οποίο περιέχεται στο demo ep του 1998. Δεν υπήρξε όμως σταθερότητα στα μέλη και έτσι οι των Nomen Illi Mors διαλύθηκαν το 1999. Μόνος του πλέον, άρχισε να δημιουργεί υλικό και να το ηχογραφεί στο σπίτι του και το αποτέλεσμα είναι το demo full length album ‘’The Garden Of Secrets’’ και αργότερα, αφότου μετακομίσει στα Ιωάννινα, το ‘’Homo Destructus’’.  Επίσης πολλά τραγούδια δημιουργήθηκαν αργότερα αλλά κανένα δεν ηχογραφήθηκε. Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της μπάντας που το 2015 επανασυντάσσεται σαν πλήρες συγκρότημα. Το 2017 μάλιστα, σαν support στον Blaze Bailey στην πόλη τους, έπαιξαν μετά από σχεδόν 20 χρόνια ξανά, παλιά και νέα τραγούδια. Για να γιορτάσουν μάλιστα τα 20 χρόνια της μπάντας, κυκλοφόρησαν σε διπλό πακέτο τα 2 demo albums του παρελθόντος. Νέο υλικό άρχισε να παίρνει μορφή και τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε επιτέλους το ‘’The Curse’’,  το νέο τους demo full length album. Με νέα μέλη, νέα τραγούδια και μια νέους στόχους, το επόμενο δημιούργημα των  Nomen Illi Mors θα είναι ένα κανονικότατος δίσκος ηχογραφημένος σε studio.Αναμένουμε ακούγοντας προ το παρόν το ‘’The Curse’.

Πρώτες νότες και δυο πράγματα μου έρχονται στο μυαλό. Έχει πέσει πολύ δουλειά στα έγχορδα και χρειάζεται αρκετή δουλειά στη φωνή μιας και σε σημεία (τα πιο άγρια)  ζορίζεται. Ο ήχος προσεγμένος για demo κατάσταση και πολύ καθαρός, με κάθε όργανο να ξεχωρίζει και να έχει την δική του δυναμική ταυτότητα. Ο ήχος κάπου ανάμεσα σε heavy και thrash με κάποια ξεσπάσματα που ισοδυναμούν με όλεθρο. Διακρίνω πολλές επιρροές από διάφορες μπάντες, αρκετά προσεγμένα καλυμμένες με αποτέλεσμα να ακούγεται εντελώς δικό τους και ας λες ότι αυτό θυμίζει ελαφρά Black Sabbath στις φωνητικές μελωδίες ή το τάδε έχει riffs από Slayer τέλη 80ς-αρχές 90ς, το άλλο φέρνει σε Candlemass κτλ κτλ. Οι συνθέσεις του Χρήστου δείχνουν μια αυτοδυναμία. Επίσης φαίνεται ότι ηχητικά βρίσκεται στο παρελθόν, αγαπά πράγματα παλαιότερων εποχών και παίζει ανάλογα. Δεν θα βρείτε τίποτα που να μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε μοντέρνο (ΕΥΤΥΧΩΣ,χαχα). Μια συνωμοσία μελωδίων και κοφτερών riffs, με στακάτους ρυθμούς που υποστηλώνουν το βάρος των εγχόρδων. Έχουν αφιερωθεί πάμπολλες  ώρες σε πρόβες και παίξιμο και φαίνεται στα σολαρίσματα που παίζουν νοητικές ιδέες και δεν αναλώνονται απλά σε αλλαγές χορδών.

 Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το ‘’The Sorcerer’’ που είναι πλήρως αρμονικό, έχει ένα ιδιαίτερο ήχο λόγω ηχογράφησης αλλά και τα φωνητικά είναι πιο ταιριαστά από  θέμα ταιριάσματος και δυνατοτήτων. Πολύ ευχάριστη σύνθεση με εθιστικά hooks και υπέροχα κατασκευασμένο σόλο. Και σε κάθε σύνθεση υπάρχουν λατρευτές μελωδίες από μια δυναμική και συγχρονισμένη παρέλαση από riffs που θα την καλοδέχονται τα αυτιά σας και θα επιζητούν επανάληψη. Ακούω τόσες πολλές νέες κυκλοφορίες που μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους που τις βαριέμαι και ‘’σκάει’’ μια ελληνική ντέμο δουλειά και έχει προσωπικότητα και ενδιαφέρον, γεμάτη μεράκι. Τι  είναι λοιπόν  μεμπτό στο ‘’The Curse’’; Θέλουν λίγο βελτίωση τα φωνητικά (άνετα θα το καταφέρει), βελτίωση στον ήχο (ευκολάκι με μια ηχογράφηση σε στούντιο) και περισσότερο στοχευμένο υλικό σε heavy (προτιμητέο), doom (Of Blood And Stone)  ή thrash (impact Of Doom) μιας και πλέον ο κόσμος έχει εξειδικεύσει τα ακούσματα του.