Οι Disillusive Play δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 2014 και χρειάστηκε να περάσουν 4 χρόνια, ώστε φέτος τελικά να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους με τίτλο Open Arms.
Το δελτίο τύπου που συνοδεύει την κυκλοφορία, μας τους παρουσιάζει σαν hard/heavy rock μπάντα με progressive στοιχεία. Στο πρώτο σκέλος θα συμφωνήσω απόλυτα, όμως τα progressive στοιχεία δεν τα βρήκα πουθενά. Αντιθέτως μάλιστα, η δομή των τραγουδιών των Disillusive Play είναι υπερβολικά απλή με αρκετά κοινότυπα riifs, basic ρυθμούς και γενικά προβλέψιμη ροή. Όλα αυτά τα στοιχεία φυσικά και δεν αναιρούν την ποιότητα του Open Arms στο συνολό του, καθώς πρόκειται για δουλειά αρκούντως διασκεδαστική, με καλή συνέχεια, σωστή διάρκεια και ενδιαφέρουσα μέχρι το τέλος. Περισσότερο αξίζει να σταθώ στη φωνή της Αντιγόνης Καλαμαρά που χωρίς να εχει κάποια ιδιαίτερη χροιά, πατάει ωραία πάνω στα κομμάτια, έχει καλή δυναμική και χαρίζει πόντους στο αποτέλεσμα. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η χρήση των πλήκτρων (παγμένα από τον Johnny Thermos των The Silent Wedding), που χωρίς να καπελώνουν τον ήχο, χαρίζουν μια ωραία διακριτική νότα. Από εκεί και πέρα σε πολύ καλά επίπεδα στέκεται η παραγωγή του δίσκου, με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται ωραίες συνθέσεις όπως τα White Dove, Final Decision Made (η μπαλάντα του δίσκου) και Emotionless.
Ενδιαφέρουσα λοιπόν η 1η δουλειά των Disillusive Play. Heavy rock με ελάχιστα metal ψήγματα, που δεν ανακαλύπτει τον τροχό αλλά ακούγεται ευχάριστα. Για όσους πιστούς, είναι ήδη εκεί έξω τόσο σε cd όσο και σε digital μορφή.
