Reviews
Πέρσι, περίοδο Χριστουγέννων, οι νεόφερτοι στον χώρο του doom metal Course Of Chaos, από το Βερολίνο, μας έδειξαν, σε ψηφιακή μορφή, στο bandcamp της μπάντας και σε cd το πρώτο τους δείγμα, το ‘’Widerstand!’’ ep, το οποίο κυκλοφόρησαν μονάχοι τους. Φέτος τον Σεπτέμβρη μας το ξαναδίνουν πάλι σε μια self released cd κυκλοφορία και έτσι έπεσαν και στα χέρια του Metal Zone.
Οι Apostle Of Solitude υπηρετούν το doom metal εδώ και 17 χρόνια. Το παρεάκι από την Indianapolis συνεχίζει με τον πέμπτο του δίσκο ‘’ Until the Darkness Goes’’ τρία χρόνια μετά τον τελευταίο. Η σύνθεση της μπάντας παραμένει ίδια και όπως την ακούω είναι πιο δυνατή από ποτέ. Γενικότερα, ποτέ δεν κατάφεραν να παίξουν κυρίαρχο ρόλο στο είδος σαν εκπρόσωποι τους. Όπως μας ενημερώνει και το δελτίο τύπου, κάποιο μέλος έχασε και τους δυο γονείς του και γι αυτό βγήκε περισσότερη μαυρίλα σε σχέση με το παρελθόν. Το προσπερνώ ασχολίαστο.
Οι When The Deadbots Breaks είναι ένα Αμερικάνικο sludge/doom σήμα από το Connecticut. Και από το όνομα τους να πάρεις μόνο δείχνουν ότι οι τύποι αυτοί θέλουν να ξεχωρίζουν. Είναι μια εικοσαετία στην ιστορία του sludge/doom metal/rock και το ‘’As Hope Valley Burns: Eulogy’’ είναι το πέμπτο τους ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ. Έχουν και δυο eps. Το ‘’As Hope Valley Burns: Eulogy’’ κυκλοφορεί σε λίγες μέρες μέσω της Electric Talon Records.
Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις ακούσει το ομώνυμο τραγούδι κάπου και να μην σου έχει σηκωθεί η.. τρίχα. Στο ράδιο, σε κλαμπάκι, σε συναυλία, στο σπίτι σου. Κάπου θα το έχεις ακούσει. Μπορεί το βίντεο κλιπ του συγκεκριμένου τραγουδιού να είναι γραφικό αλλά το τραγούδι είναι από τα καλύτερα τραγούδια που υπάρχουν στο heavy metal από γεννησιμιού του. Δεν υπερβάλλω, νομίζω ότι συμφωνεί πολύς κόσμος μαζί μου.
Αναρωτιέμαι πόσες και πόσες μπάντες υπηρξαν στο επονομαζόμενο N.W.O.B.H.M. και δεν βρήκαν το δρόμο τους σε μια δισκογραφική εταιρία ώστε να κυκλοφορήσουν τις δημιουργίες τους. Το σίγουρο είναι ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε πάρει φωτιά στα τέλη των 70ς-αρχές 80ς. Οι Hammerhead ήταν μια από αυτές τις μπάντες. Τέλη 70ς λοιπόν, μέλη από τις άγνωστες τοπικές μπάντες Judas, Bitter Harvest και 8 Hertz αποτελούν πλέον τους Hammerhead. Ήδη το 1978 είχαν δημιουργήσει το δικό τους υλικό. Έδωσαν αρκετές συναυλίες, το όνομα τους ακούστηκε αρκετά αλλά καμιά εταιρία δεν ενδιαφέρθηκε.
Την Φιλανδία εμείς του σκληρού ήχου την γνωρίζουμε για black, melodic death και λόγω των γιγάντων Stratovarius. Άντε και των Lordi, Him. Εδώ μας παρουσιάζεται η ευκαιρία, μου παρουσιάζεται μάλλον, να γνωρίσω την μελωδική rock πλευρά, πες την και AOR, της χώρας αυτής, με τους Six Silver Suns. Καθώς αυτή η μπάντα έχει μέλος από μια άλλη σπουδαία Φιλανδική μπάντα του ήχου τους YUP. Και είναι ο τυμπανιστής Janne Mannonen. Αλλά και ο τραγουδιστής Markku Kuikka έχει μια πλούσια πορεία σε αυτόν τον ήχο.
Κάποιος ή κάποιοι στη No Remorse Records έχει(ουν) καλό αυτί. Δεν εξηγήται αλλιώς το ότι έχουν υπογράψει πολύ καλές παλιές και νέες μπάντες στο roster τους. Από το πουθενά μας εμφανίζονται οι Wanton Attack, μια Σουηδική μπάντα που αποτελεί φόρο τιμής στο heavy metal των 80ς με πολύ ωραίο τρόπο. Πίσω από τη μπάντα, υπάρχουν μόνο δυο άτομα. Ο Micael Zetterberg (drums και φωνή) και ο N. Holm (έγχορδα). Το περίεργο είναι ότι και οι δυο ασχολούνται σαν μουσικοί με το ακραίο metal αλλά πιθανώς σαν οπαδοί, λατρεύουν και το πιο κλασσικό μιας και οι Wanton Attack ακούγονται ανάλογα.
The Rods. Μια από τις αρχαιότερες Αμερικάνικες heavy metal μπάντες. Η μπάντα του David "Rock" Feinstein, ξάδερφου του Dio που παίζανε μαζί στους ELF. Το συγκρότημα ξεκίνησε το 1980 από τους Feinstein (κιθάρες/φωνή) και Carl Canedy (drums/φωνή) οι οποίοι βρίσκονται ακόμα μαζί μετά από ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνια και μόλις το 2019 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ ‘’Brotherhood of Metal’’. Μεταλλάδες μέχρι το κόκκαλο. Επιστρέφουμε πίσω στο 1980 όταν και αποφασίιστηκε να γράψουν τραγούδια για τους The Rods, ‘’τραγούδια για να περνούν καλά και να τα παίζουν σε μπαρς’’.
Εδώ και ένα μήνα οι Iron Maiden κυκλοφόρησαν τον 17ο δίσκο τους με τον τίτλο ‘’Senjutsu’’. Από την Parlophone σε διάφορες απλές, άλλες πιο όμορφες και κάποιες απόλυτα φετιχιστικές εκδόσεις. Έτσι εδώ θα γράψω και θα διαβάσετε τις εντυπώσεις μου μετά από ένα μήνα ακροάσεων, για το νέο δίσκο των Iron Maiden, αφού συμφωνήσουμε ότι κάτι που φαίνεται απόλυτα θετικό σε κάποιον ,σε άλλον μπορεί να φαντάζει αρνητικό.
Από το αγαπημένο Texas μας έρχονται οι Ryghar. Επηρασμένοι από τοη θεματολογία του Robert E. Howard, δημιουργούν ιστορίες γύρω από τον Κόναν εχοντας μεταλλικό ήχο πιο κοφτερό και από το σπαθί του λατρευτού ήρωα. Πρώτη επαφή με τη μπάντα είχαμε στις απαρχές του 2020 όπου και ακουσαμε δυο τραγούδια (‘’ In a Land Where the Sun Never Sleeps’’ και ‘’The Witching Blade‘’) από την φρέσκια αυτή μπάντα. Συμβόλαιο με την ανερχόμενη Rafchild Records η οποία μόλις κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους ‘’Thurmecia Eternal’’ σε digipak cd ενώ το περιμένουμε και σε βινύλιο την 1η του Δεκέμβρη.