Aeternitas - Tales Of The Grotesque

Οι Γερμανοί Aeternitas έχουν κλείσει σχεδόν 20(!) χρόνια ύπαρξης και σίγουρα μόνο άπειρους δεν θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει κανείς. Μετά από μια δισκογραφική απουσία 7 ετών επέστρεψαν το 2016 με νέα τραγουδίστρια την Julia Marou και το House Of Usher, το οποίο τους είδε να απομακρύνονται λίγο από τις gothic επιρροές τους και να κινούνται περισσότερο σε ένα symphonic metal ύφος. Δύο χρόνια μετά, το Tales Of The Grotesque έρχεται να εδραιώσει τον ανανεωμένο τους ήχο και ίσως να τους δώσει και μια παραπάνω ώθηση για να κοιτάξουν στα μάτια (εμπορικά μιλώντας) πιο γνωστές μπάντες του ήχου.

Οι Aeternitas λοιπόν έχουν στήσει με το Tales Of The Grotesque έναν τουλάχιστον ενδιαφέροντα δίσκο που ισορροπεί ανάμεσα στον συμφωνικό και τον power ήχο, με ελάχιστα υποβόσκοντα gothic στοιχεία αλλά ταυτόχρονα και με μια ας πούμε rock προσέγγιση, η οποία κατά την άποψή μου κάνει τον δίσκο πιο προσιτό και πιο «φυσικό» αν προτιμάτε, καθώς μπορώ πολύ εύκολα να φανταστώ την μπάντα να αποδίδει με πιστότητα τα κομμάτια του δίσκου και σε live περιβάλλον. Μιλώντας για τα κομμάτια, οι Aeternitas έχουν γράψει μερικές (ή μάλλον πολλές) εξαιρετικές μελωδίες, σχεδόν πιασάρικα θα τα έλεγα ρεφραίν και γενιά έχουν δομήσει τα κομμάτια τους με έξυπνο τρόπο, καθώς διατηρούν το symphonic/πομπώδες στοιχείο χωρίς ωστόσο να «βαραίνουν» την ατμόσφαιρα, έχοντας έτσι μια άψογη ισορροπία στις συνθέσεις, οι οποίες μάλλον μπορούν να απευθυνθούν σε μια ευρεία γκάμα ακροατών.

Το δίπολο γυναικεία/ανδρικά (καθαρά) φωνητικά λειτουργεί πολύ ωραία στον δίσκο, δίνοντας ποικιλία και ενδιαφέρον, ενώ στα συν (για εμένα τουλάχιστον) το ότι δίνουν μεγαλύτερο βάρος στον κιθαριστικό ήχο (άλλωστε υπάρχουν 2 κιθαρίστες) ενώ τα πλήκτρα έχουν καίριο μεν, συνοδευτικό ρόλο δε. Παρόντα υπάρχουν τόσο up tempo/ανεβαστικά κομμάτια, όπως το The Experiment ή το The Portrait, πιο mid tempo δημιουργίες όπως το πολύ καλό Deus Ex Machina αλλά φυσικά και όμορφες μπαλάντες (Eldorado, Annabel Lee). Όλα αυτά βοηθούμενα από μια πολύ καλή παραγωγή του Alex Hunzinger που αποφεύγει να δώσει υπερβολικό όγκο αλλά δίνει αυτόν τον rock αέρα που ανέφερα παραπάνω. Στα δε φωνητικά, η παραγωγή έχει γίνει όπως και στο House Of Usher από τον Henning Basse, νυν τραγουδιστή των Firewind αλλά και πρώην των Metalium, ο οποίος συμμετέχει και στα φωνητικά σε 3 κομμάτια (The Tell-Tale Heart, Child Of The Darkness, The Bells). Όσο για τους στίχους, είναι εμπνευσμένοι από μικρές ιστορίες και ποιήματα του μεγάλου Edgar Alan Poe, κάτι που αν μη τι άλλο δίνει ένα παραπάνω ενδιαφέρον στην ακρόαση του δίσκου.

Το Tales Of The Grotesque είναι ένας πολύ όμορφος δίσκος συμφωνικού metal, που χωρίς να καινοτομεί αποφεύγει να ακούγεται κλισέ αλλά αντίθετα ηχεί φρέσκος και φιλικός στα αυτιά οποιουδήποτε αρέσκεται σε καλογραμμένα κομμάτια και ευκολομνημόνευτες μελωδίες, δοσμένα από έμπειρους μουσικούς που ξέρουν να κρατάνε το μέτρο στις συνθέσεις τους. Ακόμα και αν δεν είστε πολύ φίλοι του ιδιώματος δώστε του μια ευκαιρία, μπορεί να εκπλαγείτε ευχάριστα!

Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας