Stälker - Black Majik Terror

Υπάρχουν κάποιες μπάντες στην μουσική μας που ηγούνται καταστάσεων και εποχών. Υπάρχουν αυτές που θα περάσουν και δεν θα αγγίξουν. Υπάρχουν και αυτές που η ύπαρξη τους και το πάθος τους διαιωνίζει το είδος με την φλόγα του χωρίς να προσφέρει κάτι καινοτόμο. Οι Stalker από την Νέα Ζηλανδία ανήκουν στην τελευταία κατηγορία. Παθιασμένο Power Metal υψηλών οκτανίων. Δυο (Nick Oakes-drums και Chris Calavrias-κιθάρες) από τα τρία μέλη έπαιζαν στους Gaywyre (που ευτυχώς το άλλαξαν σε Razorwyre)  και το διάλυσαν το 2015. Ένα χρόνο μετά και αφου προστέθηκε ο μπασίστας/τραγουδιστής David King και γεννήθηκαν οι Stalker. Αφότου κατάφεραν να κερδίσουν ένα συμβόλαιο με την Napalm Records, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους ‘’ Shadow of the Sword’’ to 2017 και επιστρέφουν φέτος με το ‘’ Black Majik Terror’’ μέσω της ίδιας εταιρίας. Διαθέσιμο σε cd εδώ και λίγες βδομάδες με πανέμορφο εξώφυλλο από τον Bob Eggleton (Sinister/Benediction).

Το μανιασμένο τρίο βάζει φωτιά στους ενισχυτές. Πρέπει να έχουν λιώσει το βινύλιο του Show No Mercy των Slayer μέχρι να περάσει η βελόνα από την άλλη πλευρά. Άν έχετε ακούσει από Absu το ‘’ The Third Storm of Cythrául’’, τότε ξέρετε ακριβώς τι θα ακούσετε, απλά χωρίς τα ακραία φωνητικά ή τα τίγκα πριμαριστά riffs. Τα υπόλοιπα όλα ταυτίζονται. Ένα εναρκτήριο ουρλιαχτό και τα πάντα μπαίνουν στο maximum. Ταχύτητες, ένταση, μανία. Τα κύταρρα τους χλιμιντρίζουν, τα χέρια/πόδια τους αυξάνουν κινήσεις με απίστευτη γρηγοράδα. Ότι πρέπει για Αλκοολοκαύτωμα. Πολεμικές μηχανές που σολάρουν. Ρομπότ με ανθρώπινες μορφές καταστρέφουν και ερημώνουν με ρυθμικούς οδοστρωτήρες.  Τρελαμένα, ανισόρροπα φωνητικά σκίζουν τον αέρα. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς σταματημό δίνοντας πόνο. Riffs που ξεριζώνουν αυτιά. Το πνεύμα των Slayer πλανάται από πάνω στο πρώτο μισό του δίσκου, μέχρι το ‘’ Holocene's End’’. Τι συμβαίνει εδώ; Αλλαγή πλέυσης και ξεκάθαρος φόρος τιμής στους Mercyful Fate/King Diamond.  Τα riffs μοιάζουν πολύ, η φωνή προσπαθεί εξίσου πολύ. Το πιο αργό και μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου.  Ηχητική μεταστροφή πριν ξαναγυρίσουν στις γνώριμες υπερταχύτητες στο ‘’ Demolition’’. Αναζωογονητική μουσική για το είδος αλλά και για τον ίδιο τον ακροατή. Έπεσαν σπινταρίσματα στο καθημερινό χαλαρό τρέξιμο που συνηθίζω να κάνω, μου έδινε ώθηση να πάω ακόμα παραπάνω σε ταχύτητες και χρόνο.