Forgotten Woods - The Curse of Mankind

Η ναυαρχίδα του black metal  ήταν και εξακολουθεί να είναι,  η Νορβηγία. Εκεί γεννήθηκε το είδος στη μορφή που επικράτησε, εκεί έγιναν τα περιστατικά που το έκαναν διάσημο, εκεί βρίσκεται η μήτρα από την οποίαπροέρχονται δεκάδες νέες μπάντες κάθε χρόνο. Μια μπάντα από τις άπειρες των 90ς που αξίζουν τα εύσημα για την επικράτηση αλλά και την εξέλιξη του είδους είναι οι Forgotten Woods από το Vestland. Τρεις πιτσιρικάδες ίδρυσαν τη μπάντα το 1991 και αφού βαπτίστηκαν με τα Βόρεια ψευδώνυμα τους (Frost, Winter Spirit και Wind) ξεκινησαν να δημιουργούν τη δικη τους μουσική.  Δυο ντέμος το 1993 κάνουν την εμφάνιση τους και είναι εξαιρετικά. Κατόπιν, η μπάντα αποκτά νέο τραγουδιστή, ο μέχρι πρότινος της μπάντας αναλαμβάνει τα drums και γενικότερα η τετράδα εγκαταλείπει τα ψευδώνυμα τους και  πλέον πιο ώριμα συνθέτει για το ντεμπούτο. Η φρεσκοιδρυμένη No Colours τους υπογράφει και το 1994 κυκλοφορεί το ‘’ As the Wolves Gather’’ έχοντας μόνο μια παλιά σύνθεση από τα demos τους.  Μια εξαιρετική κυκλοφορία που δεν πρέπει να λείπει από καμιά ‘’μαύρη’’ δισκοθήκη. Ο Jarle (που από φωνή έγινε ντράμερ της μπάντας) μάλλον δεν έμεινε ευχαριστημένος από την μπάντα και φεύγει/διώχνουν, δεν έχω ιδέα. Το 1995 βγαίνει σε κασέτα ένα νέο τραγούδι τους με τη νέα σύνθεση και διαρκεί 19 λεπτά προμηνύοντας τις νέες τους διαθέσεις. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορούν και ένα ep με τρεις συνθέσεις τραγουδισμένες στη μητρική τους γλώσσα.

 Ότι έχουν συνθέσει οι Forgotten Woods μέχρι στιγμής αγγίζει το τέλειο. Και το τέλειο πιάνεται στο δεύτερο δίσκο τους ‘’The Curse Of Mankind’’ του 1996. Η μπάντα έφτασε στο ζενίθ της, θέλει αλλαγές στον ήχο τους. Αλλάζουν το όνομα (και κιθαρίστα) και σαν  Joyless πλέον βγάζουν το ‘’Unlimited Hate’’ το οποίο περιέχει και κάποιες παλιές συνθέσεις των Forgotten Woods όμως το Black metal στοιχείο αρχίζει και περιορίζεται. Ήδη στη δεύτερη τους δουλειά, ‘’Wisdom & Arrogance’’ (2000) μιλάμε για depressive rock  ήχους με γυναικεία φωνητικά. 2007 και έχουμε νέα κυκλοφορία σαν Forgotten Woods με τίτλο ‘’Race Of Cain’’ με τον Thomas Torkelsen και πάλι πίσω από το μικρόφωνο, σε black metal πλαίσια αλλά πολύ διαφορετικό ήχο από τα δυο πρώτα διαμάντια τους. Σαν Joyless συνέχισαν με ακόμα ένα διαμαντάκι το 2011, την φυσική συνέχεια του προηγούμενου τους και πάντοτε κάτι το εξαιρετικό. Είτε σαν Forgotten Woods, είτε σαν Joyless, εξαρτάται από τι επιθυμεί να ακούσει ο ακροατής.

Το ντεμπούτο των Forgotten Woods ήταν η προσωποποίηση του σκοταδιού. Στο δεύτερο τους δημιούργημα αυξάνουν πολύ τις διάρκειες, κατεβάζουν ταχύτητες, προσθέτουν ζοφερότητα. Ίσως να μιλάμε και για τους πατέρες τους Depressive Black μιας και βρισκόμαστε στο 1996. Τα πάντα ασπρόμαυρα, σκοτεινά, καταθλιπτικά. Οι κιθάρες πειραματίζονται με την έκφραση τους και δίνουν διάφορες διαστάσεις με τον τρόπο τους. Άλλοτε μονότονα και βαρύθυμα, άλλοτε επιθετικά και ενστικτώδη, άλλοτε εκφράζοντας με πόνο τις μελωδίες τους.  Τα φωνητικά του Thomas Torkelsen είναι εξαιρετικά. Οργισμένα, κεραυνώδη, τσιριχτά. Με σκοτεινούς στίχους που ζωντανεύουν άλλοτε στη μητρική τους γλώσσα και άλλοτε στα αγγλικά. Κάθε κραυγή και μια επωδή στο σκότος, στην μοναξιά, στο θάνατο.Βήμα βήμα, λεπτό λεπτό νιώθεις κάτι να σε τρώει από μέσα σου, δυσχερή συναισθήματα γεννιούνται.Βοηθά και ο κοφτερός, πριμαριστός ήχος που δημιουργεί μια αρνητικότητα και μόνο με ύπαρξη του. Βασανισμένες ψυχές που παίρνουν μουσικά όργανα και μετατρέπουν την οδύνη τους σε ήχο. Πόνος και οργή, ταλαιπωρία και επιθετικότητα, ψυχικό βάρος και κατάρες.

Οι Forgotten Woods εποχής ‘’The Curse Of Mankind’’ έχουν βαθιές ρίζες (ακόμα) στο Black Metal. Δεν είναι μόνο τα παραμορφωμένα φωνητικά, η παραγωγή και οι υψηλών συχνοτήτων κιθάρες. Είναι αυτό που πρέσβευε το συγκεκριμένο ιδίωμα στα 90ς. Μουσική που ενοχλούσε τον ακροατή. Άλλοι το έκαναν με βλασφημίες, άλλοι με τον ωμό ήχο τους, άλλοι με τις πράξεις τους και τα λεγόμενα τους. Ε οι Forgotten Woods το έκαναν με τις δυσμενείς μελωδίες τους, με τον αποδοκιμαστικό τρόπο που τραγουδούσαν και συμπεριφέρονταν αγνοώντας τα ‘’πρέπει’’ της σκηνής. Δηλαδή πόσες black metal μπάντες θα πρόσθεταν μια σύνθεση σαν το ‘’ With Swans I'll Share My Thirst’’ στο δίσκο τους; Μάλλον καμία.  Πέντε τεράστιες συνθέσεις (και μια μικρότερη, ορχηστρική) που λειτουργούν σαν δηλητήριο με γλυκιά γεύση.