Epitaph - Echoes Entombed: The Demo Anthology (1991-1992)

Το τι ξεπήδησε από την Tampa της Florida (γενικότερα στη Φλόριντα έγινε μουσικός πανικός) τέλη 80ς με αρχές 90ς είναι απίστευτο. Ειδικά στο  death metal ήχο. Πολλές από αυτές τις μπάντες έφτασαν στα αυτιά μας. Κάποιες δεν τα κατάφεραν, έμειναν με demos, δεν υπέγραψαν ποτέ συμβόλαιο και διαλύθηκαν. Σαν τους Epitaph (άπειρες μπάντες με αυτό το όνομα, ακόμα και από τις Ηνωμένες Πολιτείες). Ξεκίνησαν το 1990 από τον drummer Kevin Astl και τον κιθαρίστα/τραγουδιστή Tony Teegarden και σύντομα προστέθηκαν οι Wayne Burgess  στην κιθάρα  και Mark Good στο μπάσο. Τεχνικό death metal με αγάπη στα τρία πρώτα των Death που είχαν πρόσφατα κυκλοφορήσει. Μπαίνουν στα Morrisound Recording και με παραγωγό τον γνωστότατο (μεταγενέστερα) Tom Morris ηχογραφούν  μια ντέμο κασέτα με τρία τραγούδια εκ των οποίων στο ένα κάνει εμφάνιση και ο John Tardy των Obituary. Ήδη την θέση του δεύτερου κιθαρίστα Burgess είχε αναλάβει ο Senokossoff και ένα δεύτερο ντέμο ηχογραφήθηκε και πάλι στα Morrisound από τον Scott Burns αυτή τη φορά. Παραλίγο να καταφέρουν να υπογράψουν με την Massacre Records κάτι που δεν έγινε και τελικά διαλύθηκαν το 1992, χαμένοι στη λήθη. Τριάντα χρόνια μετά, η Divebomb Records παίρνει τα πέντε τραγούδια των δυο demos και επιπλέον μιξάρουν (Mark Lewis) τρία από αυτά σαν επιπλέον υλικό.Ρεμάστερ ήχος από τον Jamie King Audio, στίχοι, φωτογραφίες, συνέντευξη (20δέλιδο βιβλιαράκι) και ότι χρειάζεται για να γίνει ακόμα πιο θελτική μια τέτοια κυκλοφορία των 500 τεμαχίων.

Ας γράψουμε τα βασικά. Πρώτον, αν και μιλάμε για demo, έχουμε καταπληκτικό ήχο, ανάλογο μιας κανονικής κυκλοφορίας. Δεύτερον, ηχητικά κυμαίνονται σε αντίστοιχους ήχους των πρώτων Death, Atheist, Cynic και λοιπών τεχνικών death metal σχημάτων. Τα φωνητικά του Tardy στο εναρκτήριο κομμάτι, ‘’ I Endeavor’’ δίνει την Obituary σαπίλα που χρειάζεται αλλά και πάλι ηχητικά πάμε σε πιο εκλεπτυσμένα εκτελεστικά επίπεδα. Αν το κακό αυτής της συλλογής είναι ότι μιλάμε για πέντε μόνο τραγούδια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι μιλάμε για πέντε δυναμίτες. Στρατηγικά τοποθετημένες εκρηκτικές κεφαλές που σκάνε διαδοχικά και δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους. Χαμούλης με τα riffs, καταστούν ένα αγώνα επιβίωσης για τον ακροατή. Αρκετά τσιριχτά τα φωνητικά α λα Chuck, σκίζουν τον αέρα. Εξαιρετικό μπάσο όπως το λατρέψαμε στους Atheist, ακούστε μόνο το τελείωμα του ‘’ Once Removed’’ και συμφωνείστε χωρίς αντιρρήσεις. Τεχνική μοχθηρία που τερατώνεται κάθε λεπτό που περνάει και με κάνει να συλλογίζομαι πόσο ψηλά θα μπορούσαν να είχαν πάει αν είχαν υπογράψει και κυκλοφορήσει ολοκληρωμένους δίσκους. Παίζουν σε επίπεδο με τα συγκροτήματα που προαναφέρθηκαν. Απλά με ελάχιστα δείγματα όταν οι άλλοι θαυματουργούσαν ασταμάτητα και για πολλά πολλά χρόνια. Στο δεύτερο demo δεν ακούμε τίποτα λιγότερο ή εκπτωτικό. Είτε μιλάμε για παραγωγή είτε για εκτελεστική δεινότητα. Άλλα δυο τραγούδια  που επιβεβαιώνουν τον κανόνα του πόσο εμπνευσμένοι και παικταράδες ήταν. Λογικό είναι να περάσει και από τους Cynic o Tony Teegarden (για την συναυλιακή προώθηση του ‘’Focus’’).