Aggravator - Unseen Repulsions
Aggravator-Unseen Repulsions
Aggravator. Μια Τεξανή thrash metal μπάντα που ιδρύθηκε το 2008 από τον τραγουδιστή/κιθαρίστα (ρυθμική) Derek Jones και τον drummer Mike Cortes. Σύντομα (2010) στη μπάντα προστέθηκαν ο μπασίστας Tristan Hernandez και ο κιθαρίστας Jesse Lopez (lead). Αφού ολοκληρώθηκε η σύνθεση, κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά το πρώτο τους demo ‘’Seven Swords’’. Ακολούθησε ένα ακόμα demo το 2012 που το διαδέχτηκε το ντεμπούτο ‘’ Age of Combat ‘’. Την ίδια χρονιά προσκλήθηκαν και έπαιξαν στο Inferno Metal Festival στη Νορβηγία αλλά έκαναν και ένα μικρό tour στη δυτική ακτή της χώρας τους. Στα επόμενα χρόνια ακολούθησαν δυο ακόμα δίσκοι, το ‘’Populace Destructor’’ (2014) και ‘’ Sterile Existence'' (2016), πάντοτε από μικρές εταιρίες εδραιώνοντας αργά και σταθερά τη φήμη τους στο συναυλιακό σανίδι. Ένα ομώνυμο ep το 2019 θα κλείσει τον πρώτο κύκλο του συγκροτήματος μιας και ήταν η τελευταία κυκλοφορία του κιθαρίστα Jesse Lopez που είχε απεβιώσει ένα χρόνο νωρίτερα σε ηλικία μόλις 29 ετών. Την θέση του πλέον έχει πάρει ο Austin Zettner και το νέο τους ep ‘’Unseen Repulsions’’ είναι η πρώτη δουλειά της μπάντας με τη νέα σύνθεση. Έξι καινούριες συνθέσεις σε cd το οποίο κυκλοφόρησε πριν λιγοστές μέρες από την Empire Records.
Σκληροπυρηνικό thrash metal. Τραχύ και ταχύ. Τα φωνητικά blackmetalίζουν, η παραμόρφωση στις κιθάρες είναι στο maximum, οι ρυθμοί είναι σαγηνευτικά ακραίοι. Είναι το thrash του ξυλοκόπου, όχι της γκρούβας ή της μελωδίας. Παλιομοδίτικο, πρωτόγονο, επιθετικό. Αν έχεις ακούσει παλιότερο υλικό τους, ξέρεις τι να περιμένεις απλά προσθέστε λίγο περισσότερο βιαιότητα. Αν δεν έχεις ακούσει, μιλάμε για thrash που κάλλιστα θα μπορούσε να έρχεται από Νότια Αμερική, ξέρετε, μουσική δημιουργημένη με μίσος και οργή. Αν θεωρείτε thrash μπάντες σαν τους Machine Head, μακριά. Αν οι Morbid Saint είναι στα ακούσματα σας, κάντε μια στάση. Σαν μουσική δεν έχει να προσφέρει πολλά παρά μια συμπυκνωμένη δόση βιαιότητας και αδρεναλίνης μαζί. Έξι συνθέσεις συνολικής διάρκειας είκοσι λεπτών σαν υπόσχεται μικρές, εκρηκτικές δόσεις thrash metal. Riffs που κόβουν σαν αλυσοπρίονα αλλά ο έμπειρος ακροατής θα πάρει λίγα μιας και το χει ζήσει ξανά αυτό το παραμύθι. Χωρίς να μειώνουμε καθόλου το τελικό αποτελέσμα, αυτό που ακούς είναι μια γραθιά στο στομάχι αλλά θα ξέρεις ότι έχεις φάει και δυνατότερες. Με περισσότερα δουλειά στις συνθέσεις, θα πάνε ακόμα καλύτερα.