Leviathan Project - Sound of Galaxies

Όταν ακούω για Leviathan στο μυαλό πάντα μου έρχονται οι Αμερικανοί progsters και όχι οι blacksters. Έτσι μόλις μου ήρθε το προμο αρχείο-φάκελος με τίτλο  Leviathan’s project  σκέφτηκα το λογικό...κάποιο project των προγκρεσσιβάδων Leviathan. Το ότι είναι όντως prog, έπεσα μέσα,  το ότι έχουν σχέση με τη μπάντα από το Colorado, καμιά σχέση. Απλά αυτό είναι το όνομα της μπάντας. Και περιέχει μάλιστα εκλεκτά μέλη. Για να δούμε.... Το μικρόφωνο κρατά ο Tim "Ripper" Owens. Όσα και να έχουν ακουστεί για το όνομα του, παραμένει σίγουρο το ότι ο τύπος έχει φωνάρα και μπορεί να την κάνει ότι θέλει. Ο 54χρονος τραγουδά σε πάμπολλες μπάντες αλλά παντού δίνει τον καλύτερο του εαυτό. Ο ένας εκ των δυο κιθαρίστων δεν είναι παρά ο Bobby Koelble, ο άνθρωπος που έπαιξε δίπλα στον τριμέγιστο Chuck στο ‘’Symbolic’’. Διόλου αμελητέα ιστορία έχουν και τα υπόλοιπα μέλη, απλώς πιο μακριά από τον ακραίο χώρο. Οι Leviathans Project είναι ένα νέο σχήμα και μόλις το 2021 κυκλοφόρησαν δυο eps και με αυτά τα τραγούδια μαζεμένα (συν ένα καινούριο) έχουμε το ντεμπούτο ‘’Sound Of Galaxies’’ το οποίο είναι διαθέσιμο σε αυτοχρηματοδοτούμενο cd.

Ατμοσφαιρική, σχεδόν διαστημική ατμόσφαιρα στην εισαγωγή πριν ακούσουμε τις πρώτες νότες του ‘’ Solar Storm’’. Ο τίτλος, το εξώφυλλο, αυτοί οι ήχοι και τα εφέ, όλα αυτά δημιουργούν ένα spacy, εξωπραγματικό, μη ανθρώπινο συναίσθημα. Και αν δώσεις βάση στις κιθαριστικές ακροβασίες, μιλάμε για εξωγήινα πράγματα. Ο Bobby ασχολείται πλέον με την jazz,  η τεχνική του κατάρτιση είναι άρτια και πειραματική. Ήξερε ο Chuck ποιον διάλεξε πριν δεκαετίες, φανταστείτε σήμερα πόσο έχει εξελιχτεί. Διπλές κιθαριστικές επιθέσεις, αρκετά τεχνικοί ρυθμοί, χορταστικά και μακροσκελή σόλος και η φωνή του Tim που όλοι ξέρουμε και έχουμε ακούσει σε κάποια μπάντα. Πάντως να ξεκαθαριστεί εδώ ότι δεν θυμίζει Halford, να ξέρετε. Όχι ότι δεν θα σας έρθει στο μυαλό, ειδικά σε κάτι άναρθρες κραυγές που φτάνουν στο γαλαξία. Δουλεμένες συνθέσεις, τόνοι από κιθαριστική πληροφορία, μελωδίες που συντρέχουν με την τεχνική. Κάποια sound effects όπως σε αυτά του ‘’Deserted’’, ‘Drifted’’, ‘Solitude’’ κτλ  ξεκουράζουν το αυτί, ακούγονται πολύ πιο ambient και σε αφήνουν σε αγωνία για τον επακόλουθο οργανικό οργασμό. Η παραγωγή (μέσω του Matt Nardo/μπάσο) είναι εξαιρετική και αφήνει κάθε όργανο να αναπνεύσει δίνοντας του ισόβαρο κομμάτι της πίτας στο συνολικό αποτέλεσμα. Φθάνοντας στο ‘’ Death Angel’’, το μοναδικό νέο τραγούδι αν έχεις ακούσει τα δυο eps που προηγήθηκαν, φθάνεις εύκολα στα εξής συμπεράσματα. Πρώτον, παίζουν ακόμα πιο επιθετικά. Δεύτερον, τα πάντα ακούγονται ακόμα πιο τεχνικά.  Αν ψάξω για τα αρνητικά του δίσκου, μου αφήνουν την εντύπωση ότι τα πάντα γράφτηκαν από ένα άτομο στο σπίτι του και ο καθένας με τη σειρά του πρόσθεσε το δικό του κομμάτι είτε αυτό είναι φωνητικά είτε μπασογραμμές. Και αυτό ακούγεται, το ότι δεν είναι ομαδική δουλειά δηλαδή.