Intestine Baalism - An Anatomy of the Beast

Η Ιαπωνία δεν έχει πολλά death metal συγκροτήματα για να παινευτεί. Ακόμα και αν θεωρήσουμε (ή παραδεχτούμε) ότι τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα πλέον για το συγκεκριμένο είδος στη συγκεκριμένη χώρα, στα 90ς-00ς τα πράγματα ήταν σίγουρα διαφορετικά. Προσωπικά, στίβω το μυαλό μου και μόνο τους Transgressor, τους Defiled και τους Ritual Carnage θυμάμαι. Και φυσικά τους αγαπημένους Intenstine Baalism. Υπάρχουν σίγουρα και δεκάδες άλλες μπάντες απλά εγώ δεν τις ξέρω. Φαντάζομαι και όποιος ερωτηθεί, δεν θα αρχίσει να κατεβάζει δεκάδες μπάντες τόσο εύκολα. Το συγκρότημα ξεκίνησε το 1991 σαν Euthanasia αλλά το άλλαξε σε Intenstine Baalism το 1994 μιας και υπήρχε και άλλη μπάντα με το ίδιο όνομα και μάλιστα προερχόμενη από Ιαπωνία και αυτή. Σαν μια υγιής μπάντας της εποχής, έγραψε demos, πήρε μέρος σε συλλογές, κυκλοφόρησε splits, έδωσε πολλές τοπικές συναυλίες, έκανε δηλαδή ότι χρειάζεται για να ακουστεί το όνομα της σε όσους περισσότερους οπαδούς γινόταν μιας και δεν υπήρχε ακόμα ευρεία χρήση του ίντερνετ. Η Ισπανική Repulse Records (τι διαμάντια έχει κυκλοφορήσει αυτή η εταιρία!) τους βγάζει το ντεμπούτο ''An Anatomy of the Beast'' το 1997 και όσοι το ακούν, υποκλίνονται. Στο συγκρότημα εισέρχεται και δεύτερος κιθαρίστας ενώ έχουμε και αλλαγή του drummer, όλα αυτά σε 6 χρόνια μιας και η δισκογραφική συνέχεια τους έρχεται το 2003 ''Banquet in the Darkness''. Και πάλι, δίσκαρος περιωπής. Νέα μέλη γύρω από τον κιθαρίστα/τραγουδιστή/συνθέτη Seiji Kakuzaki, νέα εταιρία και πάλι και έχουμε φτάσει στο 2008 για να ακούσουμε το τρια στα τρία, ''Ultimate Instinct''. Δυστυχώς δεν έχουμε νεότερα τους εδώ και χρόνια αλλά βυθιστείτε στη σύντομη δισκογραφία τους, ότι και να ακούσετε, θα εκπλαγείτε. 

Μελωδικό Death Metal. Όταν λέμε μελωδικό, εννοούμε τις κιθάρες, όχι πλήκτρα, όχι παουεράδικο παίξιμο με περισσότερο παραμόρφωση. Μιλάμε για Death Metal. ΞΕΚΑΘΑΡΟ. Και δεν χρειάζεστε εμένα για να σας πείσω για το αληθές της υπόθεσης. Με το που περάσουν 1-2 δευτερόλεπτα από το εναρκτήριο ''Corporal Celebration'', το υλικό τους θα έχει απλωθεί έτσι ώστε θα γνωρίζετε τι θα επακολουθήσει. Σκεφτείτε Σουηδικό death metal των 90ς (Dismember φάση), με δυο ειδών φωνητικά, και τα γνωστά βορβορώδη αλλά και λαρυγγικά/τσιριχτά, πάντοτε ακραία. Εννοείται γρήγορες ταχύτητες, κιθάρες που μυρίζουν σήψη και όλο το πακέτο. Αυτό  που ίσως δεν θα περιμένετε είναι ότι λίγο πριν τελειώσει το τραγούδι ακούγονται πιο μελωδικές, ταξιδιάρικες κιθάρες. Όχι ακουστικές, όχι μελιστάλαχτες αλλά μελωδικές. Θα μπορούσαν να ακουγόντουσαν από τους Dark Tranquillity του ντεμπούτου, από At The Gates. Προσθέστε και μια τεχνική κατεύθυνση α λα Carcass, της ώριμης εποχής, που κάνει το παίξιμο τους ικανό να σου ξεστρατίσει το μυαλό. Έτσι απολαμβάνουμε τις περιπλανώμενες μελωδίες που είναι καλά κρυμμένες ανάμεσα στις υπόλοιπες συγχορδίες του ομώνυμου τραγουδιού. Δεσμεύονται να παραδώσουν ακραίο metal χωρίς να χρειάζεται να είναι βαρετό ή απλά θορυβώδες. Περνάνε ύπουλες αρμονίες ανάμεσα στις σκιές των riffs χωρίς να αλλάζει η γραμμή βάσης τους, η ραχοκοκαλιά.

Κοσμική ενέργεια που απελευθερώνεται με κιθαριστικές ριπές, τυμπανιστικές εκρήξεις, λαρυγγικά ξεσκίσματα. Ωστικό κύμα που διαλύει τύμπανα. όχι, δεν έχουν σκοπό να αποδείξουν ότι είναι η πιο σκληρή μπάντα στο πλανήτη. Για αυτό και προσθέτουν όμορφα κιθαριστικά περάσματα, κόβουν ταχύτητες, αφήνουν τις συνθέσεις να αναπνεύσουν χωρίς την ανάγκη των φωνητικών. Ρωγμές στο χρόνο με δίλεπτα να περνούν χωρίς να το συνειδητοποιείς και να ξυπνάς όταν επιστρέφει η επιθετικότητα. Δεν γράφονται τραγούδια σαν το ''Cannibal Sodom'' κάθε χρόνο. Απόλυτη ισορροπία, ζυγισμένη πεντάλεπτη πτήση. Η ηχητική Αποκάλυψη συνεχίζεται στο ''Energumenus'' (ευρεία χρήση ελληνικών λέξεων σε στίχους και τίτλους από τους Ιάπωνες)  και πάντα κορυφώνεται με την ηλεκτρική εκταφή κάποιων κιθαριστικών μελωδιών. Ποιος καλύτερος τρόπος να νιώσεις την αγριότητα όταν πιο πριν βρίσκεται στην αντίπερα όχθη; Η εκφορά των σκοτεινών στίχων γίνεται με ωραίο και ποικίλο τρόπο, πάντοτε ακράιο, όχι όμως απύθμενα γουρουνίσματα χωρίς νόημα. Το ορχηστρικό που επιλέγουν λίγο πριν το τέλος γίνεται με ακουστικές κιθάρες και το ''Tyrant'' θα σφραγίσει το τάφο μας με μονολιθικά riffs πρωτογεννημένα στη Σουηδία πριν οι Ιάπωνες θα θυσιάσουν στο βωμό του Baal. Σηπτικά, ασφυκτικά φωνητικά και ηχητική σφαγή για τα τελευταία λεπτά.