Reviews
Οι Castrator ξεκίνησαν το 2013 σαν ενας πλήρες γυναικείο death metal συγκρότημα με μέλη που το απαρτίζουν να προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Μεξικό αλλά και τη Σουηδία. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το demo ep τους ‘’No Victim’’ το οποίο περιείχε τέσσερις συνθέσεις, κάνοντας αρκετό ντόρο στους underground κύκλους αναγκάζοντας τη μπάντα να το επανακυκλοφορήσει ξανά λίγο αργότερα. Δυστυχώς υπηρξαν πολλές αλλαγές στη σύνθεση και πλέον η τετραμελής σύνθεση απαρτιζόταν από μέλη (πάντοτε γυναικείου φύλου) από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
KNIGHTS KNIGHTS OF THE CROSS...MURDER, MURDER. Αυτός είναι ένας στίχος από το "Knights of the Cross" κομμάτι από τον ομώνυμο concept δίσκο των Γερμανών θρύλων Grave Digger τον οποίο κυκλοφόρησαν το 1998. Και φέτος μας δίνουν το sequel με τον τίτλο ‘’Symbol of Eternity’’. Και το κάνουν μέσω μιας εταιρίας από την Θεσσαλονίκη Rock of Angels Records η οποία το κυκλοφορεί σε διάφορες όμορφες εκδόσεις και με μια όμορφη εκπληξούλα.
Συνηθίζουμε να λέμε ότι ένας άνθρωπος ή στην προκείμενη περίπτωση ένας καλλιτέχνης είναι φιλόδοξος. Ένας επιθετικός προσδιορισμός που για μένα είναι αρνητικά φορτισμένος. Βλέπετε, έχω συνδέσει τον φιλόδοξο ως τον άνθρωπο που εκμεταλλεύεται συνανθρώπους του και καταστάσεις για να εξελιχθεί ο ίδιος προσωπικά και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Πάντα, όμως, εκτιμούσα τους ανθρώπους που είχαν κι έχουν όραμα κι αφιερώνουν χρόνο, κόπο και χρήμα για να κάνουν πραγματικότητα αυτό που ονειρεύονται.
Metalcore, deathcore όχι και οι πιο αγαπημένες έννοιες για πολύ κόσμο που ακούει την μουσική μας και διαβάζει το Metal Zone. Metalcore, deathcore μέσα στον πυρήνα κάτι Βρετανών, υπό το όνομα Bleed From Within. Το ‘’Shrine’’ είναι ο έκτος τους δίσκος, μέσα στα δέκα επτά χρόνια που υπάρχουν και τον κυκλοφορούν μέσω της Nuclear Blast σε cd και σε διπλό 12’’ βινύλιο.
Κατ’ αρχήν να πω ότι εκτιμώ πραγματικά που τα παιδιά από το συγκρότημα επικοινώνησαν μαζί μου και μου έστειλαν το υλικό τους προκειμένου να το παρουσιάσω από την σελίδα μου. Ομολογώ ότι δεν είμαι γνώστης της extreme metal σκηνής και μάλλον θα έλεγα ότι η επαφή μου με αυτήν είναι επιδερμική. Οπότε ζητώ να μου συγχωρήσουν όποιο ατόπημά μου στην παρουσίαση της δουλειάς τους και να μου αναγνωρίσουν το ελαφρυντικό της ελλιπούς γνώσης.
Περίεργη επιλογή ονόματος για συγκρότημα που ανήκει στο metal μουσικό ιδίωμα. Έχουμε συνηθίσει ως ακροατές, οι μπάντες να επιλέγουν ονόματα πιο δυναμικά προκειμένου να υπογραμμίσουν και την ένταση της μουσικής τους. Το εν λόγω συγκρότημα, όμως, επιλέγει το όνομα της Ρωμαϊκής θεότητας της ομορφιάς και του έρωτα που αντιστοιχεί φυσικά στην θεά Αφροδίτη των Αρχαίων Ελλήνων. Ίσως η επιλογή αυτή του ονόματος να υποδεικνύει ότι οι VENUS δεν ακολουθούν ως μουσικοί την εύκολη πεπατημένη οδό στον τρόπο που συνθέτουν τα τραγούδια τους.
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια γεγονότα που εξηγούν την καθυστέρηση παρουσίασης της συγκεκριμένης κυκλοφορίας από εμένα. Η συγκεκριμένη δουλειά στάλθηκε σε εμένα κάπου στα μέσα Ιουνίου του 2022 ταχυδρομικά, έφτασε στην Ελλάδα στις 25 Ιουλίου του 2022 και το ειδοποιητήριο για να την παραλάβω από τα ΕΛΤΑ ήρθε στα χέρια μου στις 9 Αυγούστου το 2022. Αν θέλω να δω το ποτήρι μισογεμάτο θα πω πάλι καλά που δεν γύρισε πίσω στον αποστολέα της, αλλά δεν μπορώ να το κάνω διότι η εικόνα που παρουσιάζουν και τα ελληνικά ταχυδρομεία είναι αυτή της διάλυσης.
Υποστηρίζουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις κλασσικές κυκλοφορίες. Μια δήλωση που δεν με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, διότι παραβλέπει ότι κάποτε κι αυτές οι κλασσικές κυκλοφορίες ήταν νέες δημιουργίες οι οποίες έπρεπε να πείσουν το heavy metal κοινό ότι αξίζουν την προσοχή του. Επίσης, η ως άνω δήλωση δεν μου αρέσει διότι καθιστά την μουσική μας νεκρό – μουσειακό είδος και παραβλέπει ότι μέχρι και σήμερα υπάρχουν συγκροτήματα που κυκλοφορούν δίσκους που αξίζει κάποιος να προσέξει (σημ. το αν θα γίνουν κλασσικές κυκλοφορίες μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει).
Και οι Evergrey έφτασαν στο τυχερό 13άρι. Τον δέκατο τρίτο δίσκο. Μετά από σκαμπανεβάσματα και αλλαγές στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, έχουν εδώ και κάμποσο καιρό βρει τον δρόμο τους και πια κυκλοφορούν το ‘’A Heartless Portrait (The Orphean Testament)’’, ότι καλύτερο μετά το μπαρουτοκαπνισμένο ‘’Hymns for the Broken’’, αλλά και ταυτόχρονα ένα δίσκο που κοιτά στα μάτια ύμνους σαν τα ‘’In Search of Truth’’ του 2000 και ‘’Recreation Day’’ του 2003. Το ‘’A Heartless Portrait (The Orphean Testament)’’ κυκλοφορεί σε διάφορες όμορφες cd και βινυλίου εκδόσεις μέσω της Napalm Records.
Το να χαρακτηρίσω τους εκ Χιλής προερχόμενους MERCILESS LAW ως συγκρότημα μάλλον θα είναι μια ανακριβής περιγραφή. Ουσιαστικά, οι MERCILESS LAW είναι το project του τραγουδιστή/κιθαρίστα Pancho Ireland. Στην metal μουσική όμως, όπως και σε άλλα είδη μουσικής, έχει αποδειχτεί ότι δεν έχει σημασία το πόσοι συμμετέχουν σε ένα μουσικό project, αλλά η ποιότητα των συνθέσεων που παράγει.