Intoxicate - Cross Contamination

Μια φορά και ενα καιρό, στη Σουηδία, υπήρχε μια μπάντα με το όνομα Intoxicate. Η παρέα από το Gothenburg ήταν από τις πρώτες μπάντες που έπαιζαν thrash στην χώρα τους μια και φτιάχτηκαν το 1988. Δεν έγιναν ποτέ γνωστοί (όχι πως έγιναν διασημότερες μπάντες όπως οι Agony,Mezzrow ή οι Hexenhaus για παράδειγμα, αλλά λέμε...) μιας και παρόλο που κυκλοφόρησαν τρία demos σε κασέτες, δεν απέκτησαν ποτέ συμβόλαιο και ολοκληρωμένο δίσκο. Μέσα σε τρία χρόνια, η βραχύβια ζωή των Intoxicate έλαβε τέλος (1988-1991) με μοναδικό μέλος τον κιθαρίστα Tomas Eriksson να συνεχίζει να δημιουργεί (ακραία) μουσική με άλλες μπάντες. Φθάνοντας στο παρόν, ζητήθηκε από την μπάντα να πραγματοποιήσει μια συναυλία στο επερχόμενο Gothenburg Sound Festival του 2015, ένα φεστιβάλ φόρο τιμής στον ήχο της συγκεκριμένης πόλης. Τέσσερα από τα πέντε αυθεντικά μέλη (εκτός μπασίστα δηλαδή) είναι και πάλι μαζί και επανηχογράφησαν κάποια παλιά τους τραγούδια για εκείνη την περίοδο και συνέχισαν να δίνουν συναυλίες. Πέντε χρόνια μετά, συμβόλαιο με την Downfall Records και η ίδια σύνθεση, μας δείχνουν το νέο τους πρόσωπο με το ‘’ Cross Contamination’’ που κυκλοφόρησε πριν κανα δίμηνο σε 500 cds και φυσικά, digital.

Το  ‘’Cross Contamination’’ ακούγεται όπως ακριβώς θα έπρεπε. Αρκετά παλιομοδίτικο μιας και οι συνθέτες του είναι παλιοί αλλά με μια σύγχρονη παραγωγή (και mastering από τον μεγάλο Andy LaRoque). Δίνει πόνο (μερικές φορές το drumming φτάνει τα 240 bpm) αλλά δεν του λείπουν οι μελωδίες από τις κιθάρες, ακόμα και όταν αυτές διαπράττουν ηχητικό μακελειό. Η διάρθρωση κάθε σύνθεσης είναι απλή και άμεση, thrash κατευθείαν από την παραγωγή προς κατανάλωση. Συνεχίζοντας στο ομώνυνο,με χαμηλότερες ταχύτητες και μελωδίες από το τρέμολο, συνειδητοποιούμε ότι έχουν ανάγκη και τους αρέσει να είναι μελωδικοί, κάτι που το προσπαθούνε συχνά με ευχάριστα αποτελέσματα. To solo φέρνει και λίγο maidenιά αλλά σύντομα. Γενικότερα από τα πιο όμορφα τραγούδια του δίσκου. Η φωνή είναι περίεργη. Θα σας πω τι μου θυμίζει. Τον Taneli Jarva των Sentenced εποχής Amok, αν ο δίσκος ήταν σε πιο θρασάδικη διάθεση. Πάντως δεν με ξετρελαίνουν κιόλας. Ας αφήσουμε τα φωνητικά και ας επικεντρωθούμε στο πιο δυνατό χαρτί της μπάντας. Τις κιθάρες. Και μάλιστα διπλές για αντίστοιχη ικανοποίηση.Δεν ακούμε προχεροδουλειές αλλά δουλεμένες συνθέσεις αν και χιλιοακουσμένοι ήχοι για να ξεχωρίσουν. Στο ‘’ Crawling Forward’’ ακούμε ένα πιο μοντέρνο ήχο με γκρούβες αλλά η διαπλοκή του μπάσου μας ανταμοίβει. Στρίμωγμα σε γωνία με το επιθετικό ‘’ Doors and Corners’’, ένα από τα δυο σχετικά σύντομα τραγούδια του δίσκου. Ναι, και έχουν και ένα σχεδόν δεκάλεπτο τραγούδι, το ‘’ Posthumous Posthuman’’ που ξεκινάει με ακουστικές κιθάρες πριν μεταμορφωθεί σε ένα ηχητικό σίφουνα. Ξανακόβει ταχύτητες, χύνεται άφθονο βιτριόλι από το στόμα του  τραγουδιστή, συνυφαίνομαι μελωδίες από τους κιθαρίστες. Δεν ξέρω αν έχουν ελπίδες οι Intoxicate να κάνουν την διαφορά σε ένα είδος που μετρά πολλούς πάλιουρες στην σκηνή αλλά και μια νέα φουρνιά που ξεκίνησε εδώ και μια δεκαετία αλλά αξίζει. Όχι για να ηγηθούν αλλά σίγουρα για να τους απολαύσεις με μερικά ακούσματα.