Sye - Wings of Change

Στην αναζήτηση των χαμένων θησαυρών, κάνουμε μια στάση στον Καναδά. Εκεί θα συναντήσουμε τους Sye που στον σχετικά (ούτε δεκαετία δεν άντεξαν) βραχύχρονο βίο τους κατάφεραν να κυκλοφορήσουν δυο δίσκους. Η πλάκα είναι ότι το ντεμπούτο της, ‘’Turn On The Fire’’, το οποίο βγήκε το 1985, προωθήθηκε από μεγάλες εταιρίες αλλά δεν κατάφερε να γίνει ‘’μεγάλο’’ και γνωστό. Η μπάντα δεν διέλυσε, το αντίθετο μάλιστα. Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής/συνθέτης/στιχουργός της μπάντας, Bernie Carlos αντικατέστησε τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και τρία χρόνια αργότερα βγήκε ο δεύτερος τους (και καλύτερος) δίσκος ‘’Wings of Change‘’ . Η Cult Metal το επανακυκλοφόρησε και αυτό (όπως και το ντεμπούτο) σε βινύλιο και cd  (500 αντίτυπων αντίστοιχα), πάντοτε με το αυθεντικό εξώφυλλο, στίχους, φωτογραφίες κάνοντας το ένα ελκυστικό πακέτο. Επίσης ΚΑΙ αυτή τη φορά, υπάρχει επιπλέον υλικό (άλλα πέντε τραγούδια, τα υπόλοιπα από το πρώτο ντέμο τους του 1982 που δεν μπήκαν ως επιπλέον τραγούδια στην επανακυκλοφορία του ντεμπούτου).

Το ‘’Wings of Change’’ βγήκε αρκετά χρόνια μετά το ντεμπούτο και είναι σαφώς σκληρότερο και πιο δουλεμένο από το ντεμπούτο. Τραγούδια σαν το ‘’ Do or Die’’ βγάζουν μια επιθετικότητα, ένα ηχητικό αναβρασμό που μαλακώνει αφότου τα διαλύσει όλα. Νηνεμία…μετά την καταιγίδα. Οι maiden επιρροές είναι εμφανείς στο ‘’ Take Cover’’ αλλά όπως και στο ντεμπούτο, εμένα μου θυμιζουν πιο πολύ τους συμπατριώτες τους Anvil. Γρήγορες συνθέσεις, ακόμα πιο ρυθμικές , σε κρατούν σε επαγρύπνιση. Τα riffs λειτουργούν σαν κυνηγόσκυλα με εσένα να είσαι το θήραμα. Όπου και να κρυφτείς θα σε μυρίσουν και θα σε βρούν. Ο Bernie λατρεύει να σολάρει και το κάνει με κάθε ευκαιρία. Άσε που οι συνθέσεις τους είναι έτσι και αλλιώς τίγκα οργανικές με τον ίδιο να οδηγάει την κούρσα κάθε τραγουδιού. Λατρεύει να ακροβατεί πάνω στις χορδές της ταστιέρας του και το δείχνει με δυο πολύ ενδιαφέρουσες ορχηστρικές συνθέσεις, το ‘’Strings’’ (που κάνει στο τέλος του και ένα φλαμέγκο πέρασμα και το ομώνυμο τραγούδι (δεν βαπτίστηκε τζάμπα έτσι ο δίσκος) που περιλαμβάνει θειούχα σολαρίσματα που κόβουν την ανάσα.

Τι άλλο θα βρείτε στο δίσκο; Μια διασκευή σε Sweet και στο Fox on the Run (από το Desolation Boulevard του 1974). Το αυθεντικό τραγούδι είναι από μόνο του πολύ καλό, η διασκευή κρίνεται αρκετά καλή, ειδικά στα κιθαριστικά μέρη. Το καλό της υπόθεσης είναι όταν metal συγκροτήματα διασκευάζουν hard rock, rock ή και από άλλα είδη και έχει κάποιο ενδιαφέρον  παρά από ίδιο στυλ μουσικής. Στις 9 συνθέσεις του δίσκου ακούμε αθώο heavy metal, βασισμένο  στο νεύρο και στις παικτικές ικανότητες Και στο τέλος έχουμε και τα πέντε επιπλέον τραγούδια του ντέμο. Εννοείται χειρότερος ήχος, εννοείται πολύ καλύτερες συνθέσεις από τα δυο τους άλμπουμς. Μόνο ο συναισθηματισμός που βγάζει το  ‘’Livin' N' Lovin'‘’ και η μελωδία που το διακρίνει, είναι αρκετά να σε πείσουν  να το ακούσεις και να το λιώσεις. Ή την φωνητική αγνότητα του ‘’ It's Tonight’’.