Dreamlore - Confined to Destiny

Παραφράζοντας το γνωστό λατινικό ρητό, καταλήγω στο ''όσο ζω, ακούω μουσική''. Και σε πιο προσωπική προσέγγιση, όσο ακούω μουσική, ζώ. Έχοντας τέτοιες σκέψεις και πεποιθήσεις, συνεχίζω να ακούω νέες μουσικές είτε metal είτε όχι. Και όσο αφορά το Metal, ψάχνω παλιές και άγνωστες μπάντες έχοντας όμως πλήρη επαφή με τα σημερινά ακούσματα και κυκλοφορίες. Στο ταξίδι της αναζήτησης, κάθε χρόνο ανακαλύπτω παλιά διαμαντάκια που έρχονται να προστεθούν στα αγαπημένα ακούσματα και ας έχουν ακουστεί από ένα ζευγάρι αυτιά που πλέον δεν σοκάρονται εύκολα. Το καλό υλικό ακόμα μπορεί και ξεχωρίζει και ας μην γίνεται βίωμα όπως στην εφηβία. Μπάντα-δισκάκι που ανακάλυψα πριν λίγους μόνο μήνες είναι οι Αμερικανοί Dreamlore. Βασικά ένα άτομο είναι πίσω από το όλο επιχείρημα, ο David Christy ο οποίος παίζει τα πάντα, τραγουδα, συνθέτει, στιχουργεί, κάνει την παραγωγή κτλ.  Ο David Christy έπαιζε παλιότερα στους Knight Child, ωραίο power/prog metal με τους οποίους δυστυχώς δεν κυκλοφόρησαν επίσημα τίποτα. Έτσι, μόνος του, σαν Dreamlore, το 1992 κυκλοφορεί αυτοχρηματοδοτούμενα το progressive metal δημιούργημα του με τίτλο ''Confined To Destiny''.

To ''Confined To Destiny'' είναι χωρισμένο σε δυο μέρη. ''Ο Κύκλος της Μετάβασης'' ξεκινά με το ''Creature of Obediance'' και ο τεχνικός/προοδευτικός του ήχος είναι εμφανέστατος. Οι επιρροές του δεν είμαι εμφανέστατες και ο ήχος πολύ προσωπικός. Αν στο ''Into the Mirror Black'' οι Sanctuary έπαιζαν prog metal, κάπως έτσι θα ακουγόταν. Ωριμες συνθέσεις, προσωπικές, πλούσιες. Ονειροκεντρικές θεματια, επιστρατεύουν μελωδίες που σε σαγηνεύουν και σε υπνωτίζουν. Τα πλήκτρα εξοπλίζουν τη μουσική με την κατάλληλη ατμόσφαιρα ώστε ο όλη σύνθεση να κοπιάζει λιγότερο στη θέρμανση των συναισθημάτων. Βέβαια, όταν ακούσετε τις καθηλωτικές, ακουστικές κιθάρες ενός ''Chasing Tomorrow'', λίγη ανάγκη έχουν την υποβοηθούσα ατμόσφαιρα. Καπάτσες συγχορδίες είναι υπαίτιες για συναισθηματικούς οργασμούς. Και δεν φτάνει που είναι πολυοργανίστας και με πανέμορφες ιδέες, έχει και μια λεία φωνή που ματώνει όταν την μυρώνει με άρωμα ψυχής. Ο David Christy ευχαριστεί τους παλιούς συνεργάτες του (Knight Child) για έμπνευση και ιδέες αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι εξαιρετικός παίκτης και ξεχωριστός συνθέτης. Υπάρχει αυτός ο λυρισμός που έβρισκες σε λίγες Αμερικάνικες power/prog μπάντες όπως οι Heir Apparent, η εκτραγωδοποίηση των ηχητικών μελωδιών. Υποκλινόμαστε στο ''September Wind'' που όσο θόρυβος του λείπει, τόσο συγκίνηση προσφέρει και μεταδίδει.

Η παραγωγή (εκ του ιδίου) κρίνεται κατάλληλα ζεστή και ελαφρώς θολή όπως συνηθιζόταν στα 90ς. Ότι χρειάζτει μια περιπετειώδης σύνθεση σαν το ''One Night Dark'' με τις διακυμάνσεις και την εσωστρέφεια του. Το δεύτερο μέρος δανείζται την κιθαριστική συγχορδία του πρώτου. Οι νότες αφηγούνται, σε χαλαρώνουν και τελικά σε αιχμαλωτίζουν εκούσια. Πολύμοχθες εργασίες των δακτύλων, είτε βρίσκονται πάνω στην κιθάρα είτε πάνω στο μπάσο. Στα ''From Afar I See '' και ''It's a Strange Life '' θυμίζουν αρκετά Soul Cages μιας και χρησιμοποιούν αρκετά κοινά μουσικά χρώματα, τα πιο έντονα της παλέτας. Το ''Without Reason'' στροβιλίζεται επικερδώς, πολλαπλασιάζοντας την ηχητική του δύναμη.Το συγκεκριμένο τραγούδι είχε κερδίσει και τον  Z-Rock's 1992 'Best of Detroit Stuff' διαγωνισμό. Το επικό '' World of Madness'' θα παίξει πολλαπλούς ρόλους. Άλλοτε τονωτικό και αναληπτικό, άλλοτε υπνωτικό και τραυματικό. Δυστυχ.ως τόσο αληθινό στις μέρες μας όσο αφορά το στιχουργικό κομμάτι που εύκολα μπορεί να μετομορφωθεί σε εφιαλτικό. Το ''Confined to Destiny'' είναι ένας ενδοστρεφής δίσκος, μια εκμυστήρευση ενός μουσικού που αντί για (μόνο) λόγια, δημιουργεί και ήχους. Αν και με κάποιους περιορισμούς, το αποτέλεσμα ειναι εκπληκτικό.