Arch Enemy - Will To Power

Αυτόν τον δίσκο τον περίμενα με κάποια περίεργεια, καθώς ήθελα να ακούσω τους Arch Enemy με την προσθήκη του Jeff Loomis (Ex-Nevermore), ήθελα να ακούσω το αποτέλεσμα της συνύπαρξης Amott και Loomis. Στην πρώτη ακρόαση ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα ευχάριστα,καθώς ήταν νοπή ακόμα στην μνήμη μου η απογοήτευση του War Eternal.  Οι Arch Enemy που ερχόντουσαν με την φόρα της φρεσκάδας που έδωσε στην μπάντα η Alissa (αυτή ντε με τα χρωματιστό κεφάλι), δείχνουν να έχουν βρει τα πατήματα τους.

 Μ’αυτά και μ’αυτά οι Arch Enemy έφτασαν τα 10 album. Αυτό που θα ξεχωρίσει κάποιος άμμεσα στο Will to Power είναι οι κιθάρες, εκεί όπου η μεταγραφή Loomisα ποδεικνύεται λίρα εκατό (αν τον άφηνε να γράψει και κανα κομμάτι ο Amott). Η αρχή του δίσκου γίνεται με το ορχηστρικό Set Flame to the Night (πόσο Amott εισαγωγή) και η συνέχεια δίνεται με το The Race, που με τον καλσσικό γρήγορο με μελωδικό ύφος των Αrch Enemy να συνοδεύει τα φωνητικά της Alissa. Τρίτο κατά σειρά, συναντούμε το Blood In The Water, έκει όπου πρωτοξεχωρίζει η κιθαριστική συνύπαρξη των Amott και Loomis, όπου και ο συνδυασμός της συνθετικής ικανότητας του Amott συναντά την εκτελιστική δεινότητα του Loomis. Για το The World Is Yours που ακολουθεί, δεν θα πω κάτι, γιατί δεν γίνεται να μην το έχει ακούσει κάποιος. Ακολούθως έρχεται το The Eagle Flies Alone που ακόμα δεν κατάλαβα γιτί δεν χρησιμοποιήθηκε αυτό ως «αιχμή του δόρατος», η σύνθεση αν και λίγο πιο επική, είναι κλασσική Arch Enemy και ίσως το αγαπημένο μου κομμάτι του album. Το πρώτο μισό του album κλείνει με μία μπαλάντα (!), πάμε πάλι, το πρώτο μισό του album κλείνει με μία μπαλάντα. Ο λόγος για τοReason to Believe όπου ακούμε για πρώτη φορά εκτεταμένα καθαρά φωνητικά.

Το 2^ο μισό ξεκινάει με δύο εντυπωσιακά solos που περιλαμβάνονται στο Murder Scene και την σκυτάλη το First Day in Hell που να μεν ξεκινά αργά (όχι μόνο από άποψη ταχύτητας) αλλά γενικότερα είναι μια χαρά κομμάτια. Το τελευταίο τρίτο του δίσκου είναι το πιο επικό, με το ορχηστρικό Saturnine να μας εισάγει το μεγαλύτερο κομμάτι του άλμπουμ, το Dreams of Retribution. Ως επίλογος του albumέ χει επιλεχθεί το A Fight I Must Win, που είναι επίσης κάτι περισσότερο από εξίμιση λεπτά, μία συμφωνική εισαγωγή που σε χαλαρώνει για να ακολουθήσειμία μελωδική mid-tempo έκρηξη, πριν από ένα κινηματογραφικό φινάλε. Το λες και σύνοψη ολόκληρου του δίσκου.

Line Up

Michael Amott Κιθάρα
Daniel Erlandsson Drums
SharleeD'Angelo Μπάσο
Jeff Loomis Κιθάρα   
Alissa White-Gluz Φωνή

Γιώργος 3καταρατος Ξιφαράς