Die Apokalyptischen Reiter - All You Need Is Love

Οι Ιππείς της Αποκάλυψης (Die Apokalyptischen Reiter) είναι μια Γερμανόφωνη (μεταγενέστερα), περίεργη μα ενδιαφέρουσα μπάντα. Τους παρακολουθώ από το ντεμπούτο ‘’ Soft & Stronger’’ του 1997  και μέχρι σήμερα δεν με έχουν απογοητεύσει παρόλο που από το πιο ακραίο φάσμα που ξεκίνησαν εξελίχτηκαν σε κάτι πολύ πιο μελωδικό και αρκετά μακρία από τα πρώτα τους βήματα. Καιρό έχουμε να ακούσουμε νέα τους (κοντά τέσσερα χρόνια) αλλά πιστεύω ότι σύντομα θα μας αποζημιώσουν.  Εδώ και περίπου μια εικοσαετία είναι υπό της στέγη της Nuclear Blast, μόνο οι τρεις πρώτοι δίσκοι τους έχουν κυκλοφορήσει από άλλες εταιρίες. Έτσι, έφτασε η ώρα της επανακυκλοφίας του τρίτου (και για αρκετούς ο καλύτερος) δίσκου τους ‘’ All You Need Is Love’’ που αρχικά κυκλοφόρησε το 2000 από την Hammerheart Records. Ήταν και ο πρώτο δίσκος με το νέο τους drummer Sir. G που μαζί με τα άλλα τρια μέλη του συγκεκριμένου δίσκου είναι ακόμα η ίδια σύνθεση (έχοντας πλέον απλά προσθέσει και ένα δεύτερο κιθαρίστα). Έτσι στις 19 Μαρτίου, μόνο σε βινύλιο (μάυρο ή κόκκινο), ξαναεπισκέπτεται δισκοθήκες  και  πικαπ. Η παραγωγή του Andy Classen υπογράφει τον μέγιστο,καλύτερο ήχο.

Το ‘’ All You Need Is Love’’ είναι μια μίξη ακραίου metal, συμφωνικού, folk και παραδοσιακού. Έναρξη με ιππεύοντες ρυθμούς, ακραία, death metal φωνητικά, μαυρομεταλλικά riffs. Κατόπιν χώνονται πλήκτρα για την ατμόσφαιρα, κόβονται οι ταχύτητες, όλα παίρνουν ένα πιο μελωδικό δρόμο. Υπάρχει μουσική για όλα τα γούστα και για κανέναν. Και αυτό δυσκόλεψε πολύ τους Die Apokalyptischen Reiter να βρούν το κοινό τους και να γίνουν γνωστότεροι. Άσε που σε αυτόν τον δίσκο ξεκίνησαν τα ...’’Γερμανικά’’ (νταξει, το ‘’ Reitermania έχει στίχους σε τέσσερις γλώσσες, είναι και το πιο folk τραγούδι του δίσκου). Κάθε τραγούδι είναι αρκετά ξεχωριστό σαν σύνθεση, έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Πάντοτε ισορροημένα ανάμεσα στα δυο ζύγια, το ακραίο και το μελωδικό. Δεν κολλάνε από το να ανοίξουν τις πύλες της ηχητικής Αποκάλυψης μέχρι και μουσική που θυμίζει νανούρισμα (Erhelle meine Seele). Και φυσικά υπάρχουν και καθαρά φωνητικά. Οι συνδυασμοί των διαφορετικών ήχων μου θυμίζει Angizia, ελαφρώς σε πιο ακραία έκδοση. Τα καταφέρνουν πολύ καλά στους προαναφερθέντες συνδυασμούς με την μετάβαση από ήχο σε ήχο ή από τραγούδι σε τραγούδι να γίνεται χωρίς να ενοχλεί ή να νομίζεις ότι ακούς μια διαφορετική μπάντα. Στο δεκάλεπτο, ορχηστρικό ‘’ ...vom Ende der Welt’’ μάλιστα , ξεκινάνε μελαγχολικά σαν My Dying Bride, συνεχίζουν σαν μια classic heavy metal μπάντα για να καταλήξουν σε πιο ambient μονοπάτια, όπως συνηθίζουν κάποια black metal, νεότερα σχήματα. Δεν υπογράφω ότι θα αρέσει αυτή η ποικιλία σε όλους αλλά όσοι θέλουν να ακούσουν πληκτράτο/πιανίστικο, ατμοσφαιρικότατο, μελωδικότατο death/black metal και δεν ξέρουν τους συγκεκριμένους κυρίους, ας κοπιάσουν.