KARMA VIOLENS - SERPENT GOD

Τρία χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, το Skin Of Existence, οι Karma Violens επιστρέφουν με ακόμα μία κυκλοφορία. Το Serpent God αποτελεί την τρίτη τους κυκλοφορία, η οποία φαίνεται ότι είναι η πιο μεστή και ώριμη τους μέχρι τώρα. Δεν θα σας πω ψέματα, είναι ένα album όχι εύκολο στην ακρόαση, χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή ως προς την ποιότητα του. Πρόκειται για ένα δίσκο με συνθετικό πλουραλισμό, που σε κρατάει «ξύπνιο» καθ’όλη την διάρκεια των ακροάσεων.

Το album αποτελείται από δέκα κομμάτια, το καθένα με την δική του ξεχωριστή σημασία στον δίσκο και θετική εντύπωση μου προκάλεσε η σειρά με την οποία είναι τοποθετημένα στον δίσκο, καθώς μοιάζουν σαν να κλιμακώνονται. Ο δίσκος ανοίγει με ένα ατμοσφαιρκό, ορχηστρικό into, το “Men of Gibeah”, αμέσως μετά ακολουθεί το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, “Serpent God”,  το οποίο με τα riffs σε κερδίζει αμέσως. Θα σταθώ λίγο και στα φωνητικά, ό,τι πω ισχύει για ολόκληρο το album, τα οποία είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά. Στο “Sons of Destruction”, παρατηρούμε πόσο αρμονικά δεμένο είναι το κιθαριστικό δίδυμο της μπάντας, σ’ένα εξόχως σκοτεινό και δυνατό κομμάτι. “Letter To The Worthless Chamber” για την συνέχεια και πέραν του τίτλου που με κατέπληξε, εδώ οι Karma Violensμα κάνουν μία επίδειξη των ικανοτήτων τους, όχι επιτεδευμένη, αλλά πανέμορφη και περιτυλιγμένη από ένα πέπλο ατμόσφαιρας. Το “The Sun I Never Had” κίνειται στο ίδιο μήκος κύματος με τον προκάτοχο του, στην λίγο πιο μελωδική αλλά και συγχρόνως βάναυση, έκδοχη του.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο δεύτερο μισό του δίσκου, εναρκτήριο κομμάτι του 2ου «ημιχρόνου» είναι το “Dark Morel”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου (το καλύτερο κατά την γνώμη μου, μέχρι αυτό το σημείο), με το ρυθμικό κομμάτι του τραγουδιού να είναι πραγματικά υπέροχο, όπως άλλωστε οι μεταβάσεις από τα ακουστικά σημεία στα πιο σκληρά και αντιστρόφως. Το “The Constractors” που έπεται, είναι σαν μία κραυγή αγωνίας (θυμηθείτε λίγο τι σας είπα πριν για τα φωνητικά) μαεστρικά δομημένη.  Καθώς φτάνουμε προς το τέλος, συναντούμε το “Eternal Darkness”, ένα κομμάτι με συνθετική ευφύια όπου ξεχωρίζει το κιθαριστικό μέρος, με τα υπόλοιπα όργανα να συνοδεύουν με εντυπωσιακά ωραίο τρόπο. Προτελευταίο κομμάτι, λίγο πριν το grand finale του δίσκου, έρχεται με φόρα το “Radix Malorum”, με απίστευτες αυξομειώσεις στο tempo. O δίσκος κλείνει με το καλύτερο κομμάτι, το “Blood Aurora” για το οποίο δεν θέλω να πω πολλά, απλά θα πω ότι κατά την γνώμη μου είναι το καλύτερο κομμάτι των Karma Violens.

H τετράδα από την Αθήνα μας προσφέρει έναν δίσκο για όλες τις διαθέσεις, με σημεία έντονου ξύλου, άλλα πιο μελωδικά, πιο μελαγχολικά, τα οποία σε γεμίζουν με έντονα συναισθήματα. Πάρα πολύ προσεγμένη και επαγγελματική δουλειά η οποία ανεβάζει τον πήχη για την μπάντα και μας κάνει να προσμένουμε να τον ακούσουμε και live.

Geørge 3K Xifårås