Sacral Rage - Beyond Celestial Echoes

Και τώρα που πέρασε ο καιρός και δεν υπάρχει ίχνος αρχικού ενθουσιασμού, ας ασχοληθούμε με τον καλύτερο Ελληνικό δίσκο του 2018. Sacral Rage κύριοι. Περηφάνια από αυτούς για το υλικό τους, περηφάνια και από εμάς. Για ποιο λόγο; Διότι χρόνια από τώρα στο μέλλον όταν θα μιλάμε για ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει, ένας εξ΄αυτών θα είναι από τα πάτρια εδάφη. Πόσο μάλλον σε ένα είδος που γενικότερα δεν είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα (μιλάω για μπάντες και ΟΧΙ για ακροατές). Η ίδια τετράδα που δημιούργησε τους Sacral Rage το 2011, συνεχίζει ακάθεκτα δυναμικά και πάνω από όλα άκρως βελτιωμένα.  Ο νέος, τρίτος δίσκος τους ‘’Beyond Celestial  Echoes’’ κοιτάει από πολύ ψηλά το ντεμπούτο τους.  Αν σας αρέσει το τεχνικό Power/Thrash Metal, αν σας αρέσουν τα φωνητικά του Βασιλιά, αν σας αρέσουν οι ταχύτητες που δεν θάβουν τα riffs, στις 19 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε ένα ηχητικό διαμάντι μέσω της Cruz Del Sur σε cd και διάφορους χρωματισμούς βινυλίου. Σπεύσατε όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη.

Προσπερνώντας την εισαγωγή, ερχόμαστε σε σύγκρουση με το τραγούδι ‘’ Eternal Solstice’’. Έχοντας ακούσει παλιότερο υλικό, το περιμένεις και δεν παθαίνεις κανά καρδιακό. Σαν Αμερικάνικη Power μπάντα που έχει πάρει τα καλύτερα στοιχεία και το έχει βελτιώσει. Φωνητικά που σκαρφαλώνουν στον Όλυμπο, ταχύτητες υψηλές και επικίνδυνες, τεχνικά riffs και μελωδίες. Το μπάσο γδέρνει αυτιά, έτσι και αλλιώς μιλάμε για τον ένα εκ των δυο συνθετών της μπάντας (με τον κιθαρίστα δηλαδή). Sci- fi (τέλειο) εξώφυλλο με εισαγωγή και κάποια ηχητικά ιντερλούδια να σε μεταφέρουν σε άλλες διαστάσεις. Τα τραγούδια είναι ένα και ένα, πολλά πρόσωπο από το ίδιο Τέρας.  Άκουσα πολλές φορές το δίσκο και προσωπικά έσπασα το ρεκόρ μου. Οι ρυθμοί του ‘’Vaguely Decoded’’ σε καρφώνουν, σε ωθούν στα όρια σου. Τα πάντα ακούγονται υπερβολικά και όμως δεν χάνουν ποτέ από την ποιότητα τους.  Λατρεύω να ακούω ταχύτητες Agent Steel,  μελωδίες Helstar, τεχνοργασμούς Coroner, φωνητικές μελωδίες King Diamond, προοδευτικό παίξιμο βγαλμένο από 4 δεκαετίες πριν.

Στο  ‘’Beyond Celestial  Echoes’’ δεν υπάρχουν δεσμεύσεις.  Συμπυκνωμένη δόση metal με διάφορους τρόπους. Μπορεί γενικότερα να έχουμε υπερταχύτητες, αλλά κάθε σύνθεση είναι διαφορετικά δομημένη και θα ήταν κρίμα να δοθεί βάση μόνο στο βασικό ρυθμό για headbanging. Από πίσω κρύβονται τρομερές μελωδίες από τα έγχορδα. Μιλάμε για riffs που κλειδώνουν μέσα τους αρκετό πλούτο και θέλει βάση για να τα ξεκλειδώσεις. Προσθέστε και έναν τρομερό drummer που δεν ακολουθεί ρυθμούς αλλά δίνει πολλές φορές το έναυσμα για το πώς θα συνεχιστεί η σύνθεση πάνω στους δοκούς υποστήριξης του. Όσο για τη φωνή του Δημήτρη, τα σχόλια περισσεύουν. Ο καλύτερος υψίσυχνος τραγουδιστής που έχει βγάλει μέχρι τώρα η χώρα μας. Ένας άνθρωπος που παίζει με τις φωνητικές του χορδές με την ίδια ευκολία που ανακατεύει μια μακαρονάδα. Και οι τέσσερις ήταν υπέροχοι. Και ο ακροατής αντιμέτωπος με τους τυφώνες  ‘’ Vaguely Decoded’’, ‘’Necropia’’, ‘’Suspended Privilege’’ και για όσους επιβιώσουν, ακολουθεί το 14λεπτο ‘’The Glass’’ που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμα του, ειδικά αφού σου έχει ρίξει τις άμυνες με τις ακουστικές κιθάρες του ‘’ Onward to Nucleus’’.