Deathwish - Demon Preacher

Thrash Metal του 1988 που να αξίζει; Μάλλον αρκετά τα παραδείγματα. Κάποια πιο γνωστά και κάποια λιγότερο μα ΟΛΑ τους εξαιρετικά. Σε αυτό τον κατάλογο θα ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ να περιέχεται και το ‘’Demon Preacher’’ των  Άγγλων Deathwish. Το συγκρότημα από το Brighton δημιουργήθηκε το 1983 και φαντάζομαι ότι επηρεάστηκε άμεσα από το νέο είδος που τραβούσε το metal στα (τότε) άκρα του, το Thrash Metal. Aφού έδεσε η σύνθεση της ομάδας, ξεκίνησαν και τα τραγούδια. Το 1986 κυκλοφορούν την demo κασέτα ‘’ Sword of Justice’’ και αρχίζουν και κάνουν το όνομα τους πιο γνωστό. Η Metalworks Records κυκλοφορεί την συλλογή Fast Forward To Hell αρχές του 1987 και μέσα δοκιμάζονται δυο συνθέσεις των Deathwish, μια από το demo αλλά και μια καινούρια σύνθεση, το ‘’Demonic Attack’’.  Η συλλογή (με μπαντάρες μέσα), όπως και οι Deathwish θα χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από το Αγγλικό και όχι μόνο κοινό. Η Metalworks τους έχει υπογράψει ήδη και κυκλοφορεί μέσα στο 1987 το ντεμπούτο ων Deathwish , ‘’ At the Edge of Damnation’’. Υπερδίσκαρος και με ξεχωριστό  ήχο, μακριά από τον κλασσικό Αμερικάνικο ή Γερμανικό Thrash ήχο. Και επειδή ένα γαμάτο δίσκο πολύ κατάφεραν να βγάλουν αλλά μετά ..πάτος, οι Deathwish έτριψαν την μούρη της υφηλίου με το  ‘’Demon  Preacher’’ του 1988 που βγήκε μέσω της μικρής, Εγγλέζικης GWR Records. Δυστυχώς η φήμη τους δεν μεγάλωσε όσο θα ΕΠΡΕΠΕ και ήθελαν, οι καιροί άλλαζαν , το 1990 τελείωσαν και αυτοί. 2017 και τα αυθεντικά μέλη ξαναμαζεύτηκαν, ας ελπίσουμε σε κάποιο ηχητικό θαύμα.

Ένα δισέλιδο λευκό booklet δεν σε αφήνει να ενδιαφερθείς με κάτι παραπάνω εκτός από το να χαζέψεις το εξώφυλλο και να ανεβάσεις την ένταση της μουσικής στα όρια του ηχοσυστήματος σου. Ορχηστρικά ξεκινούν το πρώτο κύμα εισβολής και μέχρι να μπει το πρώτο, κανονικό, ομώνυμο τραγούδι να έχεις παραδοθεί αμαχητί.  Μπορεί η παραγωγή (Tom Doherty) να μην το βοηθά αλλά δεν μπορεί να συγκρατήσει την ηχητική οργή που εξαπολύεται. Μοναδικός ήχος,  ομαδικός και ψυχωτικός. Δαίμονες τους οδηγούν να παίξουν έτσι, δεν εξηγείται αλλιώς.  Γρήγορα, εθιστικά, καταστροφικά. Κτηνώδεις ρυθμοί, ριφάρες-εκτελεστές, φωνή που τρομοκρατεί. Αν ακούγονται τα παραπάνω χαώδη, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Τίποτα δεν ξεγλιστρά ανούσια, όσο πρωτόγονα και να ακούγονται. Υπάρχουν αρμονίες στον οπωρώνα με τους μεταλλικούς καρπούς.

Όλες οι συνθέσεις ανήκουν στον κιθαρίστα (και μπασίστα για τον συγκεκριμένο δίσκο), Dave Brunt εκτός μιας σύνθεσης (Jon Van Doorn). Ο τύπος είχε το χρυσό κλουβί με εκατοντάδες ιδέες που απελευθέρωνε σε κάθε σύνθεση κάνοντας κάθε μια από αυτές πολύ ενδιαφέροντες. Δεν είναι μόνο τα βασικά riffs, τα hooks, leads, solos κτλ. Αφεθείτε και στις τρομερές αλλαγές μέσα στις ίδιες συνθέσεις. Το ‘’ Visions of Insanity’’ είναι ένα τραγούδι που θα σε κάνει να νιώσεις σαν μπάλα που θα πηγαινοέρχεσαι σε διαφορετικές κατευθύνσεις αναλόγως του ποιος θα σε κλωτσά εκείνη τη στιγμή. Ανεβοκατέβασμα στροφών, γωνίων, ιδεών, μορφής, ταχύτητας, μελωδίας.  Η διασκευή σε Sabbath είναι η μόνη μέτρια στιγμή του δίσκου ενώ το ‘’Wall Of Lies’’, η μοναδική σύνθεση του τραγουδιστή, ευτυχώς σε ξαναφέρνει στον κόσμο τους με τα καλύτερα αποτελέσματα. Σκληρά και βάναυσα, μα όχι αναίσθητα. Οι φωνητικές μελωδίες καβαλούν ρυθμούς και ruffs στην ίδια ταχύτητα και συχνότητα και ένας επιθυμητός ανταγωνισμός ξεκινά. Το επαναλαμβάνουν με την ίδια άνεση και στο ‘’ Fatal Attraction ‘’. Μόνοι οι Holy Terror το έκαναν καλύτερα. Σε κάθε τραγούδι έχουμε καταιγισμό από ηλεκτρισμό και πάθος, έναν ηχητικό αστερισμό από διάφορα όργανα που δημιουργούν κάτι πολύ όμορφο μεταξύ τους. Ψυχικό σθένος από τρεις φίλους που τριάντα χρόνια μετά, είναι και πάλι μαζί. Ο δίσκος κλείνει με τον  ίδιο τρόπο που άνοιξε, δηλαδή ορχηστρικά και πιο μελωδικά.