Innerwish - Silent Faces

Οι Innerwish  δεν υπήρξε η μπάντα που έβγαλε ένα-δυο καλούς δίσκους και έσβησε. Έχει σερί πέντε στα πέντε. Πηγαίνοντας πίσω στο παρελθόν για να παρακολουθήσουμε την επανακυκλοφορία του δεύτερου τους δίσκου, συνειδητοποιούμε ότι πιθανότατα να ήταν η πιο δύσκολη εποχή της μπάντας. Το ντεμπούτο αν και τρομερό σαν υλικό, δεν έκανε και καμιά τρομερή εμπορική επιτυχία. Και η μπάντα εκτός των δυο (και πιο βασικών μελών)  κιθαρίστων, αποχωρεί. Κάποια νέα μέλη εισχωρούν στη μπάντα και οι Innerwish βγάζουν το split με τους Reflection, έχοντας δυο νέα τραγούδια. Συνέχεια στις ανακατατάξεις της σύνθεσης και επιτέλους, αρκετά χρόνια αργότερα (2004) βγαίνει το ‘’Silent Faces’’ από την LMP. Και αυτός ο δίσκος είναι πλέον διαθέσιμος μέσω της Σουηδικής Ulterium Records σε cd, digital αλλά και διπλό βινύλιο. Και πάλι το ρεμάστερ (για καλύτερο ήχο) από τον Peter In de Betou και σημειώσεις-σχόλια από τον Θύμιο Κρίκο.

Έξι χρόνια από το ντεμπούτο είναι πολλά. Τα δυο τραγούδια που είχαμε ακούσει στο split μας είχαν αφήσει με ένα χαμόγελο διότι ξέραμε ότι αν και τα υπόλοιπα ‘’έπαιζαν’’ στην ίδια κατηγορία, ο δίσκος θα ήταν πολύ καλός. To ‘’Silent Faces’’δείχνει άμεσα τα δόντια του. Πιο γρηγορο, πιο ριφάτο, πιο heavy. Riffάτες συνθέσεις, με συναγωνιστική διάθεση να ανεβάζει τον πήχη της ποιότητας. Ο νέος τραγουδιστής, Μπάμπης Αλεξανδρόπουλος, παίρνει το μικρόφωνο με θράσος και παρόλη την μελωδία της χροιάς του, βγάζει μια μεταλλοσύνη που έλειπε από τον προκάτοχο του. Η παραγωγή είναι σαφώς καλύτερη και αναδεικνύει τις ικανότητες και του ρυθμικού ντουέτου με το μπάσο να δίνει την απαραίτητη δύναμη στα riffs και ο γνωστός κάφρος πίσω από το drum kit να βάζει φωτιά στις ταχύτητες. Δουλεμένα τραγούδια, γεννημένα για το σανίδι. Πιασάρικα εκεί που πρέπει (ρεφραίν), με επιπρόσθετη επιμετάλλωση στα riffs που τσακίζουν ασυγχώρητα ή πλήκτρα για πιο χορταστικές αρμονίες. Όταν μονολογούν κιόλας (σολάρουν), συγκρίνονται μόνο με ηχητικές κοτρώνες σε κατηφόρα που σε παρασέρνουν. Τραγούδια μπόλικα που άντεξαν στον χρόνο και ακούγονται πάντοτε φρέσκα με τον κόσμο να τα ζητά είτε σε συναυλίες είτε στην θαλπωρή του σπιτιού του. Λατρεύω κομματάρες σαν τα ‘’ Hold Me Tight’’, ‘’ Hold On’’, ‘’ Dreadful Signs’’ ,‘’ Riding on the Wind’’και ‘’ Realms of Tomorrow’’, έτσι για να διαλέξω μερικά του γούστου μου. Είμαι σίγουρος ότι κάποιος άλλος θα διάλεγε άλλα. Σαφώς και οι επιρροές τους είναι ακόμα εμφανείς αλλά  περασμένες διακριτικά μέσα από το προσωπικό φίλτρο τους. Μια τεράστια μπάντα είναι σχεδόν έτοιμη να αναδειχτεί.