Wilderun - Veil of Imagination

Σαν αρέσουν οι Opeth; Τα τελευταία των Edge Of Sanity, το προσωπικο του Dan Swano (Moontower) ή οι Witherscape; Αν απαντήσατε θετικά σε όλα, τσεκάρετε οπωσδήποτε τους Βοστωνέζους Wilderun. Η μπάντα ξεκίνησε σαν ιδέα το 2008 από τον πολυοργανίστα Evan Anderson Berry (φωνή, κιθάρες, μαντολίνο, πλήκτρα) αλλά μόλις το 2012 βρέθηκαν οι υπόλοιποι μουσικοί που θα πλαισίωναν το συγκρότημα. Το ντεμπούτο ‘’Olden Tales and Deathly Trails’’  βγηκε σαν ανεξάρτητη κυκλοφορία και μουσικά πορευόταν σε ένα κράμα symphonic progressive folk metal με κάποια death metal στοιχεία όπως ακραία φωνητικά και blastbeats ξεσπάσματα. Σαν παλιούς Opeth δηλαδή χωρίς το folk πρόσημο.Το 2015 έκαναν και πάλι μόνοι τους  το δεύτερο τους βήμα, με το ‘’ Sleep at the Edge of the Earth’’ κρατώντας τον προσωπικό τους χαρακτήρα και έχοντας ενδιαφέρουσα και αρκετά καινοτόμα μουσική. Επίσης πρόσθεσαν ένα πέμπτο μέλος στην μπάντα, ένα δεύτερο κιθαρίστα. Φθάνοντας στο τέλος του 2019 μας παρέδωσαν το ‘’Veil Of Imagination’’ ,  ίσως τον καλύτερο τους δίσκο μέχρι σήμερα, έχοντας και πάλι την ίδια σύνθεση. Ε αμαρτία να μένει άγνωστη μια τέτοια μπάντα, ιδίως τώρα που οι Opeth ζούνε σε ένα διαφορετικό prog rock κόσμο. Και έτσι τους τσίμπησε η Century Media και επανακυκλοφορεί τον τρίτο τους δίσκο σε digipak cd και διπλό βινύλιο στις 17 Ιούλη.

To ‘’Veil Of Imagination’’ διαρκεί πάνω από μια ώρα και δεν είναι για ακούσματα ξεπέτες. Εξάλλου μιλάμε για μεγάλες συνθέσεις που δεν κόβονται και δεν συντομέυονται. Από τα spoken parts, σε ακουστικές κιθάρες, από εκεί σε blastbeats και από εκεί σε folk ρυθμούς και πάλι τα ίδια με άλλη σειρά και ιδέες. Οι μελωδίες στις κιθάρες φέρνουν την ταυτότητα του Mikael Åkerfeldt ενώ τα φωνητικά του Swano, είτε καθαρά είτε όχι. Οι ενορχηστρώσεις έναι πολυδουλεμένες, prog νοοτροπία που απλώνεται ως το death metal, Witherscape καταστάσεις (‘’Far from Where Dreams Unfurl’’). Τα παραδοσιακά στοιχεία (η μπάντα δηλώνει ότι μεγάλωσε και ήθελε να μοιάσει τους...Turisas) έχουν ελαττωθεί στον συγκεκριμένο δίσκο. Πολλές αλλαγές μέσα σε κάθε σύνθεση, διαφορετική ροπή σε κάθε γύρισμα. Διαφορετικές εντάσεις, άλλοτε πιάνο και ακουστικές και άλλοτε η παραμόρφωση στους ενισχυτές να χτυπάει κόκκινο. Ο δισκος ξεκινά με ένα τολμηρό, σχεδόν 15λεπτο τραγούδι και περιέχει ότι ιδέα και χαρακτηριστικό θα μπορούσουν να προσφέρουν οι Wilderun. Προσωπικά πιστεύω ότι κάπου το χάνουν με αυτά τα ανεβοκατεβάσματα και σίγουρα δεν φτάνουν το μεγαλείο των Opeth ούτε των Witherscape. Κάποια πολυφωνικά θυμίζουν μεταγενέστερους Therion, με πολλά στρώματα μουσικής όπως και οι ίδιοι.  Πολλές ηχητικές λεπτομέρειες για να ανακαλύπτεις σε κάθε άκουσμα, ιδιαίτερα στους ήχων των κιθάρων που καταλαμβάνουν μεγάλο κομμάτι της μουσικής τους (ευτυχώς). Εδώ δεν θα βρείτε εύκολα σημεία για να απομνημονεύσετε, κάθε φορά θα νίωθετε μόνο κατά την ακρόαση, τίποτα πιο μετά. Καταλήγοντας, όποιος θέλει prog death metal α λα Opeth/Witherscape με επικές ενορχηστρώσεις και άφθονες κιθάρες, είτε ακουστικές είτε ηλεκτρικές όπως επίσης και πλήκτρα για την δημιούργία ατμόσφαιρας, να περάσει πια βόλτα από το δισκάδικο της γειτονιάς του. Έχει και όμορφο εξώφυλλο (και κινηματογραφική παραγωγάρα).