Long Distance Calling - How Do We Want To Live?

Δεν γνωρίζω πόσοι εκεί έξω λατρεύουν τους πλήρως ορχηστρικούς δίσκους. Φαντάζομαι δεν είναι πολλοί. Από την άλλη είμαι σίγουρος ότι για τους περισσότερους το όνομα της Inside Out εταιρίας στο χώρο του progressive rock/metal είναι ταυτόσημο της ποιότητας και όχι άδικα. Εδώ και αρκετά χρόνια και για να είμαστε πιο συγεκριμένοι, από το 2016 έχουν στο ρόστερ τους μια τέτοια μπάντα, τους Γερμανούς Long Distance Calling. Το συγκρότημα είναι άνω των 15 ετών και έχει αρκετές κυκλοφορίες, πάντοτε με επικές σε διάρκεια ορχηστρικές συνθέσεις. Στον πέμπτο τους δίσκο, ‘’TRIPS’’μεταπήδησαν στην Inside Out από την μικρότερη Superball Music και έφτασαν στα αυτιά πολλών μεταλλάδων μεταξύ αυτών και εμού. Ακούγοντας το παλιότερο τους υλικό πρέπει να παραδεχτώ ότι μιλάμε για μια απίστευτα εξαιρετική και ΕΞΥΠΝΗ μπάντα με μεγάλες δόσεις τεχνικής. Το ‘’Boundless’’ που ακολούθησε ήταν πολύ καλό, σαφέστατα πιο χαμηλών τόνων ενώ στο φετινό ‘’How Do You Want to Live’’ ακούγονται πιο ηλεκτρονικοί από ποτέ. Ο δίσκος ήδη κυκλοφορεί από τις 26 Ιούνη σε διπλό gatefold βινύλιο ή digipak cd.

Μπορει να μιλάμε για ένα καθαρά (με μια και μόνο εξαίρεση) ορχηστρικό δίσκο αλλά αυτό δεν το περιορίζει από το να έχει spoken parts. Έτσι ακούμε ένα μονόλογο περί ‘’περιέργειας’’ και την δύναμη και αξία αυτής και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω σε ένα μεγάλο ποσοστό. Ηχητικά ντύνεται με ατμοσφαιρικά πλήκτρα καθόλη τη διάρκεια του μονόλογου. Σύντομα (στο 2ο μέρος δηλαδή)  μπαίνουν drums και κιθάρες που αφηγούνται και αυτά με την σειρά τους τις δικές τους μουσικές ιστορίες. Τα πλήκτρα πάντοτε κρατούν σημαντικό ρόλο αλλά δυο κιθάρες δεν αφήνονται στην τύχη τους και υφαίνουν τις δικές τους μελωδίες. Μιλάμε πάντα για ατμοσφαιρικό, κινηματογραφικό, προοδοτεχνικό ροκ με σκληρές κιθάρες αλλά μακριά από αυτό που όλοι θεωρούμε Metal. Ξεκάθαρο; Συνεχίζουμε. Το ‘’Hazard’’ ακούγεται πιο οργανικό μα συνάμα ταξιδιάρικο ενώ τροφή για σκέψη έρχεται και πάλι μέσω γυναικείων ομιλούμενων μερών. Το ‘’Voices’’ που ακολουθεί ξεκινά μπλιμπλικωτά με όμορφα ρυθμικά κρουστά, αρμονικές κιθάρες, αιθέρια φωνητικά και τσέλο , όλα αυτά με πανέμορφες αλλαγές που εξελίσσουν τοην σύνθεση στην πιθανότατατ καλύτερη του δίσκου. Ατμοσφαιρικό και ελαφρώς θλιμμένο το ‘’ Fail / Opportunity’’, σαφέστατα πιο βασισμένο στα έγχορδα το ‘’ Immunity’’ και μάλιστα με το μπάσο πολύ μπροστά προς το τέλος της σύνθεσης. Το ‘’ Beyond Your Limits’’ είναι η εξαίρεση του δίσκου, το τραγούδι με φωνητικά (από τον Eric A. Pulverich) και ξεκουράζει αρκετά χωρίς όμως μουσικά να απλοποιείται, το αντίθετο θα έλεγα. Για ένα δίσκο βασισμένο σε τόσο μεγάλο βαθμό στην ατμόσφαιρα και στις ενορχηστρώσεις τα πάει πολύ καλά και με κέρδισε. Συνεχίζουν να μην απογοητεύουν, μπράβο τους.