Wytch Hazel - III: Pentecost

Την αγάπη μου για τους Pagan Altar την έχω γράψει πολλάκις. Λατρεύω αυτό το νοσταλγικό ήχο, με τα καθαρά riffs και ρυθμούς και το αγνό πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν διαιωνίζεται από νεότερους σε ηλικία που έχουν δυναμικές παραγωγές και νεανικό πάθος. Από την γενέτειρα του heavy metal, το Ηνωμένο Βασίλειο, μας έρχονται και οι Wytch Hazel. Το συγκρότημα ξεκίνησε από ένα μάτσο εικοσάχρονια το 2011 και η εξέλιξη τους είναι σταδιακή και σημαντική. Εξαιρετικές συνθέσεις και δυνατές συναυλίες από τα πρώτα τους βήματα. Το 2012 πήραν μέρος σε ένα τετραπλό split αλλά και ένα διπλό με τους επίσης λατρεμένους Borrowed Time.  Σημαντικές αλλαγές στην σύνθεση τους κατά την διάρκεια 2013-15, νέα εταιρία υπό την στέγη της Bad Omen Records και το ντεμπούτο ‘’ Prelude’’ κυκλοφορεί το 2016, από τους πλέον ψημένους Wytzh Hazel. Για όσους δεν τους γνωρίζουν, προσθέσε και Χριστιανικές πεποιθήσεις στο στιχουργικό κομμάτι ενώ αρκετά φολκ στοιχεία στο μουσικό. Με νέο, δεύτερο κιθαρίστα, η παρέα του Colin Hendra (φωνή/κιθάρα/στίχοι,σύνθεση) προχωρούν στο ‘'II:Sojourn’’ και δείχνουν ότι ήρθαν για να μείνουν. Δυο χρόνια μετά, επιστρέφουν με νέο μπασίστα και το τρίτο τους δίσκο ‘’ III: Pentecost’’. Περιττό να σας πω ότι είναι και πάλι εκπληκτικός δίσκος. Κυκλοφορεί και πάλι από την Bad Omen Records εδώ και ένα μήνα σε cd και βινύλιο και είναι must αγορά για όλους όσους έχουν εμπιστοσύνη στο αυτί τους.

Η συγκεκριμένη μπάντα έχει κερδίσει ήδη μια θέση για το όνομα και την μουσική της στην ιστορία του heavy metal. Σιγουράκι. Έχει πάρα τα καλύτερα στοιχεία από το πρώιμο Αγγλικό heavy metal, έχει προσθέσει φολκ πινελιές, σύγχρονη παραγωγή που ενδυναμώνει τις μελωδίες της, χριστιανικό/θετικό στίχο, ωραία ανταπόκριση στις συναυλιακές τους εκτελέσεις μια και η μουσική τους είναι σχετικά απλή και άμεση. Αγαπάμετραγούδια σαν το ‘’ Spirit and Fire’’ χάρη στην πολλαπλή θρέψη του αυτιού μας με πάμπολλες αρμονίες.  Έχει τον ήχο από άλλες εποχές, έχει όμως σημερινή δύναμη. Διπλές κιθάρες που ξηλώνουν και ράβουν μελωδίες, μια ξάστερη και παραδεισένια φωνή και ρυθμούς για συναυλιακά ξεδόματα. Αν το ‘’ I Am Redeemed’’ δεν είναι επίκληση στους θεούς του HEAVY METAL, δεν ξέρω και γω τι είναι. Από τα καλύτερα τραγούδια που άκουσα φέτος. Απόλυτα ρυθμικό, με riff Που σκίζει τον αέρα και φωνή που σε εξιτάρει. Και με στίχο που όχι μόνο δεν ενοχλεί, αλλά προσωπικά αρέσκομαι ιδιαίτερα. Χωρίς ανάσα, το ‘’ Archangel’’ σε κλειδώνει με την ηχητική αισθητική του. Αν σας αρέσουν οι Ghost, εδώ ακούστε κάτι πολύ πολύ πιο όμορφο από την απέναντι στιχουργική όχθη αλλά με αρκετές κοινές επιρροές από τα Αγγλικά ροκ 70ς. Τσέλο και μελαγχολικοί τόνοι στο ορχηστρικό ‘’ Sonata’’ και ξανά μανά περιπλανώμενες μελωδίες πάνω σε ρυθμικά κρεσέντο στα υπόλοιπα τέσσερα τραγούδια του δίσκου. Η λυπητερή εισαγωγή του ‘’ Reap the Harvest’’ με το πιάνο δεν κρατά πολύ αλλά η συννεφιασμένη διάθεση μένει. Κόβει ύπουλα με τα riffs, αφήνει οδοντωτές πληγές που δεν μπορεί να γιατρέψει η πράη φωνή και οι στίχοι που την συνοδεύουν. Ashbury, Thin Lizzy, Wishbone Ash, Blue Oyster Cult και ότι καλό σας έρχεται στο μυαλό φιλτραρισμένο από καλλιτέχνες του σήμερα. Από τα καλύτερα της χρονιάς.