God In A Cone - Passing

Το μουσικό όχημα του Νίκου Μαρίνου, οι God In A Cone, προελαύνει και πάλι σε νέα μουσικά ηχοτόπια προσπαθώντας να εξερευνήσουν νέες περιοχές. Η ομάδα ίδια, ο Νίκος στα άπαντα, Δημήτρης Δελής σε παραγωγή, μίξη και μάστερ και όλα τα κιθαριστικά μέρη. Το ‘’Passing’’ είναι ο έβδομος δίσκος τους και περιέχει 10 συνθέσεις ενώ υπάρχει και μια ‘’περιποιημένη’’ έκδοση (των 40 αντίτυπων) με ένα επιπλέον τραγούδι  (Escape From The Cone) καθώς επίσης και ένα αυτοκόλλητο με το λογότυπο της μπάντας. Πάντως το αστικά τρομακτικό εξώφυλλο αυτής της έκδοσης είναι ‘’όλα τα λεφτά’’ και μακάρι να ήταν ίδιο με την απλή.  Digipak έκδοση με πολλά οπτικά κόλπα. Το άρτγουορκ έχει επιμεληθεί ο Δανιήλ Γουδέλης. Εδώ και πολλά χρόνια, οι God In A Cone νιώθουν και ΕΙΝΑΙ εξερευνητές διαφορετικών ήχων που φιλτράρονται από τους ψυχικούς και ακουστικούς απορροφητήρες του Νίκου με αποτελέσματα που περιέχουν το DNA της μπάντας του. Για να δούμε πως τα πήγαν αυτή τη φορά….

Στους  προηγούμενους έξι δίσκους νόμιζα ότι είχα ακούσει τα πάντα μέσα στο υλικό του. Από alternative σε metal, από goth σε industrial, από ελληνόφωνο ροκ σε ρεμπέτικο, από tribal σε grunge, από disco σε dark/coldwave, από Ελληνική Παραδοσιακή Ελληνική μουσική σε…;; Εδώ  έπρεπε να συμπληρωθεί κάτι καινούριο και αυτό είναι η Country μουσική. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Εδώ η πρόκληση φτάνει σε νέα επίπεδα και το ηχητικό πάρτυ γίνεται ακόμα πιο πριβέ, καθαρά για πολύ ανοιχτόμυαλους ηχητικά και για ανθρώπους με πολλά ακούσματα και ορέξεις. Το γλυκό δένει με ένα ενδιαφέρον στιχουργικό κόνσεπτ γύρω από αλληγορία του σπήλαιου του Πλάτωνα (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85).

Εν αρχή, ην η ατμόσφαιρα. Κατευθείαν σε αποπνικτικές ακουστικές διαβάσεις, φωνή-μάντρα και τέλος μια γέφυρα σε κάτι απρόσμενο, πειραματικό, επικίνδυνο, διαφορετικό. Όποιος την περάσει, έρχεται αντιμέτωπος με το ‘’Ξεψυχάω’’.   Ελληνόφωνο όπως καταλαβαίνετε, με τα μπλιμπλίκια του στην αρχή και στο τέλος, με γκρουβάτο ρυθμό, πολύ πιασάρικο, και τραγούδι-ρίμες που φέρνουν σε hip hop/rap. Το ‘’Νερό’’ περιέχει πιο σκληρές κιθάρες και hardcore γκρούβες, είναι επιθετικό όχι μόνο ηχητικά αλλά και λεκτικά.  Όταν τα riffs ακούγονται πιο μελωδικά, μου φέρνουν σε Paradise Lost. Πάντως μια ένσταση στα φωνητικά εδώ που τραβιούνται περισσότερο από όσο χρειάζεται κατά την γνώμη μου και σέρνονται χωρίς  λόγο. Το τελείωμα του ακούγεται ατμοσφαιρικά ολοκληρωτικό, σαν την κούραση που επέρχεται μετά από ατελείωτες εξάρσεις αδρεναλίνης. Έτσι ήρεμα, με ακουστικές κιθάρες συνεχίζει το επόμενο τραγούδι. Περιπλανώμενες μελωδίες σε αγγίζουν από οτιδήποτε εξωτερικεύεται προς το μέρος σου. Επικοινωνιακή υφή μέσω ακουστικών συγχορδιών και φορτισμένων φωνητικών (με στίχους από την Κατερίνα Λαμπέα). Στο ίδιο υψηλό επίπεδο συνεχίζει και το ‘’ Iodine’’. Απλό  αλλά γεμάτο έμπνευση και ηχητικές λαβές για να σε γραπώσουν και να σε ακινητοποιήσουν από οποιαδήποτε  άλλη σου δραστηριότητα εκτός της ακρόασης του τραγουδιού. Μπλιμπλίκια για την συνέχεια και νομίζω ότι είμαι σε raveδικο των 90ς.  Βέβαια εδώ οι ‘’καρτέλες’’ αντικαθιστούνται από backround ατμοσφαιρική φύση και από τα καλύτερα φωνητικά του Νίκου. Απροσδόκητα πολύ καλό. Το ‘’Deep Down’’ μάλλον είναι το αγαπημένο μου του δίσκου. Ισορροπία στους ήχους με εκφραστικότατα φωνητικά και κιθαριστικές ταλαντώσεις που με μετακίνησαν σε μια διαφορετική, ομορφότερη διάσταση για σχεδόν τέσσερα λεπτά. Το ανεξερεύνητο κομμάτι των God In A Cone όπως προαναφέρθηκε ήταν το Country. Ε γι αυτό υπάρχει το ‘’Find Soul Brothers’’.  Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει καθόλου ο συγκεκριμένος ήχος και δεν ξέρω πόσο θα ευχαριστήσει τους αντίστοιχους ακροατές. Το θέμα είναι ότι παρόλο Έλληνες, προσέγγισαν σωστά και αφομοίωσαν σωστά τα πρώτα υλικά πριν μας το προσφέρουν. Όπως και να χει, δεν ξέρω πόσες άλλες προσπάθειες έχουν γίνει στο συγκεκριμένο ήχο στην χώρα μας, μπορεί να πέφτω και πολύ έξω. To ‘’In And Out’’ έχει μια Ανατολίτικη αύρα μέσα του ενώ οι φωνητικές μελωδίες μου έφεραν παλιούς Έλληνες τραγουδιστές του λαικού ρεπερτορίου (όταν το λαικό ήταν όντως για το… λαό και οι φωνές ..φωνάρες).  Ο δίσκος κλείνει ήρεμα αν και αυτοί που θα προτιμήσουν-προλάβουν την ειδική έκδοση, θα απολαύσουν μια ελαφρώς διεστραμμένη σύνθεση, μια πρόσκρουση ακραίων φωνητικών πάνω σε ηλεκτρονικούς ήχους, μια εισβολή του ακραίου και του ήρεμου. Ηχητική διάσωση από τα τετριμμένα το ‘’Passing’’  όπως και όλοι οι δίσκοι των God In A Cone.  Όλοι θα βρουν ομορφιές, σε κανέναν δεν θα αρέσουν τα πάντα.