Buried Realm - Embodiment of the Divine

Buried Realm-Embodiment of the Divine

Οι Buried Realm είναι μπάντα του ενός ατόμου αλλά δεν είναι κανά ambient black metal project όπως συνηθίζεται. Μιλάμε για μελωδικό death metal, σαν αυτό το καλό, παλιό Σουηδικό α λα In Flames. Οι Buried Realm όμως είναι Αμερικανοί. Αμερικανός δηλαδή μιας και μιλάμε μόνο για τον κύριο Josh Dummer ο οποίος έπαιζε κιθαρες και στους Frozen Eternity (νυν Circaic), παρόμοιου μουσικού ήχου. Δεν καταλαβαίνω γιατί ξεκίνησε τους Buried Realm αφού και πάλι παίζει σχετικά ίδια μουσική, ίσως μάλλον να μην είναι από τους βασικούς συνθέτες στην άλλη μπάντα. Τελοσπάντων. Οι Buried Realm σαν ιδέα υπάρχουν από το 2007 αλλά μόλις το 2017 ξεκίνησε να το παίρνει πιο ζεστά και μάλιστα την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το ‘’The Ichor Carcinoma’’ σε αυτοχρηματοδοτούμενο cd.  Τραγουδά,παίζει τα πάντα, συνθέτης και στιχουργός. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε και σε digital μορφή, σε ορχηστρική φόρμα. Φέτος κάνει ακριβώς τα ίδια. Νέος δίσκος, το ‘’ Embodiment of the Divine’’, τα πάντα όλα αυτός, και πάλι σε αυτοχρηματοδοτούμενο cd αλλά και σε όρχηστρική έκδοση σε digital μορφή. Έχει πολλούς guest κιθαρίστες μα και ένα τραγουδιστή. Παραγωγή από τον ίδιο, μαστερ από τον Dan Swano και αρκετά όμορφο εξωφυλλάκι από τον Tony Koehl.

Μελωδικό death metal σαν In Flames, Children Of Bodom και Kalmah είπαμε; Πάντως με το που ξεκίνησε ο δίσκος μου έφυγαν τα πάντα από τα χέρια. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι θα ακούσω κάτι σε brutal death metal. Σοβαρό τραγούδι το ‘’The Burning Remnants’’ χωρίς λιγοψυχίες. Τα φωνητικά είναι σε πιο growl από τα κλασσικά τσιριχτά που θα συνεχίσουν στο δίσκο. Γενικότερα, το πρώτο είναι και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Οι κιθάρες χαρίζουν απλόχερα τα riffs τους, ακόμα και από τον εκάστοτε guest, έχουμε διπλά παραμορφωμένα φωνητικά και ρυθμούς που εκρηγνύονται. Η μελωδία είναι σύμμαχος τους  αλλά είναι ένα σκαλί πιο ακραίο από τις υπόλοιπες συνθέσεις. Αμέσως στο επόμενο τραγούδι, το ‘’ Overlord’’ θα αρχίσουν οι συγκρίσεις με όλες τις προαναφερθέντες μπάντας της Σουηδίας. Καμιά φορά δεν είμαι σίγουρος αν ακούμε drum machine ή αν είναι φυσικός ήχος αλλά η αλήθεια είναι ότι ακούγονται πολύ δυναμικά και γενικότερα ωθούν την μουσική τους με ταχύτητα και ένταση. Τα φωνητικά κρίνονται σχετικά αδιάφορα, και των δυο ειδών (ακραία) μιας και προσφέρουν κάτι (ούτε όμως ενοχλούν). Το καλό είναι ότι και στην ορχηστρική έκδοση του δίσκου που της έδωσα μια ευκαιρία, δεν με χάλασε καθόλου η έλλειψη τους. Αντίθετα, τα guest καθαρά φωνητικα του Ryan Strain (το είχε κάνει και στο ντεμπούτο) ακούγονται πολύ όμορφα και διαφορετικά.

Γενικότερα θα χορτάσετε μελωδικές ενορχηστρώσεις και αρμονίες, αν και πολλά θέματα είναι δανεισμένα. Ε λίγο το ότι δεν καινοτομούν, λίγο ο παγωμένος-μηχανικός ήχος των drums, λίγο η μετριότητα της φωνής του  Dummer, ο δίσκος κρίνεται απλά καλός. Στα θετικά του, τα αμέτρητα riffs, δικά του και των καλεσμένων που θα σας εντυπωσιάσουν με την διαύγεια της μελωδίας τους.

 

 

Copyright 2024. All Right Reserved.