- Home
- The Obsessed - The Church Within
The Obsessed - The Church Within
The Obsessed-The Church Within
ΔΟΓΜΑ. Οι Black Sabbath είναι οι πατέρες, οι παπούδες, οι νονοί, τα αφεντικά της heavy metal μουσικής.Οι πρώτοι δίσκοι με τον Ozzy στο μικρόφωνο, οι 70s δίσκοι τους δηλαδή είναι η απαρχή του doom metal. Και την δεκαετία του 80 που άλλαξαν μουσική ρότα, δημιουργήθηκαν τα πρώτα συγκροτήματα που επηρέασαν βαθύτατα. Από τις πρώτες μπάντες της Αμερικάνικης ηπείρου που έπαιξαν σαν 70ς Sabbath, ήταν οι The Obsessed. 1980 έτος ίδρυσης και το τρίο που αποτελούσε τη μπάντα να είναι επηρεασμένο από τους Βρετανούς doomsters, παίζοντας ανάλογα στα πρώτα τους demos. Μάλιστα ηχογράφησαν και τα τραγούδια που θα αποτελούσαν το ντεμπούτο τους το οποίο θα κυκλοφορούσε από την Metal Blade Records (είχαν κερδίσει το ενδιαφέρον των οπαδών με το τραγούδι ‘’Concrete Cancer’’ στο έκτο μέρος της συλλογής Metal Massacre) το 1985, πράγμα που τελικά δεν έγινε και η μπάντα διαλύθηκε σύντομα. Ο Wino πηγαίνει στους Saint Vitus. Φθάνοντας στο 1990, επιτέλους κυκλοφορούν το ομώνυμο ντεμπούτο, από την Hellhound Records όμως. Με νέο line up (αργότερα στους Goatsnake), ο Wino δεν χάνει χρόνο και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορεί το επίσης εξαιρετικό ‘’Lunar Womb’’. Πλέον έχει αποχωρήσει και από τους Saint Vitus και ασχολείται μονάχα με τους The Obsessed. Τρίτη κυκλοφορία, η αμφιλεγόμενη για πολλούς, ‘’The Church Within’’ η οποία θα κυκλοφορήσει από εταιρία-κολοσσό και θα ξενερώσει αρκετούς. Δεν θα συμφωνήσω, ο δίσκος είναι εκπληκτικός και γι αυτό θα επεκταθώ πιο πάτω εκτενέστερα. Όπως και να χει, η μπάντα έσβησε για δεύτερη φορά και δημιουργήθηκαν οι Spirit Caravan. Στην πιο πρόσφατη επανασύνδεση των The Obsessed (2016) και για τις ανάγκες της μπάντας, σταμάτησε τους S.C. παίρνοντας το ρυθμικό της ντουέτο με το ‘’ Sacred’’ να γίνεται λατρευτό από όλους τους οπαδούς της μπάντας.
Για όσους απόκτησαν τον τρίτο δισκο της μπάντας στην κατάμαυρη έκδοση με τα ανάγλυφα, χρυσά γράμματα, ήδη γνωρίζαν ότι το περιεχόμενο θα παράμενε Doooooom. To ‘’ To Protect and to Serve’’ είναι επηρεασμένο από τον Danny Hood (όπως και το ‘’Brother Blue Steel’’ στον προηγούμενο δίσκο). 70s doom metal, αργό, ογκώδες, ρυθμικό. Άξεστο στυλάκι γεμάτο ειλικρίνεια. Οι μελωδίες του σε ξεγελούν αλλά εδώ το ηχητικό περιεχόμενο σου βαραίνει την ψυχή. Βλέπετε, ο Danny πέθανε σε τροχαίο με τη μηχανή και ήταν καλός φίλος του Greg Rogers (drums) αλλά και του Wino. Ε όταν γράφεις μουσική από την καρδιά σου, αυτό φαίνεται και ακούγεται. Χωρίς τεχνολογικά κολπάκια και κομπάσματα, τα έγχορδα τρίζουν στο ‘’Field of Hours’’. Επιβλητική φωνή, λίγα λόγια και σταράτα. Τρεις μουσικοί ολοφύρονται μέσω ξεγυγνωμένων ήχων. Όταν παύει να ακούγεται ο ήχος των τυμπάνων και απολαμβάνεις μόνο τη φωνή (με κιθαριστική αδράνεια),ο χαμός φτάνει συντομότερα. Μην μπερδέψουμε την ρυθμική οκνηρότητα με έλειψη τεχνικής. Όποιος παρακολουθήσει λεπτομερώς τις τυμπανιστικά κύματα, γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι υπάρχει ποιοτικό παίξιμο. Υπάρχουν και πιο γρήγορα τραγούδια όπως τα ‘’Streamlined’’ και ‘’A World Apart’’ αλλά θα προτιμήσω τα πιο οκνώδη και στερεά όπως το ‘’Blind Lightning’’. Νιώθεις σαν μαριονέτα που δεν μπορείς να αντιδράσεις οικειοθελώς και αυτόνομα αλλά κουνάς αργόσυρτα το σβέρκο σου ακατάπαυστα και μέχρι το πέρας του τραγουδιού.
Το ‘’The Church Within’’ δεν εμπεριέχει μόνο βαρύτητα και σκοτάδι, χαμό και βραδύτητα. Υπάρχει και ψυχεδέλεια. Διόλου τυχαίο που ο δίσκος αφιερώνεται στον Frank Zappa που προφανώς η μουσικη του έχει λιώσει εκατοντάδες ώρες τα αυτιά του power trio των The Obsessed. Υπάρχει διάσπαρτη στις ενορχηστρώσεις των συνθέσεων του συγκεκριμένου δίσκου. Ειδικά στους παλμούς που προκαλούν τα τύμπανα/κρουστά. Οργή και εξιλέωση μέσα στα ίδια τραγούδια, ένας αέναος κύκλος πόνου χωρίς κανόνες χειραγώγησης, μόνο συγχορδιες και ρυθμούς. Doom Metal της παλιάς σχολής, απλό και άμεσο, αλήτικο, όπως και το βίντεο του ‘’ Streetside’’. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος των The Obsessed αλλά σίγουρα είναι υπεραρκετός να σε ισοπεδώσει με το βάρος ενός ‘’Climate of Despair’’ ή τα σαμπαθικά riffs του ‘’Mourning’’ (μάλλον το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου).