Rikard Sjöblom's Gungfly - Alone Together

Θυμάμαι να ακούω το ‘’Goodbye To The Age Of Steam’’ των  Big Big Train (1994) και να ενθουσιάζομαι. Ωραίο, Αγγλικό prog rock  στο ύφος των Jadis. Αργότερα άκουσα και την υπόλοιπη δισκογραφία τους για να αποκτήσω μια συνολική εικόνα και είδα ότι δεν ήταν ούτε ο καλύτερος αλλά και ούτε δίσκος-φούσκα. Στους νεότερους δίσκους τους έπαιζε και ο πολυοργανίστας (φωνή/κιθάρα/πλήκτρα) Rikard Sjöblom που έχει συμμετάσχει και σε άλλες μπάντες, κάποιες πιο γνωστές όπως οι Beardfish  (έχει φύγει πλέον) και κάποιες πιο άγνωστες όπως οι Rikard Sjöblom Gunfly που είναι η πρώτη προσωπική του προσπάθεια σαν καλλιτέχνης. Αν και στη διετία 2017-18 κυκλοφόρησε δυο δίσκους (On Her Journey To The Sun και Friendship), τώρα χρειάστηκε λίγο παραπάνω χρόνο για βγάλει τον καινούριο του(ς) δίσκο ‘’ Alone Together’’. Αυτό δεν οφειλόταν στο ότι δεν υπήρχε έμπνευση αυτό τον καιρό παρά στο γεγονός ότι ήταν σε δυο περιοδείες με τους Big Big Train και με την σόλο μπάντα του αντίστοιχα. Το ‘’Alone Together’’ είναι διαθέσιμο από τις 4 Σεπέμβρη από την Inside Out Music σε digipak cd ή διάφορες εκδόσεις βινυλίου μαζί με το cd.

Ο νέος δίσκος ηχογραφήθηκε σαν τρίο έχοντας μαζί τους γνωστούς και παλιούς του συναδέλφους Petter και Rasmus Diamant, ντραμς και μπάσο αντίστοιχα. Δεν του φαίνεται πάντως ότι όλες αυτές οι στρώσεις μουσικής είναι παιγμένες από τρία άτομα. Το καλό είναι ότι υπάρχει απόλυτη ελευθερία στις κινήσεις των drums και μπάσου, παίζούν σε άπλα και ακούγονται έντονα. Βέβαια και ξεκάθαρα, ηγέτης της μπάντας είναι ο Rikard και φαίνεται. Οι συνθέσεις είναι δικές του, ενώ και ηχητικά όλες οι μελωδίες και αρμονίες προέρχονται από τα κιθαριστικά μέρη και τα πλήκτρα που παίζει. Η φωνή του είναι πολύ καλή ενώ ακόμα και όταν λεπταίνει επικίνδυνα, δεν χάνει καθόλου. Κάνουν και παίζουν ότι θέλουν, οι Gunfly είναι το δικό του παιχνίδι. Ο δίσκος ξεκινά με το δεκατριάλεπτο ‘’Traveler’’  και αν τα βάλεις κάτω και μετρήσεις πόσες ρυθμικές αλλαγές και riffs θα έχεις ακούσει μέχρι το τέλος του τραγουδιού, θα χάσεις το μπούσουλα. Περιττό να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει στιγμή μονοτονίας. Η ηχητική του απόλαυση είναι κατευθυνόμενη από τις κιθάρες, είτε ηλεκτρικές είτε ακουστικές ενω΄τα πλήκτρα/organ δημιουργούν ατμόσφαιρα. Το ‘’ Happy Somewhere in Between’’ είναι εντελώς διαφορετικό σαν σύνθεση και ήχος. Φέρνει Americana, Νότο. Πιο ρυθμικό, πιο συναυλιακό αλλά και πιο μέτριο. Στο ‘’ Clean as a Whistle’’ επιστρέφει ο γνώριμος ήχος τους, με ακόμα πιο έντονη χρήση πλήκτρων και μπόλικο πάθος και ουσία. Οι ενορχηστρώσεις είναι δουλεμένες, η παραγωγή πολυ προσεγμένη και ο δίσκος κυλάει ήρεμα και όμορφα χωρίς βέβαια να διεκδικεί δάφνες πραγματικού προοδευτικού ήχού.