Death SS - X

Οι Death SS υπήρξαν στυλοβάτες της Ιταλικής metal σκηνής στα 80ς-αρχές 90ς. Πάντοτε μπροστά από την εποχή τους, πάντοτε με πειραματικές ορέξεις, πάντοτε ποιοτικοί συνθετικά.  Η σκηνική παρουσία και το image με τις  στολές γνωστών horror μύθων, πάντοτε ενδιαφέρουσα. Τα χρόνια πέρασαν, μιλάμε για πολλές δεκαετίες πριν. Από την αρχική σύνθεση μόνο ο αρχηγός και τραγουδιστής Steve Sylvester έχει μείνει στη μπάντα. Ο ήχος της μπάντας άλλαξε κατά πολύ παίζοντας αρκετά με πιο μοντέρνους ήχους, μπλιμππλίκια κτλ. Από το 2012 και την τελευταία επανασύνδεση της μπάντας, τα μέλη έχουν παραμείνει τα ίδια και έχουν δέσει πολύ.  Ήδη δυο δίσκοι από τότε, το ‘’ Resurrection’’ του 2013 και το ‘’ Rock 'n' Roll Armageddon’’ του 2018 και πλέον έφτασε ο καιρός για το επόμενο βήμα που ονομάστηκε απλα ‘’X’’ μιας και μιλάμε για τον δέκατο δίσκο της μπάντας. Ο δίσκος ήδη κυκλοφορεί από την εταιρία του  Steve Sylvester, την Lucifer Rising Records σε όλα τα φορμάτς και με παραγωγή του ιδίου. Εξώφυλλο-μετριότητα, μια ζωγραφιά των μελών από τον Alex Horley που είχε κάνει το ίδιο και στο προηγούμενο άλμπουμ τους (επίσης μέτριο εξώφυλλο).

Αν παρακολουθείτε τους Death SS από το ‘’Do What Thou Wilt’’ ή ακόμα καλύτερα από το ‘’Panic’’, πιθανότατα να συνεχίζετε μέχρι και σήμερα και λογικά θα σας αρέσει και ο νέος τους δίσκος.  Αν έχετε μείνει στα 80ς της μπάντας, ΜΑΚΡΙΑ. Ο ήχος έχει γίνει αρκετά πιο χορευτικός, μπλιμπλικωτός, βιομηχανικός, πειραματικός, μοντέρνος. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν τους κάνεις και άσχημους. Αν παίζεις σωστά και έξυπνα, τα καταφέρνεις παντού. Καλή παραγωγή,concept ιστορία, heavy ρυθμοί και αρκετά μπιτάτοι. Τα φωνητικά του Sylvester έχουν αλλάξει με τα χρόνια αλλά ακόμα διακρίνεται η χαρακτηριστική χροιά της φωνής του. Όχι έντονα αλλά υπάρχει ακόμα αυτή η μοναδικότητα της. Δυστυχώς ο δίσκος ξεκινά με απλά τραγούδια, συνθετικά και παικτικά. Επαναλαμβανόμενα σαν ποπ τσιχλόφουσκες. Το ‘’ Under Satan’s Sun’’ είναι σχεδόν χορευτικό, γοτθικό αλλά και πιο ενθουσιώδες από τα προηγούμενα και στα δικά μου αυτιά ακούστηκε καλύτερο. Επόμενο αξιόλογο τραγούδι το ‘’ Temple of the Rain’’ το οποίο και επιλέχτηκε και για βίντεο. Μεσαίες ταχύτητες, μπόλικα πλήκτρα, δαμασμένα αντρικά φωνητικά,κάποια γυναικεία,  πολύ μελωδία, σχεδόν σαν goth rock σύνθεση. Sisters Of Mercy και Depeche Mode με μια Metal επίστρωση. Το  ‘’ Ride the Dragon’’ (μαζί με το ‘’ The World Is Doomed’’)  είναι από τις πιο σκληρές και ζωντανές στιγμές του δίσκου, ότι πρέπει για το σανίδι. Εκπληκτικό drumming. To ‘’ Suspiria’’  έχει τσιγγάνικο άγγιγμα και φυσικά ατμόσφαιρα τρόμου σαν από δίσκος King Diamond. Στο συγκεκριμένο τραγούδι ακούμε φυσικά αρκοντεόν και βιολί (τσιγγάνικο είπαμε) όπως και γυναικεία φωνητικά ενώ έχει την καλύτερη ατμόσφαιρα από όλα τα τραγούδια του δίσκου θυμίζοντας παλιούς DEATH SS. Επίσης ευχάριστη στιγμή το ‘’ Heretics’’ με μπόλικα μπήκτρα και μαγευτικό ρεφραίν. Με το ‘’X’’ θα διατηρήσουν  τους οπαδούς τους οποίους έχουν αποκτήσει τελευταία δεκαετία αλλά μέχρι εκεί.