Aborted - TerrorVision

Χαβαλές και καφρίλα. Χιούμορ και ακραιότητα.  Τρομοατμόσφαιρα και death metal. Γράφω για τους Βέλγους Aborted που υπηρετούν το είδος πάνω από είκοσι χρόνια πλέον. Θυμάμαι να ακούω τα πρώτα τους και να μου θυμίζουν έντονα Carcass. Πλέον όχι και τόσο, έχουν αποκτήσει δικό τους ήχο. Θυμάμαι να παίρνω την special έκδοση του ‘’Necrotic Manifesto’’ και να παίζω με τις κάρτες και να γελάω με τον αυτοσαρκασμό και την εξυπνάδα τους πάνω στις ατάκες κάθε κάρτας. Θυμάμαι να έχουν ψιλοβαλτώσει συνθετικά στο δεύτερο  μισό των 00ς και το ‘’ Global Flatline’’ να μου ακούγεται υπερδισκάρα. Θυμάμαι ότι έχουν περάσει δεκάδες μέλη από την μπάντα και συχνά να υπάρχουν αλλαγές και ανακατατάξεις, πολύ σημαντικός λόγος για την σταθερότητα μιας μπάντας. Οι Aborted  φτάνουν στον δέκατο δίσκο τους, το ‘’ TerrorVision’’, έχουν νέο μπασίστα (τον ακούσαμε και στο περσινό ep), συνεχίζουν στην Century Media , ξαναβάζουν τον Par Olofsson να τους κάνει (πανέμορφο) εξώφυλλο και  ο δίσκος θα είναι έτοιμος προς κατανάλωση-αγορά  σε μια βδομάδα σε cd, digipak, box set (2 cds),gatefold lp+cd και γενικότερα ότι ποθεί η καρδιά σας και αντέχει η τσέπη σας.

Πιο χαοτικοί και κάφροι από ποτέ. Δεν ξέρω αν αυτό υπενεργεί υπέρ  ή κατά τους. Τα πάντα στο overspeed με κίνδυνο καψίματος.  Στο πρώτο ολοκληρωμένο (και συνάμα ομώνυμο) τραγούδι του δίσκου ακούμε και την φωνή του Seth Siro Anton δίνοντας μια SepticFlesh γεύση στο τραγούδι. Ο δίσκος συνεχίζει με ακατάπαυστη δύναμη και τρέλα. Τα φωνητικά ακόμα πιο τσιριχτά (αλλά και γουρουνίσια σε σημεία), τα riffs πιο –core και γκρουβάτα, τα blastbeats δίνουν και παίρνουν. Θα είμαι ειλικρινής, θεωρώ το νέο δίσκο τους κατώτερο από τον ‘’Retrogore’’. Από σολαρίσματα, λίγα πράγματα (στο ‘’ Vespertine Decay’’ ακούμε ένα γρήγορο πέρασμα). Θανατηφόρα αίσθηση σε κάθε τραγούδι  και κάθε ένα από αυτά μια δόση καφρίλας. Όποιος και να ακούσεις θα ενθουσιαστείς αν είσαι φίλος του συγκεκριμένου ήχου αλλά είμαι σίγουρος ότι ολοκληρωμένη ακρόαση θα σε κουράσει μιας και δεν ρισκάρουν πουθενά, δεν υπάρχει το κάτι παραπάνω, δεν υπάρχει ούτε καν μια υποβόσκουσα μελωδία που να ξεκουράζει το αυτί. Βίαια μουσική ξεχύνεται που σε αναγκάζει να κουνήσεις όλο σου το κορμί μέχρι και να χο(α)ροπηδήξεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και κάτι εντυπωσιακό. Καφρίλα για την καφρίλα έχουμε ακούσει από πολλούς και από τους Aborted περίμενα περισσότερα.  Αν ήταν να διαλέξω κανά 2 τραγούδια, θα επέλεγα το ομώνυμο και το ‘’ Exquisite Covinous Drama’’.