Osyron - Foundations

Οι Osyron είναι μια Καναδική Progressive Metal μπάντα που θα αρέσει σε οπαδούς των Nightwish, Symphony X, Dream Theater, Kamelot, Wintersun. Τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε ακριβώς έτσι. Από το 2004 εώς και το 2012, υπό την ονομασία Morbid Theory, έπαιζαν μελωδικό death metal και κάποια κατάλοιπα θα τα βρείτε και στον ήχο τους σαν Osyron. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει δυο αυτοχρηματοδοτούμενες δουλειές, το ‘’Harbringer’’ του 2013 και το ΄΄Kingsbane’’ του 2017. Το νέο τους υλικό, ‘’Foundations’’ διαρκεί κάτι λιγότερο από μισή ώρα και έχει μόνο πέντε συνθέσεις και πιθανότατα να μετρήσει σαν ep παρά σαν νέο, ολοκληρωμένο δίσκο.Έτσι και αλλιώς μιλάμε μόνο για digital μορφή που διανείμεται μέσω της SAOL. Το όμορφο εξώφυλλο είναι δουλειά του Piotr Jamroz, παραγωγή από τους ίδιους με τη μίξη να είναι δουλειά του Tyler Corbett και το mastering του Sacha Laskow.

Το ‘’Foundations’’, χωρίς να είναι ακριβώς concept, έχει μια κοινή θεματική και αυτή κυμαίνεται γύρω από την ιστορία και την ταυτότητα του Καναδά. Για πρώτη φορά, οι συνθέσεις είναι ομαδική δουλειά. Μουσικά τώρα. Ξεκινά συμφωνικά φέρνοντας στο μυαλό Nightwish ενορχηστρώσεις αλλά σύντομα το παίξιμο θυμίζει πιο Dream  Theater καταστάσεις με τον μοντέρνο ήχο που παίζεται από συγκροτήματα όπως οι Symphony X. Ελπίζω να σχηματήσατε μια πρώτη γνώμη αλλά κάπως έτσι ακούγεται το ‘’The Cross’’ και μάλιστα μου άρεσε πολύ. Μοναδικό αταίριαστο σημείο είναι κάποια brutal φωνητικά που ακούγονται προς το τέλος του τραγουδιού, τα κατάλοιπα που λέγαμε. Α Πολύ όμορφες μελωδίες από κιθάρες, δυνατή παραγωγή και εξαιρετική ενορχήστρωση. Δεύτερο τραγούδι και πλέον σταθεροποιώ στο μυαλό μου τον ήχο τους. Μοντέρνα προσέγγιση στον prog metal ήχο τους, Symphony X και Evergrey καταστάσεις, με κάποια ακραία φωνητικά να με ενοχλουν λιγάκι.Μεγάλη επιρροή λογικά από τους επίσης Καναδούς, Into Eternity. Πάντως ο Reed Alton έχει φωνάρα, άνετα θα ταίριαζε σε μπάντες όπως τους Kamelot μιας και υπάρχει και κοινή ηχητική συνιστώσα και με αυτούς. Συνεχίζοντας, έχουμε το ‘’Battle Of Thames’’, μια ήρεμη σύνθεση που ξεκινά με ακουστικές κιθάρες. Ακούω πνευστά αλλά μπορεί να είναι και μέσω synths. Φωνή που εξιστορεί, δίνοντας βάσης και εκάστοτε τόνο ανάλογα με την αναφορά του. Οι εντάσεις δυναμώνουν όπως και το πάθος της φωνής για χάρη της εξιστόρησης και λειτουργεί πολύ όμορφα. Ηχητικά μακριά από τα άλλα τραγούδια αλλά μου αρέσει πάρα πολύ. Άσε που το σόλο του είναι η καλύτερη στιγμή του ep. To ‘’The Ones Below’’ είναι το πιο βατό, το πιο hard rock oriented με βάση στο ρυθμό ενώ στο τελευταίο τραγούδι ρίχνουν και πάλι τους τόνους αλλά όχι την πολυπλοκότητα τους δίνοντας μας ένα 8λεπτο τραγούδι γεμάτο αλλαγές. Μακάρι να βρούνε καμιά εταιρία να τους το κυκλοφορήσει και στα κλασσικά φορμάτς.