StarGazer - The Scream That Tore the Sky

Η παρελθοντολαγνία είναι φετίχ πολλών,ανάμεσα τους και και εγώ. Και αν τη συγκεκριμενοποιήσουμε στο μουσικό κομμάτι, ισχύει και πάλι. Πάντως δεν πιστεύω ότι σταμάστησε να βγαίνει καλή metal μουσική το 1989, το 1999 ή δεν ξέρω και γω τι. Παρακολουθώντας όσο μπορώ τη σύγχρονη σκηνή σε όλα τα υποείδη της βρίσκω πάντοτε εξαιρετικές κυκλοφορίες που είμαι σίγουρος ότι θα αντέξουν στο χρόνο. Με αφορμή το πρόσφατο ep ''Bound by Spells'' που κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα οι Αυστραλοί StarGazer, κάνω μια δισκογραφική βουτιά στο παρελθόν τους μιας και τους παρακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα και βλέπω ότι το συγκρότημα είναι εγγύηση σε όλα του. Η παρέα από την Αδελαίδα δημιουργήθηκε το μακρινό 1995. Τα μέλη τους παράλληλα δημιούργησαν και τους Cauldron Black Ram όπου και έπαιζαν Black/Death Metal, έτσι υπήρχε χώρος στους StarGazer για πιο πειραματικό και τεχνικό υλικό. Παιχταράδες όλοι τους με υλικό που κατεβάζει σαγόνια και λόγω δύναμης αλλά και ικανοτήτων. Ανάμεσα στα πρώτα demos, η τετραμελής τότε μπάντα κατάφερε να κυκλοφορήσει ένα 7'' αλλά και δυο splits. Ήδη η νέα χιλιετία βρίσκει τους StarGazer σαν ντουέτο αλλά τι ντουέτο, ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ. Τελικά βρίσκουν στέγη στη Πολώνική Agonia Records και οι The Great Righteous Destroyer (φωνή/μπάσο) και The Serpent Inquisitor (φωνή/κιθάρες/ντραμς/στίχοι) κυκλοφορούν το ντεμπούτο ''The Scream That Tore the Sky'' μόλις το 2005. Το ντουέτο πήρε τον χρόνο του, πρόσθεσε ένα drummer στις επάλξεις του και μετά από μια ολόκληρη πενταετία (παράλληλα έχουν αρκετές άλλες μπάντες) συνέχισε με το "A Great Work of Ages / A Work of Great Ages". Απίστευτη δισκάρα και αυτή. Πάντοτε παραγωγικοί, με μια σειρά από eps  φέρνουν το σκορ στο 3-0 με το ''A Merging to the Boundless'' αλλά και τρίτη διαφορετική εταιρία μιας και καμια δεν σε κρατάει αν βγάζεις τόσο αραια δίσκους και έχεις τόσα άλλα projects. Καλύτερα, ελεύθερία πρωτοβουλιών. Φτάσαμε στο 2021 για να ακούσουμε το επόμενο τους βήμα (Psychic Secretions), πάντοτε με ψηλά τον πήχη και είμαι σίγουρος ότι και στο μέλλον θα συνεχίσουν έτσι, όποτε και άμα ξαναβγάλουν.

Το ''The Scream That Tore the Sky είναι ένας δίσκος που λατρεύτηκε από όποιον του έδωσε μια ευκαιρία. Ίσως να μην έχει πολλούς οπαδούς μιας και δεν είναι γνωστή μπάντα αλλά από που και να το κοιτάξεις και όπως και να το ακούσεις, αξίζει τα μέγιστα. Ψαγμένο μουσικά, στιχουργικά, αισθητικά. Με εξώφυλλο τον Heruka (Θιβετιανή θεότητα), οπισθώφυλλο τον Sitātapatra (Βουδισμός) και ατάκες όπως ''Be In The World, but Not Of The World'' προετοιμάζεσαι ψυχολογικά για κάτι διαφορετικό από το μέσο metal δίσκο. Ξεκινάμε και εστιάζουμε στο μουσικό για να κινηθούμε πιο κοντά.... Atheist,Nocturnus και Cynic μας αρέσουν; Μια χαρά τότε. Πάρτε τότε ηχητικές ακολασίες χωρίς σταματημό. Σωτήριες μελωδίες μέσα από ένα καταιγισμό riffάρων. Ξεκινούν ορχηστρικά με μια ολοκληρωμένη σύνθεση πριν μεταβούν στη πρώτη ένρινη σύνθεση του δίσκου που προσθέτει και άλλους πειρασμούς. Δυο ειδών ακραία φωνητικά, τσιριχτά και πιο βάρβαρα, άταστο μπάστο, κονιορτοποιητικοί ρυθμοί. Κάθε σύνθεση θα μπορούσε εύκολα να χωριστεί σε 3-4 από άλλες μπάντες, τόσο πληροφορία και υλικό εμπεριέχουν. Πολλαπλά στρώματα μουσικής, χώρος για κάθε όργανο που στρατηλατεί κατά της παραβίασης των αυτιών μας, τρικυμία εκτελεστικών υπερβάσεων. Γι αυτό και υπάρχουν μπόλικα ορχηστρικά αυτόνομα ιντερλούδια που σε γαληνεύουν.

Αν τα παραπάνω σαν φάνηκαν Χαοτικά και υπερβολικά, ΔΕΝ είναι. Οι συνθέσεις είναι οργανωμένες και οι αλλαγές, αν και σύντομες και υπερβολικές, κρατάνε τον μπούσουλα. Ποσότητα και ποιότητα, χέρι χέρι. Στο ''One Will Always Feast'', ανάμεσα στις μύριες σπειρωτές πτυχές της σύνθεσης,  θα ακούσετε και τσιριχτές κραυγές που θα σας θυμίσουν Absu. Είναι και το πρωταγωνιστικό drumming που ακούγεται αμεταμέλητο και ανυποχώρητο, μια αντίδραση στα έγχορδα που λειτουργούν στη μέγιστη ισχύ τους. Στο ''Ye Olde Magicks'' τολμούν να αγγίξουν κοντά τα οκτώ λεπτά αφήνοντας τα ζωώδη ένστικτα τους να υπερνικήσουν. Τυλώδεις ρυθμοί, ανηλεείς αρμονίες στροβιλίζονται μεταξύ τους έτσι ώστε να πάρουν τη πιο στιβαρή μορφή που μπορούν και όλα αυτά μέσω μιας εξαιρετικής παραγωγής.  Θα νιώσετε και Black Metal ατμόσφαιρα συχνά (και λόγω φωνητικών/drumming αλλά και χαμηλοκουρδισμένων συγχορδιών), όπως για παράδειγμα στο ''Scribe to the Forsaken Mother'' και ''Viral Spears and Shards of Moonskin''  Εκτιμούν κάθε δευτερόλεπτο που τους δίνεται και παίζουν με όραμα χρωματίζοντας τη σύνθεση με χίλιους δυο τρόπους. Death metal σίγουρα αλλά παιγμένο για (από) εξωγήινους. Ταλέντο που ξεχειλίζει. Πείτε το τεχνικό, προοδευτικό, πειραματικό, προχώ death metal αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Θα σας τινάξει τα μυαλά μέσα σε τρία τέταρτα και ότι ακούσετε μετά θα σας φαίνεται σαν μάθημα του δημοτικού μετά την έξοδο εξετάσεων στο πανεπιστήμιο.