Sifting - The Infinite Loop

Το βιογραφικό των Sifting είναι τόσο πλούσιο που θα αρκεστούμε στα βασικά για να μην κουράζουμε. Η μπάντα μας έρχεται από τη Βενεζουέλα και παίζει prog rock/metal. Η μπάντα ιδρύθηκε το 2010 από τον κιθαρίστα/τραγουδιστή/συνθέτη Eduardo Gil. Σύντομα η μπάντα άρχισε να γράφει το δικό της υλικό δίνοντας παράλληλες συναυλίες εντός της χώρας. Τέλη του 2013 κυκλοφορεί το ντεμπούτο ‘’All The Hated’’ και το ομώνυμο single μπαίνει στο παιχνίδι Rock Band και τους βοηθά να γίνουν ακόμα πιο γνωστοί. Το 2014 ο Edu φεύγει για Los Angeles, βρίσκει νέους μουσικούς και ξεκινά νέα πορεία. Το 2015 γράφουν ένα ep με γνωστό παραγωγό ενώ η επόμενη χρονιά τους βρίσκει με νέο άλμπουμ (Not From Here). Αλλαγές στην σύνθεση, Αμερικάνικη περιοδεία και σύντομα νέο συμβόλαιο με την Eclipse Records η οποία επανακυκλοφορεί το δεύτερο τους άλμπουμ. Φέτος, με παραγωγό τον Steve Evetts (The Dillinger Escape Plan, Suicide Silence, Poison the Well μαζί με τον  Jamie King (Between The Buried And Me, The Contortionist) στην μίξη, κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο ‘’The Infinite Loop’’, ο οποίος θα είναι διαθέσιμος από τις 27 Σεπτέμβρη.

To ‘’The Infinite Loop’’ δεν φοβάται να προκαλέσει. Ξεκινά με ένα εντεκάλεπτο τραγούδι, κλείνει με ένα δεκατριάλεπτο ενώ το cd φθάνει στο μέγιστο των δυνατοτήτων διάρκειας που του επιτρέπεται. Καταλαβαίνετε ότι σε τόσο επικές συνθέσεις, θα ακούσετε πολλές στρώσεις μουσικής. Η Θεία Κοινωνία του προγκρεσσιβά περιλαμβάνει πολλά όργανα, πολλές αλλαγές, μεγάλο βαθμό δυσκολίας, άφθονες μελωδίες, πρόκληση στα αυτιά του ακροατή με πράγματα που δεν έχουν ξαναδοκιμαστεί. Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο, τα άλλα τα ακούμε να συμβαίνουν. Αχαλίνωτη φαντασία στις ιδέες αλλά και στην πραγματοποίηση τους. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο ενθουσιάζει αυτό πολλούς, ίσως γιατί κουράζει ότι δεν ακολουθεί ένα συγκεκριμένο, απλοικό μοτίβο που προκαλεί εύκολα ευχαρίστηση. Πάντως όσοι αφιερώσουν άφθονο χρόνο και δεν βιάζονται όταν ακούν μουσική, θα ανταποκριθούν και τα τραγούδια θα τους το  ανταποδώσουν.  Η τετραμελής μπάντα δίνει ρεσιτάλ στο παίξιμο, ρίχνει σπόρους που με κάθε ακρόαση θα εξελίσσεται σε κάτι μεγαλύτερο. Στα αρνητικά της όλης υπόθεσης, είναι ότι μερικές φορές χάνεις την μπάλα, η τεχνική επιβάλλεται εις βάρος της σύνθεσης και μετά το πέρας της ακρόασης κάποιων τραγουδιών μένεις αποσβολωμένος αλλά κενός μιας και δεν σου έχει μείνει τίποτα.  Κλείνοντας, να γράψω ότι το τραγούδι που με κέρδισε περισσότερο είναι το ‘’ What If (Dichotomy)’’ ενώ στο ‘’ Ghost Of A Lie’’ συναντάμε τον πασίγνωστο  Derek Sherinian (Sons of Apollo, Dream Theater, Alice Cooper, KISS) στα πλήκτρα.