Chastain - The Voice of the Cult

Chastain. Μια μπάντα που άφησε τα δικά της σημάδια στο πέρασμα του χρόνου πάνω στον βράχο που λέγεται Heavy Metal.  Οι λόγοι πολλοί, ας περιοριστούμε στους τρεις πιο βασικούς κατά την γνώμη μου. Καταρχήν ο ίδιος ο Chastain, ένας εξαίρετος κιθαρίστας, shredder από τους λίγους, από τις νέες μουσικές ιδιοφυίες που βγήκαν στα 80ς στην Αμερική και τους πήρε χαμπάρι ο τυπάς της Shrapnel Records.  Δεύτερον, το μικρόφωνο κρατούσε γυναικείο χέρι, από τα λίγα της εποχής άρα και ξεχώριζε άμεσα την μπάντα. Προσθέστε ότι ήταν και εμφανίσιμη, προσθέστε  ότι είχε και φωνή για Βαρέο Μέταλλο και δεν ακουγόταν σαν παρθένα πριγκίπισσα πάνω στο κάστρο να περιμένει ιππότες αλλά η φωνή της ήταν γρεζάτη και τσαμπουκαλίδικη. Τρίτον και πιο βασικό, οι ίδιες οι συνθέσεις που ήταν καλοφτιαγμένες και κέρδισαν τον κόσμο τότε αλλά και τώρα. Αυτά τα ολίγα και περνάμε στον τέταρτο δίσκο τους, ‘’ The Voice of the Cult’’ που κυκλοφόρησε το 1988, τριάντα χρόνια πίσω. Έτσι η Pure Steel Records είπε να το γιορτάσει μαζί με την μπάντα αλλά και μαζί μας και να το κυκλοφορήσει (μόνο) σε βινύλιο, του Αγίου Δημητρίου για να μου το φέρουν δώρο στη γιορτή μου…..

Το εξώφυλλο είναι ελαφρώς παραλλαγμένο μιας και κάτω από τον τίτλο του δίσκου αναγράφεται ‘’30 Years Heavy’’. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Μουσικά δεν είναι πειραγμένα, έτσι γρήγορα χάνεσαι στη χρονική δίνη των Chastain και γυρνάς πίσω στο 1988. Εκεί σε περιμένουν τραγουδάρες σαν το εναρκτήριο, ομώνυμο τραγούδι. Το αρχικό riff παίζει με τους παλμούς τις καρδιάς σου και δεν είναι υπερβολή. Άμεσα φαίνονται οι ικανότητες του David να κάνει ότι θέλει με την προέκταση του χεριού του που λέγεται ταστιέρα. Το τραγούδι αγριεύει, το ρυθμικό ντουέτο κρατά τα πράγματα ενδιαφέρονται, η ‘’Δερματένια’’ ουρλιάζει και στάζουν σάλια που αν τα στέλναμε σε χημείο θα μας απαντούσαν για πολλά αδιάλυτα μέταλλα μέσα στο ποσοστό νερού. Η τύπισσα έχει  νοητούς όρχεις και τους χρησιμοποιεί όπως πρέπει.  Και όσο η κιθάρα δημιουργεί τον γλιστερό πάγο για όλα τα υπόλοιπα, έχεις και ‘’επαναστατικούς’’ στίχους για να ξεσηκώσεις την Αμερικάνικη (και όχι μόνο) νεολαία στα τέλη των 80ς. Το πακέτο είναι δεμένο, τέλειο και σερβίρεται επανειλημμένα.

Κλασσικός  Metal Δίσκος. Και με τις δυο έννοιες. Και εννοώντας ότι περιέχει όλα τα στοιχεία που θεωρούμαι κλασσικά στο Heavy metal (riffs, solos, γέφυρες, ουρλιαχτά, γρήγοροι ρυθμοί, μπασογραμμές που καταστρέφουν, ρυθμοί για κεφαλοκλειδώματα κτλ κτλ)  αλλά και ότι είναι ένας δίσκος που θα μείνει στην Ιστορία, άρα Κλασσικός. 30 χρόνια μετά και ακούγεται τόσο παθιασμένος, τόσο δυναμικός. Τα riffs του ‘’ Chains of Love’’ σε κλυδωνίζουν, σώμα και ψυχή. Το στρατιωτικό ρυθμικό παράγγελμα του ‘Soldiers of the Flame’’.  Το φωνητικό μανιφέστο της Leone σε κάθε της εκτόνωση. ’ Έμπνευση σε κάθε τραγούδι σε βαθμό κακουργήματος. Στον τέταρτο δίσκο τους οι Chastain έφτασαν στο ζενίθ τους, μετά δυστυχώς ξεκίνησε η πτωτική πορεία. Αλλά εδώ έχεις τα καλύτερα από τα κάλλιστα. Εκτελεστικά και συνθετικά. Και κερασάκι στην τούρτα , επιπλέον ορχηστρικές εκδοχές των ‘’ The Voice of the Cult ‘’ και ‘’Evil For Evil’’.