Mad Sin - Unbreakable

Η Century Media έχει εκατοντάδες metal μπάντες στο roster της αλλά και πολλές διαφορετικού ήχου. Το θυμάμαι και από κάποια DVD συλλογές που έβγαζε τα προηγούμενα χρόνια. Φέτος κυκλοφορεί το νέο δίσκο των Mad Sin, μιας Γερμανικής Psychobilly μπάντας που υπάρχει από το 1987  και έχει κυκλοφορήσει διψήφιο αριθμό δίσκων με τον τελευταίο όμως να μετρά δέκα χρόνια πριν. Τα μέλη της μπάντας πλέον είναι τα εξής: Köfte DeVille, aka The Big Chief (φωνή), St. Valle, aka The Warden (double μπάσο), Andy Kandil, aka Slick Baby (lead κιθάρα), Manny Anzaldo (κιθάρα), και KO Ristolainen (drums) με μοναδικά αυθεντικά μέλη τους δυο πρώτους. Ηχητικά δεν είναι στάσιμοι, δανείζονται στοιχεία από πολλά είδη και πάντοτε υπάρχει η δική τους σφραγίδα. Διαθέσιμο από τις 20 Σεπτέμβρη σε digipak cd και πολλές διαφορετικές εκδόσεις βινυλίου (οι οποίες περιλαμβάνουν και το cd).

Οι Mad Sin δεν είναι για τα γούστα του κλασσικού μεταλλά. Η παλέτα τους περιέχει πολλά χρώματα. Από blues σε hardcore, από metal σε ska και από garage σε pop. Τώρα καταλαβαίνετε το γιατί. Δεν ξέρω γιατί τους υπέγραψε η Century Media, μάλλον θα πουλάνε αρκετά στη χώρα τους. Προσωπικά το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι ότι είναι διασκεδαστικοί και φαντάζομαι ζωντανά ακόμα περισσότερο. Θυμάστε το τραγούδι των Red Nex, το ‘’Cotton Eye Joe’’ στα 90ς; Ε αυτό μου ήρθε στο μυαλό όταν ξεκίνησε το ‘’Are you Ready?’’ , σε πιο rock έκδοση βέβαια.  Σχεδόν χορευτικό, αλλά με άφθονες lead κιθάρες. Southern Rock τόνοι στο ‘’Moon Over Berlin’’ που φέρνει Αμερικανιά με ένα πιασάρικο ρεφραίν. Συνεχίζουν με ένα από τα δύο γερμανόφωνα του δίσκου. Για να μην τα πολυλογούμε, αλλού θα ακούσετε να πανκίζουν, αλλού πιο garage φάση, αλλά metal αιχμηρότητα πουθενά. Άντε μόνο το ‘’ Memento Mori ΄΄ που εννοείται ότι είναι το τραγούδι που ξεδιάλεξα στα 2-3 ακούσματα που έκανα στον δίσκο. Πάντως κάθε τραγούδι και μια διαφορετική ηχητικη ιστορία που ξεκουράζει το αυτί. Μόνο για αυτούς που ασχολούνται με τα παραπάνω ήδη ή θέλουν κάτι χαρούμενο και ξεσηκωτικό για μπύρες σε πιο μαλακούς (όχι όμως και πιο αργούς) τόνους. Ίσως τους αδικήσω στην βαθμολογία αλλά δυστυχώς δεν την παλεύω καθόλου με τέτοιου είδους μουσική, ακόμα και με αυτή που είναι αντικειμενικά (αποδεκτα από πολλούς) καλή. Άσε που θέλω να αποσπάσω την προσοχή από κάποιον που θα δει το logo της Century Media και θα υποθέσει λανθασμένα ότι μιλάμε για metal καταστάσεις.