Lost Legacy - In the Νame of Freedom

Oι Lost Legacy από τη Νέα Υόρκη δεν είναι άγνωστοι στο χώρο του underground, μιας και το 2009 είχαν κάνει το ντεμπούτο τους με το “The Aftermath”, που αν και όχι κάτι εξαίσιο, είχε μερικά πολύ καλά κομμάτια, όπως τα "Light the Candles", "Towers", και "I'm Here". Αυτά τα κομμάτια άφηναν υποσχέσεις για καλύτερες μελλοντικές δουλειές, και κέντριζαν το ενδιαφέρον περισσότερο απ' ότι ίσως τα πιο heavy και δύσκαμπτα τραγούδια που είχε ο δίσκος, σαν το ομώνυμο "The Aftermath" για παράδειγμα. Έτσι, όσοι άκουσαν ότι το συγκρότημα επέστρεψε έντεκα χρόνια μετά, σίγουρα θα είχαν μεγάλη περιέργεια να δουν πως εξελίχθηκε η μπάντα.

Το συγκρότημα είναι φανερό ότι επιλέγει τον δυναμικό δρόμο που υπήρχε στα αντίστοιχα κομμάτια του “The Aftermath", που γίνεται εδώ ακόμα πιο heavy, λόγω της παραγωγής, που είναι βέβαια πιο σύγχρονη και "γεμάτη". Ηχητικά θυμίζουν τα πιο πρόσφατα άλμπουμ συγκροτημάτων όπως Helstar ή Jag Panzer, δηλαδή τις όχι και πιο μελωδικές μέρες αυτών των σπουδαίων ονομάτων, που ενώ έχουν τσαμπουκά και δύναμη, κάπου νιώθεις ότι το πολύ κοπάνημα σε κουράζει, και δε σου μένει κάτι από τα κομμάτια.

Το συγκρότημα δεν επέλεξε να εξελίξει το μπαλαντοειδές ύφος που είχε σε κομμάτια όπως το "Light the Candles" και  "I'm Here", ή να δημιουργήσει έναν mid-tempo συνδυασμό γρηγοράδας και μελωδίας (που πραγματικά θα του ταίριαζε πολύ), αλλά πήγε προς την πολύ-heavy κατεύθυνση. Το δεύτερο άλμπουμ έχει έλλειψη ευκολομνημόνευτων μελωδιών, και κατά συνέπεια κουράζει σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Οι πιο μελωδικές στιγμές είναι στα κομμάτια “Front Line”, “Rules of Engagement” και διάσπαρτα σε ένα-δύο τραγούδια ακόμα.

Όσοι βρίσκουν τους τελευταίους 3-4 δίσκους των Jag Panzer, των Ηelstar και των Iced Earth πολύ καλούς, ίσως βρουν το "In the Νame of Freedom" αρκετά ενδιαφέρον. Oι υπόλοιποι μάλλον θα περίμεναν κάτι άλλο ή διαφορετικό από το συγκρότημα.