Solstice - White Horse Hill

Οι Άγγλοι Solstice είναι από τις καλύτερες μπάντες επικού Heavy/Doom που υπήρξαν ποτέ. Ένα ep και δυο δίσκαροι στα 90ς (http://metalzone.gr/monuments/solstice-lamentations) τους έβαλαν στα σπίτια και τις καρδιές όλων των οπαδών του είδους. Δεν ήταν και πολλές οι μπάντες που έπαιζαν έτσι στα 90ς. Ακόμα και τώρα που οι αντιπρόσωποι του είδους έχουν αυξηθεί, πάλι μιλάμε για λιγοστές μπάντες. Η μπάντα διαλύει το 2002, επανασυνδέεται το 2007 και μαζί με τον ηγέτη-κιθαρίστα-συνθέτη Richard M. Walker είναι και ο drummer του ‘’New Dark Age’’, Rick Budby ενώ από το 2013 έχει μια σταθερή σύνθεση . Αφού έχουν δημιουργήσει και πολλές φορές κυκλοφορήσει διάφορα καλούδια, το 2016 ετοιμάζουν ένα demo (που θα κυκλοφορήσει και σε 12’’ βινύλιο), το ‘’To Sol A Thane’’. Τα τραγούδια που περιέχονται εκεί μαζί με κάποιες συνθέσεις θα αποτελούν το υλικό για το νέο, τρίτο ολοκληρωμένο τους δίσκο (20 χρόνια μετά τον δεύτερο), ‘’ White Horse Hill’’. Κυκλοφορεί στις 6 Απριλίου σε cd από την Invictus Productions.

Δεν θα χρειαστείτε παρά λίγα λεπτά για να πειστείτε για την ποιότητα που θα ακολουθήσει. Το επικό συναίσθημα είναι ζωντανό, οι doom καταβολές σέρνουν βαριές αλυσίδες πάνω στον ήχο τους. Όποιοι έχουν ακούσει κάτι από τα τελευταία τους δείγματα, ήξεραν τι να περιμένουν. Όσοι τους έχουν χάσει εδώ και δεκαετίες, τους περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Στίχοι βασισμένοι στη  προφορική Αγγλική παράδοση εμπλουτισμένοι με ζοφερούς ήχους που δυναστεύουν με την τραχύτητα τους. Κάθε riff βαπτίζεται μέσα στη κολυμπήθρα με το πάθος και την τιμιότητα. Η φωνή χτυπάει ‘’κόκκινο’’  με κάθε λέξη  που βγαίνει να γίνεται κομμάτι της ψυχής του. Βασανιστικοί ρυθμοί που όποτε το επιζητούν σε παρασέρνουν μέσα στη θάλασσα στάχτης από την φωτιά που ανάβουνε. Κάθε νευρώνας σου δουλεύει στο μέγιστο και δεν φταίει μόνο το ηχητικό κομμάτι. Τα πάντα ακούγονται αληθινά, τίμια, ζωντανά. Μουσική προσφορά από οπαδούς σε οπαδούς. Και με μια παραγωγή (από τον ίδιο τον Walker) που τιμά το είδος, μακριά από ψεύτικες καρικατούρες. Εξώφυλλο από τον Chris Smith, ότι πρέπει για να σε προιδεάζει για το μουσικό περιεχόμενο του. Φθάνοντας στο ‘’ For All Days, and for None’’, ανακαλύπτουμε ότι έχουν κάνει ένα τα δυο παλιότερα τραγούδια του demo με ένα τόσο ταιριαστό τρόπο που πιθανολογώ να είναι και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Εδώ η μουσική υποχωρεί σε δύναμη και αυξάνει σε μελωδία και ‘’νιώσιμο’’ ενώ η φωνή αδειάζει τα εσώψυχα της όσο η φωνή κραδαίνει το σπαθί της επικοσύνης. Επτά συνθέσεις, σαρανταπέντε λεπτά, θέση στο προσωπικό TOP 10 του 2018 και πάσο για να γράψει ιστορία. Εμπιστευθείτε το.