Hypocrisy - Penetralia

Ο 47χρονος Σουηδός Peter Tägtgren είναι ένας από τους πιο γνωστούς metal παραγωγούς των τελευταίων 2 δεκαετίων, ιδιαίτερα στο χώρο του ακραίου. Αν και έχει συμμετάσχει σε διάφορα projects, δικά του (Pain/The Abyss) ή άλλων (Bloodbath/War/Lock Up), ανέκαθεν το μουσικό όχημα που είχε και τον έκανε γνωστό είναι οι Hypocrisy. Η ιστορία των Hypocrisy ξεκινά πίσω στο 1990 όταν ο νεαρός Peter γύρισε στη Σουηδία από την Αμερική (και πιο συγκεκριμένα την Φλόριντα)  όπου είχε υπάρξει για ένα πολύ μικρό διάστημα μέλος των Malevolent Creation. Επηρεασμένος από το Αμερικάνικο Death Metal γενικότερα, έφτιαξε ένα project, τους Seditious και ηχογράφησε ένα demo (‘’Resti In Pain\\  με τρία τραγούδια, εξ ‘ολοκλήρου μόνος του. Αργότερα  (1992) το επανηχογράφησε με τον Masse Broberg στα φωνητικά με δυο επιπλέον τραγούδια. Το ντέμο κέρδισε της προσοχής της Nuclear Blast που τους έχωσε σε ένα 4way split και τους προσέφεραν συμβόλαιο για το ντεμπούτο τους.   Στις 5 Οκτωβρίου του 1992  ‘’σκάει’’ το ‘’Penetralia’’, ο πιο άγριος δίσκος που κυκλοφόρησαν ποτέ οι Hypocrisy. Το ‘’Osculum Obscenum’’ που ακολούθησε είναι ένας εξίσου τέλειος δίσκος, δυστυχώς ο τελευταίος για τον Masse (που έγραφε και τους στίχους των Hypocrisy) για να πάει στους Dark Funeral (σαν Emperor Magus Caligula πλέον). Από δω και πέρα, ακόμα και την  φωνή και στίχους αναλαμβάνει ο ίδιος ο Peter. Συνεχίζουν να βγάζουν δισκάρες στα 90ς  και τρομοκρατούν τους οπαδούς τους το 1997 με το ‘’Final Chapter’’. Ευτυχώς δεν ήταν το τελευταίο κεφάλαιο στη μπάντα, δυστυχώς όμως η εμμονή του Tägtgren με τους μέτριους (μην πω τίποτα χειρότερο) Pain στοίχησε πολύ στους Hypocrisy. Κάποιοι δίσκοι είναι σαφώς καλύτεροι από άλλους ενώ έχουμε να ακούσουμε νέο υλικό από το 2013 και τον ‘’ End of Disclosure’’ δίσκο. Άσχετο, αλλά όλη η δισκογραφία τους έχει κυκλοφορήσει από την Nuclear Blast.

Ξεκινάμε από τα εύκολα. Αν και η παραγωγή είναι ξεκάθαρα Σουηδίλα, ο ήχος είναι Αμερικάνικος. Brutal φωνητικά, λεγεώνες από riffs που δοξάζουν το death metal , κτηνωδία σε ρυθμούς. Σφαγή, μακελειό, ένας υπολογισμένος ηχητικός σίφωνας που ισοπεδώνει τα πάντα. Και όμως, για το εκπαιδευμένο αυτί, υπάρχουν μελωδίες μέσα στα riffs. Μηχανές πολέμου, θορύβου και θανάτου, όλα τα μέλη της μπάντας, το καθένα στο δικό του πόστο. Γίνεσαι μάρτυρας των απειλητικών διαθέσεων και πράξεων στις αμερικανοτραφείς συνθέσεις τους. Μια περίοδος 40 λεπτών γεμάτη οργή κα μίσος, με κάποια ατμοσφαιρικά πλήκτρα και μόνο αυτά να διανθίζουν με κάποια πιο ήπια διάθεση την μουσική τους.Το σφυρί χτυπά, σκοτεινά ηχητικά όνειρα αποκτούν σάρκα και οστά. Οι πύλες της κόλασης ανοίγουν, φωνές απόγνωσης και μίσους σπαρταρούν αν και εξωτερικά δείχνουν δυνατές.

Μια ηχηρή αποσάθρωση χωρισμένη σε δέκα μέρη να διαλέξεις σε ποιο θέλεις να ταυτιστείς. Αγαπημένα τραγούδια πολλών οπαδών τα ‘’ God Is a...’’ και ‘’ Left to Rot’’. Δύναμη κάθε τραγούδι, κανένα δεν αποτυγχάνει από το να σε αρπάξει από το λαιμό τόσο σφιχτά που να χάσεις τις αισθήσεις σου. Είναι τόσο εκρηκτικό το αποτέλεσμα, που καταφέρνει σε λίγα λεπτά να σε γεμίσει με τελέσφορους ρυθμούς που θα σε αναγκάσουν να συμβιβαστείς και να υποχωρήσεις εξαντλημένος. Ο Θάνατος έρπεται κάτω από τα riffs, απειλεί μέσω ουρλιαχτών. Η εξωφυλλάρα του Dan Seagrave σιγουρεύει ότι θα σε κάνει να χαθείς μέσα στην Άβυσσο του σε συνδυασμό εικαστικών (με ροζ λογότυπο παρακαλώ) και μουσικής . Οι Hypocrisy δεν δημιούργησαν ουρανοκατέβατα. Επιρροές από Deicide, Malevolent Creation, Morbid Angel (αυτές οι διεστραμμένες ατμόσφαιρες), Obituary, Cannibal Corpse. Αλλά και Slayer, όπως κάποιος θα παρατηρούσε στο βασικό riff του ‘’ To Escape Is to Die’’, που θυμίζει αντίστοιχα το ‘’Raining Blood’’. Ίσως το καλύτερο τραγούδι του Penetralia να κρύβεται στο τέλος, στην ομώνυμη σύνθεση , με τον Peter να αναλαμβάνει τα φωνητικά και να ακροβατεί σε διάφορους ήχους ενώ το τραγούδι ηχητικά κάνει τα ίδια μεταξύ ατμόσφαιρας και ακραιότητας, όλα με μια υπέρμετρη διαστροφή. Και κάτι τελευταίο. Penetralia σημαίνει ‘’ τα πιο ενδόμυχα μέρη’’, ‘’τα πιο σκοτεινά θέματα’’. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στο δίσκο….