Warning - Watching from a Distance

Βομβαρδιζόμαστε από doom metal κυκλοφορίες εβδομαδιαία. Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε τις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του heavy metal. Υπήρχαν λίγες αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, πολύ καλές μπάντες με επιρροές απο Black Sabbath, Pentagram, Candlemass, Saint Vitus, Trouble κ.α. Στα 90ς εμφανίστηκαν περισσότερες πάρα πολλές με την αρχή να κάνουν μπάντες που άνηκαν στις τάξεις της Rise Above και της Hellhound. Σαφέστατα υπήρχαν και άλλες πολλές όπως για παράδειγμα οι Solitude Aeturnus, οι Solstice και γενικότερα αυτό που ονομάστηκε epic doom metal. Κάπου εκεί, στα μέσα των 90ς, γεννήθηκαν και οι Warning, στην πατρίδα του Doom Metal (και όλου του metal για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι), το Ηνωμένο Βασίλειο. Η παρέα από το Essex έδειξε νωρίς την αγάπη του στο συγκεκρίμενο είδος και το τίμησε δημιουργώντας εξαίρετους ύμνους, ακόμα και από τα demos τους. Τελικό, το τρίο κατάφερε να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο του ‘’ The Strength to Dream’’, Δεκέμβριο του 1999 από την παρεξηγημένη (δικαίως) The Miscatonic Foundation βάζοντας στη νέα χιλιετία με το πιο καταδικαστικό τρόπο. Ακολούθησαν δυο περιοδείες, η πρώτη με τους θεούς Solstice (που είχε και την Miscatonic Foundation) και η επόμενη με τους Jack Frost και έπειτα η μπάντα μπήκε στον πάγο. Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Patrick Walker ασχολήθηκε με την ηθοποιία ενώ ο ντράμερ Springthorpe στη διδασκαλία. Τελικά κάποια στιγμή ξανασχολήθηκαν με τη μπάντα και το αποτέλεσμα ήταν το ‘’ Watching from a Distance’’. Κυκλοφόρησε πριν δεκαπέντε χρόνια και είμαι σίγουρος ότι θα συζητιέται από τους φίλους του είδους στους αιώνες των αιώνων. Μνημείο παντοτινό. Η μπάντα σύντομα μπήκε και πάλι στον πάγο αλλά από το 2016 και μετά ξεκίνησαν να δίνουν συναυλίες σε διάφορα festivals παίζοντας το ολόκληρο. Μακάρι να τους δούμε να το κάνουν και στα μέρη μας μετά το τέλος αφτού του συανυλιακού εφιάλτη που ζούμε.

Γκρι. Μουντάδα.Βαρύ κλίμα. Μπορεί ο χαρακτήρας του εξώφυλλου  να κουβαλά μια δεματιά ξύλα αντί για το σταυρό αλλά νομίζω ότι το βάρος και πάλι είναι αβάσταχτό. Όπως και η μουσική τους. Αργόσυρτο του θανατά αλλά με τα τύμπανα να σε βασανίζουν βαθύτερα με τα τεχνάσματα του. Η φωνή είναι σπαρακτική. Όχι μίζερη, όχι απλά θλιμμένη, ΣΠΑΡΑΚΤΙΚΗ. Οδυνηροί ρυθμοί σέρνονται απρόθυμα. Τα αρπίσματα των εγχόρδουν δημιουργούν μια συγκινητική ηχώ που αντιλαλεί στους τέσσερις στενούς τοίχους που με περιβάλλουν. Μουσική που δεν είναι για τους αδύναμους. Δεν μιλάμε για το μέσο doom metal υλικό που ακούγονται δυο ακόρντα σε αργό ρυθμό. Κάθε ήχος, κάθε νότα, κάθε στίχος σε επηρεάζουν και σε θλίβουν. Χωρίς καμιά ανέχεια σε ψευδομελωδίες ή τεχνητούς οδυρμούς, εξωραίζουν το σκοτεινό στοιχείο της ψυχής τους δημιουργώντας μουσική. Ποιος είπε ότι ένας απογοητευμένος ερωτικά χρειάζεται ελληνικά λαικά αποκαίδια για συντροφιά τις ώρες μοναξιάς του; Οι Warning προειδοποιούν...Μπαίνετε σε άβαθη νερά νύχτα και ίσως χαθείτε μια και για πάντα.

Ο Patrick Walker κάποια στιγμή έφτιαξε τους 40 Watt Sun. Ειδικά το ντεμπούτο ‘’ The Inside Room’’ είναι εξαιρετικό doom  αλλά και πάλι δεν συγκρίνεται με τους Warning. Γιατί; Διότι παρόλο και οι δυο μπάντες διανθίζονται με την ειλικρίνια της δημιουργίας εσωτερικής μουσικής, στους Warning τα πάντα ακούγονται πιο συντριπτικά, πιο εχθρικά προς την ψυχή σου. Η μουσική τους μπορεί να είναι χαμηλών τόνων και ταχυτήτων αλλά διακρίνεται από ευρωστία. Δύναμη, τόλμη, ευταξία μέσα από εύστροφες συνθέσεις που ακούγονται σπαραξικάρδιες και δηλητηριασμένες αλλά στη τελική φέρνουν τερψιθυμία. Οι λάτρεις του ατμοσφαιρικού, γοτθικού και doom metal φαντάζομαι καταλαβαίνουν τι εννοώ. Το νιώθεις στο σπάσιμο της φωνής, το νιώθεις από τα λεγόμενα της. Το αισθάνεσαι στην οργη του μπάσου που προσπαθεί να είναι το πιο νευρικό όργανο στις συνθέσεις των Warning. Το καταλαβαίνεις από τα εχθρόξενα χτυπήματα σε κρουστά και τύμπανα που δεν σε αφήνουν να υπνωτιστείς και να χαλαρώσεις με κάτι εύπεμπτο και ανούσιο. Μουσική που μπορείς να ψηλαφήσεις αν αφήσεις τον εαυτό σου να χαθεί μέσα της και ο νους σου να ακολουθήσει κάθε συγχορδία που σε ψυχραίνει.