Ancient Wisdom - For Snow Covered the Northland

O Vargher (γνωστός στην κοινωνία ως Marcus E. Norman) είναι ένας από τους πιο εκπληκτικούς πολυοργανίστες και συνθέτες του ακραίου ήχου και συγκεκριμένα του Black Metal. Έχει παίξει σε πολλές, γνωστότατες μπάντες του  χώρου αλλά η πρώτη και μάλιστα δική του μπάντα ήταν οι Ancient Wisdom.  Στην αρχή (1992) η μπάντα λεγόταν  Pain, μετά Ancient και στο τέλος κατέληξε σε Ancient Wisdom για να μην υπάρχουν προστριβές και μπερδέματα με τους αντίστοιχους Νορβγηγούς που έκαναν τα πρώτα τους βήματα και αυτοί. Το πρώτο demo των Ancient Wisdom (Through Rivers of the Eternal Blackness)  βγήκε το 1994 και με μια ακρόαση μπορούσες να καταλάβεις με τι θησαυρό εμπλούτιζες τα αυτιά σου. Η μπάντα τότε απαρτιζόταν από παικταράδες (που αργότερα όλοι τα πήγαν πολύ καλά στις μελλοντικές μπάντες τους), αποσπούν την προσοχή και συμβόλαιο από την Ιταλική Avantgarde και ηχογραφούν το ντεμπούτο ''For Snow Covered the Northland''. Δυστυχώς λόγω τεχνικών προβλημάτων ο δίσκος δεν θα κυκλοφορήσει πριν το 1996, περίοδο που εγκαταλείπουν όλα τα μέλη της μπάντας και έτσι ο Varger αποφασίζει να συνεχίζει την μπάντα μόνος του. Ήδη στο ντεμπούτο τραγουδά, παίζει ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, συνθέτει και στιχουργεί. Μικρό το κακό που έμεινε μόνος. Σαν Ancient Wisdom θα κυκλοφορήσουν άλλοι τρεις δίσκοι, όλοι τους άξιοι,  σαν one man's band πλέον (με διάφορες βοήθειες) και πάντοτε από την Avantgarde Music με το τελευταίο του(ς) δίσκο να χρονολογείται πίσω στο 2004. Οι Ancient Wisdom δεν είναι μια συναυλιακή μπάντα και έτσι τα προς το ζην βγαίνουν από τις άλλες (και πιο επιτυχημένες εμπορικά), δηλαδή τους Bewitched και Naglfar. Ευχόμαστε να ακούσουμε κάποτε και νέο υλικό από το μοναχικό project του.

Η αρχή γίνεται με πιάνο, παιγμένο από τα δάκτυλα του Jens Rydén  (Naglfar/Thyrfing) και ακραία φωνητικά που ρίχνουν στιχουργικά θερμοκρασίες και σκοτεινιάζουν χώρους.  Όταν μπαίνει το ‘’ In the Land of the Crimson Moon’’ παίρνεις ιδέα για το πώς θα κυλήσει ο δίσκος. Μαυροφορεμένα riffs, θεοσκότεινα πλήκτρα που ομιχλιάζουν την ατμόσφαιρα, παγωμένες κραυγές που αναζητούν θύματα. Δεν έχουμε υπερηχητικές ταχύτητες όπως συνέβαινε στο κλασσικό black metal του 1994. Άλικο, ζεστό αίμα κυκλοφορεί στις φλέβες τους και όσο και να προσπαθεί ο παγετός που υπηρετούν μα και ζουν, δεν σταματά να κυλά και να προσφέρει. Η αρχιτεκτονική της ύπαρξης τους αντανακλάται στους ήχους που βγάζουν και τους αυτοπροσδιορίζουν.  Ψύχος, μελαγχολία, σεβασμός στη φύση.  Για όλους εμάς μου αρεσκόμαστε σε σκοτεινές αρμονίες, για εμάς που λατρέψαμε τα δυο πρώτα άλμπουμς των Diabolical Masquerade ή αρχαίους Old Man’s Child.  Ότι δείχνει μπροστά και πίσω το δισκάκι. Παγωμένα δάση και καταρράκτες από τη μία, πανσέληνος σε βουνοκορφή από την άλλη.

Τα τέσσερα ολοκληρωμένα (εννοώντας ότι λείπουν τα 2 ορχηστρικά) τραγούδια του demo τους βρίσκονται και πάλι εδώ για να τα απολαύσουμε,  και μάλιστα με καλύτερη παραγωγή χάρη στον Henrik Kjellberg . Αν ψάχνεις κάτι που θα ήταν επικριτικό γι αυτό το δίσκο, είναι ότι σε κάποια τραγούδια (αυτά του ντέμο) ακούγονται τα drums ψεύτικα, κάπως αδύναμα.  Τίποτα άλλο. Η μουσική τους εστιάζεται στην μελωδία και ιδιαίτερα στα ορχηστρικό, ομώνυμο τραγούδι  που του λείπουν και οι κραυγές, τα πράγματα είναι ατμοσφαιρικά και ταξιδιάρικα. Τα riffs είναι πολλαπλά, είτε ρυθμικά είτε όχι και μαζί με την μαγεία των συμφωνικών πλήκτρων και τα αλυχτίσματα πόνου και οργής δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που αλλοιώνει τον χώρο και τον χρόνο μεταφέροντας σε σταδιακά στο δικό του σεληνιακό ηχοτόπιο. Και ενώ στο cd αναγράφονται εννέα τίτλοι και είσαι έτοιμος να γυρίσεις στην πραγματικότητα μετά από πενήντα λεπτά, άλλες τρεις συνθέσεις υπάρχουν για να σε μαγέψουν. Ένα ορχηστρικό ιντερλούδιο , μια δεύτερη σύνθεση πιο κοντά στον μέσο όρο τους και το τελευταίο που είναι πιο άγριο και χωρίς μελωδίες, έχοντας μέσα του και ολίγη από τη doomy death metal σαπίλα.