Execration - Return to the Void

               Οι Execration βρίσκονται στις καλύτερες τους μέρες αυτή την περίοδο. Η Νορβηγική αυτή μπάντα (πολλά death metal συγκροτήματα με αυτό το όνομα) βρίσκεται ήδη στην δεύτερη δεκαετία της ζωής της και πλέον έφτασε στον τέταρτο της δίσκο. Ο προηγούμενος τους δίσκος, ‘’Morbid Dimensions’ ’ήταν πολύ καλός και μάλιστα στηρίχτηκαν σε μια σειρά συναυλιών που τελείωσαν πολύ πετυχημένα, κερδίζοντας μάλιστα  το Spellemannprisen βραβείο της καλύτερη metal act για το 2014. Όλα αυτά τους έφεραν σε περισσότερα αυτιά και κατά συνέπεια μεγαλύτερα σαλόνια, για την ακρίβεια αυτά των γραφείων της Metal Blade. Το ‘’ Return to the Void’’  κυκλοφόρησε πριν δυο βδομάδες σε digipak cd, βινύλιο αλλά είναι και διαθέσιμο σε digital μέσω του bandcamp της μπάντας όπως αρμόζει στις εποχές μας.

                 Δεν μας ενδιαφέρει αν οι Excecration μπορούν να καινοτομήσουν στο death metal εν έτει 2017. Δεν το θέλουμε κιόλας όταν αυτό που παίζουν είναι πολύ καλό. Ανήκουν στη νέα γενιά, αυτή που δανείζεται από το παρελθόν αλλά δεν ακούγεται σαν αυτό. Λίγα Autopsyκά στοιχεία είναι πιο έντονα από τις άλλες μπάντες. Δεν υπάρχει τόσο σαπίλα, εδώ οι ρυθμοί είναι πιο κεφάτοι, οι κιθάρες λιγότερο βαλτώδεις.  Οι Execration ξέρουν να δημιουργούν πιασάρικες μελωδίες που μένουν στο μυαλό παρόλη το σκληρό εξωτερικό περίβλημα. Tα ‘’ Eternal Recurrence’’ και ‘’ Hammers of Vulcan’’ είναι οι καλύτεροι οιωνοί για να ξεκινήσεις να ακούς ένα δίσκο που θα σου αποσπάσει την προσοχή και θα σου προκαλέσει το ενδιαφέρον. Σίγουρα, το ‘’Morbid Dimensions’’ είναι πολύ επιθετικό αλλά όχι και τόσο βάρβαρο ώστε να απασχολήσει μόνο death metal οπαδούς. Όλοι η ομάδα είναι παικταράδες, και η τεχνική τους κατάρτιση φαίνεται και παραφαίνεται. Τρομερή τραγουδάρα το ‘’ Cephalic Transmissions’’ με το μπάσο να τρελαίνει στην αρχή, ένα παρανοικά διεστραμμένο riff να καθοδηγεί με αστρική ταχύτητα χωρίς να χάνει σε μελωδία. Ακόμα οι φωνητικές εκρήξεις στο συγκεκριμένο τραγούδι, όπως και τα δεύτερα φωνητικά του άλλου κιθαρίστα του δίνουν περισσότερη ποικιλία. Ακούστε το πρώτο και θα ενθουσιαστείτε. Το ‘’ Unicursal Horrorscope’’ είναι το πιο ατμοσφαιρικό/spacy (χωρίς να του λείπουν οι καταστροφικές εκρήξεις βεβαίως) του δίσκου και σωστά βρίσκεται στη μέση του δίσκου. Επτά (εννιά με κάποια ιντερλούδια) συνθέσεις, άρρητα συνδεδεμένες μεταξύ τους, σε οδηγούν σε σκοτεινές γωνιές με τις φιλοσοφικές τους ερωτήσεις/αναζητήσεις και ταξιδιάρικη μουσική βασισμένη σε death metal βάση. Ο δίσκος κλείνει με ένα ένα τραγούδι στα Νορβηγικά και έξτρα όργανο το…ντέφι.