RIVERSIDE - Out of Myself

Από τους καλύτερους και αρτιότερους Progressive Metal δίσκους των 00ς, είναι αυτοί των Πολωνών Riverside. Γενικότερα η Πολωνική σκηνή πρόσφερε πολλά στο συγκεκριμένο ήχο και μεγάλη ευθύνη σε αυτό φέρουν η παρέα από τη Βαρσοβία. Φέτος κλείνουν τα είκοσι χρόνια σαν μπάντα έχοντας μια πλούσια παρακαταθήκη σε κυκλοφορίες, πάντοτε ποιοτικές με τη μόνη διαφορά ότι σταδιακά η μουσική τους έγινε λιγάκι πιο μελωδική (ίσως να μπορούσαμε να πούμε ότι από progressive  metal έγιναν Progressive rock αν θέλουμε να είμαστε λιγάκι υπερβολικοί).  Το 2018 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους δίσκο ‘’Wasteland’’ από την InsideOut Music και πρώτο χωρίς τον έτερο κιθαρίστα Piotr Grudziński που απεβίωσε το 2016 από καρδιακή προσβολή. Η τωρινή τους εταιρία αποφασίζει να επανακυκλοφορησει ( πράγμα που έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές) το ντεμπούτο τους ‘’Out Of Myself’’ σε ένα δίσκο που θα μείνει διαχρονικός και θα συζητιέται για πολλές δεκαετίες. Ήδη διαθέσιμο εδώ και δυο βδομάδες, σας περιμένει να το ξαναθυμηθείτε ή (αν είστε τυχεροί) να το ανακαλύψετε.

Χαλαρωτικοί ήχοι, ευφράδεια ψυχής. Ένα ένα τα όργανα προστίθονται. Πρώτα τα έγχορδα που δημιουργούν   φάλλαγες μελωδιών. Σύντομα τα κρουστά ώστε να κλυδωνίζεσαι ρυθμικά. Στο πίσω μέρος του ητικού τοίχου ακούς φωνές, βασισμένες σε φωνήεντα. Η ώρα των πλήκτων εφτασε να απλώσουν και αυτά με τη σειρά τους τις δικές τους αρμονίες. Γεια σας. Είμαστε οι  Riverside και για κοντά μια ώρα θα σας ξεριζώσουμε τη ψυχή και θα την εναποθέσουμε σε μια πιο όμορφη πραγματικότητα γεμάτη ηχοχρώματα. Ήδη έχουν περάσει πάνω από επτά λεπτά από το εναρκτήριο και μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι. Η φωνή έχει ένα σπαρακτικό τόνο και είναι πολύ κοφτερή, ανοίγει βαθιές πληγές που θα σου αφήσουν παντοτινές ουλές. Μια κραυγή πιο μετά και ρυθμικό ξέσπασμα μέσα σε ένα λαβύρινθο από συγχορδίες. Ρυθμικοί απόστολοι που μεταφέρουν το μύνημα τις μελωδίας σε κάθε πλευρά και άκρη του ηχητικού τους κόσμου. Το ομώνυμο τραγούδι σε πολιορκεί με το μπάσο-κριό και σπάει με ευκολία οτιδήποτε χρησιμοιποιείς για προστασία. Μιλούνια αρμονιών εισβάλλουν μέσα σου. Πάντοτε χωροταξικά, διεξοδικά και προοδευτικά. Καμιά ελπίδα να μην κερδιθείς.

Ο Mariusz Duda είναι η ψυχή της μπάντας. Τραγουδά εκπληκτικά, γεμάτος συναισθηματισμο τους πανέμορφους στίχους που ο ίδιος έχει γράψει. Παρέα με ακουστικές κιθάρες, ξεγυμνώνει τη ψυχή του και ο ακροατής συνδέεται μαζί του χάρη σε αυτό το συνδυασμό ήχων, οργανικό ή φωνητικό. Από το δίσκο δεν λείπουν βέβαια και οι ορχηστρικές στιγμές και μάλιστα είναι δυο χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Ξεδιπλώνονται σταδιακά, σπάζωντας τις ηχητικές ψευδαισθήσεις που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει με τις συνθέσεις τους. Πολλές περιγραφές θα ταίριαζαν για την μουσική των Riverside αλλά τουλάχιστον για το ντεμπούτο τους θα έλεγα ότι ανήκουν στην ανθρωπόσφαιρα. Τόσο ανθρώπινη, τόσο ζεστή παρόλο τις τεχνικές και προοδευτικές τους ιδέες και καταλήξεις. Αποκαλυπτική αρμονία σε κάθε λεπτό μουσικής που δημιουργούν. Έμπνευση που φωτίζει την ψυχή, έστω και μελαγχολικά μερικές φορές. Κάθε τραγούδι και ένα τραίνο που σε κάθε στάση ανεβαίνουν σκοτεινοί επιβάτες και μεταμορφώνουν το φορτίο του. Καιόμενοι ουρανοί και διαλυμένες ζωές μέσα σε λίγα λεπτά, μέσω ενός ‘’ In Two Minds’’ ή ‘’ The Curtain Falls’’. Λιγοστές λέξεις, άπειρες συνιστώσες για σκέψεις. Υγρό νέκταρ φτιαγμένο από τις πιο διαφωτιστικές συγχορδίες. Χωρίς ίχνος χαράς μέσα τους. Κάθε γενιά έχει τους ήρωες τους. Η γενιά του 00ς progressive metal έχει τους Riverside. Μέχρι και το  τρομπόνι κατάφεραν να κάνουν φυσικό (και ταιριαστό) όργανο στη μουσική τους.