Angel Dust - To Dust You Will Decay

Γνωρίζοντας τους Angel Dust κάπου το 1998 όταν και κυκλοφόρησαν το διαμαντάκι ''Border of Reality'', νόμιζα ότι οι Γερμανοί ανέκαθεν έπαιζαν μελωδικό Power Metal. Θυμάμαι να λιώνω στις ακροάσεις τον συγκεκριμένο δίσκο με το πανέμορφο εξώφυλλο όπως και τους επόμενους τρείς δίσκους, όλοι υπό την αιγίδα της Century Media. To Border Of Reality όμως παραμένει το αγαπημένο μου από τα άλμπουμς της επανασύνδεσης. Ναι, τελικά αποδείχτηκε ότι η μπάντα είναι πολύ παλαιότερη με έτος ίδρυσης το 1984 και δυο δίσκους Speed Metal πίσω τα 80ς. Χρειάστηκαν λίγα χρόνια μέχρι τελικά να τα ακούσω  πιο ολοκληρωμένα και με μεγαλύτερη ευκολία σε διάφορες πλατφόρμες μιας και τα cds τους ήταν άφαντα και οι εποχές που αντέγραφα βινύλια σε κασέτες ξεπερασμένες. Το σοκ όμως μεγάλο μιας και μιλάμε και πάλι για εξαιρετικούς δίσκους αν και αρκετά διαφορετικοί από αυτό που γνώρισα και αγάπησα τέλη 90ς-αρχές 00ς. ΄Ηταν και η σύνθεση κατά πολύ διαφορετική γι αυτή την τρομερή ηχητική διαφορά. Στο ντεμπούτο ''Into the Dark Past'' κιθαρίστας/τραγουδιστής ήταν ο Romme Keymer που αμέσως μετά αποχώρησε (όπως και ο έτερος κιθαρίστας) για να πάει στους Risk. Το ιδρυτικό ρυθμικό ντουέτο Assmuth/Banx πλαισιώνουν πλέον τρία νέα μέλη (οι κιθαρίστες προέρχονται από τους Crows) και μαζί κυκλοφορούν το ''To Dust You Will Decay '' (1988). Τελικά δυο χρόνια αργότερα η μπάντα διαλύεται με τον μπασίστα Banx να πηγαίνει στους Crows (https://www.metalzone.gr/monuments/crows-dying-race) ενώ ο τραγουδιστής S.L. Coe θα έχει ήδη τραγουδήσει στο ''Terminal Earth'' των Scanner (https://www.metalzone.gr/monuments/scanner-terminal-earth).  To 1997 επανασυνδέονται (μονο το ρυθμικό ντουέτο από τα ''παλιά'')  και συνεχίζουν μια λαμπρή πορεία σε μελωδικότερες φόρμες πριν το ξαναδιαλύσουν ενώ στην τρίτη τους προσπάθεια ως ενεργή μπάντα δεν προλάβαμε να δούμε κάτι φρεσκότερο μιας και ο Banx ''έφυγε'' από καρδιακή ανακοπή το 2022 χωρίς όμως η μπάντα να έχει διαλυθεί.Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία....

Καταρχήν....λατρεία το εξωφυλλο του David Martin. Δεν ξέρω αν τα σύγχρονα εξώφυλλα είναι καλύτερα αλλά εμένα κάτι τέτοια μου φέρνουν νοσταλγία και ρίγη συγκίνησης. Άσε που είναι και κοινωνικοπολιτικό στοιχείο και χαρακτηριστικό της εποχής. Κιθαριστική πανδαισία στο ''Mr. Inferno'' και ρυθμικός οργασμός δεν θα αφήσουν ασυγκίνητο κανένα. Συγκρίσεις με αρχαίους Scanner γίνοται λόγω και κοινών φωνητικών αλλά και ηχητικής πορείας για τις δυο Γερμανικές αυτές μπάντες. Διπλές κιθάρες που ξεσαλώνουν αγέρωχα επιδεικνύοντας την δύναμη τους heavy metal σε συνδυασμό με τη νεότητα. Η διττότητα μελωδίας/αγριότητας των axemen γίνεται δέλεαρ για τον ακροατή που χάνεται σε μια θάλασσα από μουσικές φράσεις. Το ''Wings of an Angel '' ακούγεται πιο μελωδικό, ηχητικές εικόνες σχηματίζονται από την συνεργασία φωνητικών και συγχορδιών.  Ο Dirk δεσμεύεται να μην ξεφύγει αυτή τη φορά και απλά στήνει το ρυθμό χωρίς καίριες παρεμβάσεις. Γεύεσαι τις φωνητικές αρμονίες που στίβονται είτε από τσιρίδες είτε από μελένιες διηγήσεις και αφήνεσαι στις κιθάρες που σε χαιδεύουν ύπουλα χωρίς να χάνουν της ευκαιρίας να σου προκαλέσουν μετατραυματικό σόκ.

Στο ντεμπούτο υπήρχε ένα ορχηστρικό τραγούδι με την ομώνυμη ονομασία του δίσκου. Εδώ έχουμε το δεύτερο μέρος, ολοκληρωμένη σύνθεση, σκαλισμένη και χαραγμένη με κοφτερά riffs. Τα τύμπανα ξεσπαθίζουν και πάλι, ακούγονται εκρηκτικά και αποχαλινωμένα. Ένα κόψιμο στη μέση αφήνει το τραγούδι να αναπνεύει βαθιά πριν επιστρέψει στο αθλητικό της στυλ και αναζωπυρώσει τη φωτιά. Όλα γίνονται τη σωστή στιγμή, στη σωστή δόση, σωστά παιγμένα και δοσμένα. Απογυμνωμένο από πλαγιότητες, το ''King'' thrashάει ανελέητα και  επιτίθεται στους τοίχους της Ιεριχώ βάναυσα. Με το ομώνυμο τραγούδι (το οποίο συνοδεύτηκε με ένα απλό, ευθυτενές βίντεο κλιπ) γίνεται ξεκάθαρα ότι το speed metal τους συνοδεύεται από νεανική ορμή και ορμόνες και αυτός ήταν και θα έπρεπε να είναι ο πρωταρχικός ρόλος όλων όσων παίζουν παρόμοια. Διπλές κιθάρες που συνεργάζονται και μοιράζουν σφαλιάρες δεξιά και αριστερά, τσιρίδες από τα εσώψυχα και τυμπανιστικό ξέδωμα για να ηρεμήσει η ψυχή σου. Κιθαριστικές αστραπές που τέμνονται μεταξύ τους και προκαλούν ηλεκτροπληξίες σε όποιον έρθει σε επαφή. Βόστρυχοι πυρός βροντάνε σε κάθε ένα από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο δίσκο. Και αν το έχει κανείς σε cd, υπάρχουν δυο επιπλέον τραγούδια, το ορχηστρικό ''Flight to Russia'' με το εκρηκτικό μπάσο και τις κιθαριστικές διαμάχες πάνω σε ολισθηρούς ρυθμούς και το  πιο βαρύ συναισθηματικά ''Dawn of the End''. Από τις ελάχιστες περιπτώσεις συγκροτημάτων που έχουν διαπρέψει σε δυο διαφορετικά μουσική υποείδη στο heavy metal τόσο επιτυχημένα, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά.