Jack Starr's Burning Starr - Blaze of Glory

1981 και μια νέα μπάντα γεννιέται. Το όνομα της είναι Virgin Steele. Ιδρυτής της μπάντας, ο κιθαρίστας Jack Starr. Σύντομα προστίθονται και τα υπόλοιπα μέλη της παρέας όπως ο David DeFeis. Ο Jack Starr αποχωρεί το 1984 έχοντας κυκλοφορήσει δυο δίσκους με τους Virgin Steele, το ομώνυμο και το εξαιρετικό Guardians of the Flame. Την επόμενη χρονιά δισκογραφεί με τους Devil Childe, τον Joe Hasselvander, τους Phantom Lord,τους Thrasher μα και την προσωπική του  μπάντα Jack Starr’s Burning Starr. Δεν το λες και λίγα. Ήδη την προηγούμενη χρονιά είχε κυκλοφορήσει το ‘’Out of the Darkness’’ με το όνομα του αλλά οι Burning Starr ήταν πιο ‘’μπάντα’’ και εννοείται πιο Heavy metal. Ριζικές αλλαγές στη σύνθεση των Burning Starr και το  θεικό ‘’ No Turning Back!’’ κυκλοφορεί το 1986. Τα φωνητικά πλέον έχει αναλάβει ο Mike Tirelli ενώ πίσω από τα πλήκτρα βρίσκει τον παλιό του φίλο και συνάδελφο David DeFeis. Ο ήχος έχει σκληρύνει ακόμα περισσότερο, το ρυθμικό ντουέτο έχει αλλάξει, εταιρία πλέον η U.S. Metal Records και δυο ακόμα διαμάντια έρχονται να προστεθούν στην δισκογραφία των Burning Starr, τα ‘’ Blaze of Glory’’ (1987)  και το ομώνυμο (1989). Τα 90ς βρίσκουν τον Jack Starr απομακρυσμένο από τον σκληρό ήχο αλλά όχι και από την μουσική γενικότερα. Το 2004 ξαναβάζει τη συγκεκριμένη μπάντα μπροστά έχοντας συντρόφους δίπλα του τον τραγουδιστή Todd Michael Hall (επίσης Riot), τον παλιό του συνάδελφο από τις εποχες των Devil Childe και Phantom Lord, μπασίστα Ned Meloni και τον Rhino (ο ντραμερ του ‘’The Triumph of Steel’’ των Manowar) και μαζί οι τέσσερις τους έχουν κυκλοφορήσει άλλους τρεις δίσκους μέχρι σήμερα. Δώστε τους μια ευκαιρία, δεν πολυακούγονται και ποστάρονται ενώ τους αξίζει.

Ας ξεκινήσουμε με κάτι άσχετο ηχητικά αλλά όχι και με την μουσική γενικότερα. Το 1986 είχει εισβάλλει το cd σαν φορματ στην ζωή μας και αυτό ισχύει και για το heavy metal. Και εννοείται ότι για να προωθηθεί, έπρεπε να έχει το κάτι παραπάνω. Ναι μεν ήταν ο καλύτερος ήχος, το μέγεθος του, το ότι δεν χαλούσε ούτε μετά από χιλιάδες ακούσματα φτάνει να το πρόσεχες σαν επιφάνεια, ήταν το ότι είχε και περισσότερα τραγούδια σε σχέση με το βινύλιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του ‘’ Blaze of Glory’’  το 1987, το cd ξεκινούσε με δυο επιπλέον τραγούδια, τα ‘’ New York Woman’’ και ‘’ Tear Down the Wall’’ με το δεύτερο να αντηχεί στα αυτιά μας με τον εκρηκτικό του ρυθμό και να μας επιτρέπει να ανακαλύπτουμε δεκάδες μελωδίες σε κάθε του άκουσμα. Άρα προτάσσεται η απόκτηση του σε cd μόνο και μόνο γι αυτό το τραγούδι.

Προχωράμε στο κυρίως γεύμα και παρακολουθούμε το ηχητικό του περιεχόμενο. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις οριακά και hard rock αλλά στην πιο σκληρή του μορφή. Ας το πούμε 80ς heavy metal και είμαστε μέσα. Με χαρακτηριστικό γνώρισμα τις αποκαλυπτικές κιθάρες που ρημάζουν τα πάντα γύρω τους, όχι προκαλώντας θόρυβο αλλά με αρμονίες. Λιώνουν το μέταλλο, το περιτυλίγουν  με ρυθμικές δονήσεις και με κυνηγετικά φωνητικά. Κάποια πλήκτρα για να διαβρώσουν το σκληρότεχνο κέλυφος και να του αμλύνουν τις γωνίες. Οι κιθάρες προσδιορίζουν τον ήχο της μπάντας και τον κάνουν όσο πιο σαγηνευτικό γίνεται παίζοντας άμεσα, είτε μιλάμε για βασικό riff είτε για σόλο.

Το  ομώνυμο τραγούδι θυμίζει Virgin Steele με πιο άμεση διάθεση, απλούστερες ενορχηστρώσεις και πιο γήινα φωνητικά. Αυτή η γύμνια στην μουσική των Burning Starr δεν αφαιρεί αλλά δίνει μια πιο ευθεία και απειλητική προοπτική. Δεν σε πλησιάζει από τα πλάγια αλλά σε κοιτάει μέσα στα μάτια και σου χώνει την κιθάρα ανάμεσα τους με riffs, μελωδικές κραυγές και καλοταίριαστες τυμπανοκρουσίες. Οι συγκρίσεις με Virgin Steele επαναφέρονται στο ‘’ Go Down Fighting’’ που τους θυμίζει αρκετά. Μιλάμε όμως και για ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Συγχρονισμένο, καλοκαμωμένο σόλο, ευάρεστες μελωδίες. Αγριεύουν επικίνδυνα στο ‘’ Burning Starr’’ και το σερί των εξαιρετικών συνθέσεων συνεχίζεται.  Εδώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μιλάμε για METAL ΟΓΚΟ και ΠΑΘΟΣ.  Επόμενος ιερός ύμνος γεμάτος κιθαριστική μαγεία και υπέροχα φωνητικά στο ‘’ Mad at the World’’ ( με ολίγην από Twisted Sister). Η δεύτερη πλευρά του δίσκου  (ή το δεύτερο μισό μέρος του cd αν προτιμάτε) είναι σαφώς ανώτερο συνθετικά, παικτικά και σε βαθμό δυναμικότητας. Σαν επιβεβαίωση έρχονται και τα ‘’ Mercy Killer’’ και ‘’ Metal Generation’’  (μια ελεγεία για την μουσική που λατρεύουμε). We're the metal generation, Don't fuck with us cos we're insane !!!