Falcun - Kingdom Come

Η Ινδία είναι μια τεράστια χώρα με υπερπληθυσμό αλλά στο παιχνίδι του Heavy Metal είναι πολύ πίσω, όπως και οι περισσότερες μη Ευρωπαικές και Αμερικάνικες χώρες με ελάχιστες εξαιρέσεις. Όπως και να χει, τα τελευταία χρόνια έχουν μπει και αυτοί (οι Ινδοί) στο παιχνίδι, σαν ακροατές αλλά πλέον και σαν συγκροτήματα. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες μπάντες που γνωρίζω από εκεί έρχονται από τον πιο ακραίο χώρο ενώ παραδοσιακό Heavy Metal παίζουν ελάχιστες, όπως οι νεαροί Falcun που θα παρουσιαστούν παρακάτω. Επιρροές από τις μεγάλες κλασσικές μπάντες του είδους, οι νεαροί Ινδοί  βάζουν το δικό τους λιθαράκι, δίνουν την δική τους οπτική γωνία μέσω του ‘’Kingdom Come’’,  δηλαδή του ντεμπούτου της μπάντας που κυκλοφορεί μάλιστα από την γνωστή Ελληνική εταιρία Eat Metal Records από τις αρχές του καλοκαιριού σε 500 αντίτυπα (cds).

Μπορεί να μην έχει βρεθεί ακόμα η πρώτη Ινδική μπάντα που θα αφήσει ιστορία αλλά δεν πρέπει να υποτιμάμε οποιαδήποτε προσπάθεια από αυτή τη χώρα μιας και βγαίνει με μεγάλη δυσκολία.  Οι Falcun αγαπάνε μπάντες σαν τους Iron Maiden και το δείχνουν εμπράκτως .Όχι μόνο Maiden, αλλά και Dio και Judas Priest και δεκάδες άλλες μπάντες που μεγάλωσε η συγκεκριμένη παρέα. Τα φωνητικά φέρνουν πιο πολύ σε Dickinson αλλά μουσικά είναι πιο ευρείες οι επιρροές. Οι τύπο αναπνέουν ατσάλι και το δείχνουν ακόμα και αν οι πανοπλίες τους είναι μεταχειρισμένες από παλιότερους πολεμιστές. Ηχητική συμπεριφορά πιο κοφτερή και από σπαθί, με το μπάσο να κάνει Manowar παιχνιδίσματα συχνά όσο οι κιθάρες κεντάνε επικούρα. Μεταλλικός παλμός και ψυχή και ας υπάρχουν αρκετές ατέλειες, πιο πολύ στο τεχνικό κομμάτι (παραγωγή) μα και στις φωνητικές δυνατότητες αλλά τουλάχιστον εμένα δεν με επηρεάζει ιδιαίτερα αρνητικά. Οι ταχύτητες δεν πέφτουν, ούτε η ποιότητα. Η αλήθεια είναι ότι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε riffs και μελωδίες ήδη χρησιμοποιημένες και γι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να μιλήσουμε για έναν σημαντικό δίσκο αλλά αυτό δεν του στερεί της ειλικρίνειας και του πάθους που το διαπερνά. Εννιά συνθέσεις που στάζουν λιωμένο μέταλλο και καίνε σαν ναπάλμ επίθεση. Εννιά επικές κραυγές που δυστυχώς κάπου κουράζουν τα αυτιά από την έλλειψη προσωπικότητας. Ότι πρέπει για αυτούς που έχουν μείνει στα 80ς  ή θέλουν να ακούσουν  ένα ποτ πουρί αγαπημένων μπαντών.