Reviews
Οι Enzo and the Glory Ensemble, δηλαδή ο Enzo Donnarumma από την μαρτυρική αυτές τις ώρες Ιταλία και το Gragnano της Campania, παίζουν ένα progressive και ταυτόχρονα symphonic metal με Χριστιανική θεματολογία. Το 2015 κυκλοφόρησαν το ‘’In The Name Of The Father’’, το 2017 το ‘’In The Name Of The Son’’ και αυτές τις μέρες κυκλοφορούν, συμπληρώνοντας την τριλογία με την Holy Trinity με το ‘’In The Name Of The World Spirit’’. Κυκλοφορεί από την Rockshots Records.
H αλήθεια είναι ότι αν ένα συγκρότημα θέλει να βρεθεί στην Α’ εθνική του metal, θα πρέπει να αγγίξει και οπαδούς έξω από το μουσικό πεδίο που ανήκει. Τα μεγάλα συγκροτήματα πάντα είχαν οπαδούς από διάφορα παρακλάδια του heavy metal, ή ακόμα και έξω από το χώρο του metal, κάτι βέβαια που σημαίνει συνθέσεις πολύ πάνω από το μέσο όρο, εύκολα προσεγγίσιμες, και να μη βγαίνει του ακροατή η ψυχή σκεπτόμενος «και τώρα τι εννοεί ο ποιητής με αυτό;»
Οι Sacrilege από την Βηθλεέμ του heavy metal το Birmingham από το 1982 μέχρι το 1987 κυκλοφορούσαν στο underground της πόλης τους και της heavy metal σκηνής μέχρι να διακόψουν μετά από κάποιες demo κυκλοφορίες. Το 2012 κυκλοφόρησαν τα ‘’Sacrilege’’ και ‘’The Unknown Soldier’’. Το 2012 μπήκαν σε πλήρης δράση και κυκλοφόρησαν τα ‘’The Wraith’’ το 2012, ‘’Sacrosant’’ το 2013, ‘’Ashes To Ashes’’ και ‘’Six6Six’’ αμφότερα το 2015. Τώρα, μέσω της Pure Underground Records κυκλοφορούν τον έβδομο δίσκο τους με τον τίτλο ‘’The Court of the Insane’’.
Oι Meurtrières είναι ένα νέο συγκρότημα από τη Lyon και δεν έχει δώσει πολλά στοιχεία ακόμη για την ταυτότητά του (Xavier -μπάσο, Thomas – drums, Flo Spector -κιθάρες, Olivier- κιθάρες και Fleur – φωνητικά, αναφέρεται απλά στη σύνθεση της μπάντας). Το “Meurtrières” είναι η πρώτη τους κυκλοφορία και είναι ένα καταπληκτικό δείγμα γαλλόφωνου heavy metal που είναι κρίμα να χαθεί μέσα στον κυκεώνα των νέων κυκλοφοριών.
Slowburn λέγονται, είναι Ισπανοί, είναι στην σκηνή από το 2015, παίζουν heavy/hard rock Οι Slowburn: JC Warrior vocals, Óscar Hernández & Mario Cano guitars, Jorge Serrano bass & Jorge Sáez drums. Έχουν προφτάσει να κάνουν τις ομορφιές τους με support στους πατριώτες τους power/heavy Witchtower και έχουν κάνει cover songs σε μπάντες όπως οι Mercyful Fate, Savatage, DIO, Iron Maiden, και Black Sabbath, Ozzy & Tony Martin's περιόδου. το ‘’Rock 'N' Roll Rats’’ είναι ο νέος τους δίσκος που κυκλοφορεί από την Fighters Records σε cd και σε ψηφιακή μορφή.
Oι Γερμανοί Blizzen έκαναν το ντεμπούτο τους το 2016 με το “Genesis Reversed”, έναν μέτριο δίσκο που είχε πολλά speed στοιχεία αναμεμειγμένα με κλασικό heavy metal. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ήταν μάλλον το “Trumpets of the Gods”, που ήταν και το πιο μελωδικό και το πιο κοντινό στο παραδοσιακό heavy metal, χωρίς τη γρηγοράδα που είχαν τα υπόλοιπα κομμάτια.
Oι Cloven Hoof για μια μερίδα οπαδών του κλασικού heavy metal, θα είναι για πάντα ανάμεσα στα μεγαλύτερα και σημαντικότερα ονόματα της σκηνής, αφού (κυρίως) τα “Dominator” και “A Sultan's Ransom” σημάδεψαν με τον ήχο τους μια πολύ ευαίσθητη περίοδο και ηλικία των ακροατών αυτών.
Το μαύρο τυπικά δεν είναι χρώμα, λένε. Είναι η παντελής έλλειψη χρώματος. Η απουσία του φωτός, το σκοτάδι δηλαδή. Στην μουσική αυτό πάνω – κάτω ισχύει με μουσικές σκοτεινές που εγκλωβίζουν, σαν τεράστιες μαύρες τρύπες το φως και αντανακλούν αυτό το μαύρο από την ψυχή, τα τάστα, τα πλήκτρα, την φωνή στις καρδιές μας. Εδώ έρχονται οι My Dying Bride. Τριάντα χρόνια με κομμάτια για μαύρες στιγμές και φωτεινές ελπίδες, που τις απομονώνουν στα λίγα, κάποιες φορές πολλά, λεπτά των κομματιών τους.
To “Danse De Noir” είναι η τρίτη full-length κυκλοφορία των Γερμανών Lord Vigo και η τέταρτη συνολικά δουλειά, μαζί με το “Under Carpathian Sun” ΕΡ του 2014, που ήταν και το ντεμπούτο τους. Όσοι παρακολουθούν το συγκρότημα, θα ξέρουν ότι από δουλειά σε δουλειά βελτιώνονται, και ότι θα ήταν θέμα χρόνου να κυκλοφορήσουν κάτι πάρα πολύ καλό που θα ξεχώριζε.
Ας κάνουμε έναν μικρό λογαριασμό: 1989 – 2020. Πόσα χρόνια είπατε είναι, 31; Ναι, 31 ολόκληρα χρόνια και οι Shock Paris επιστρέφουν στην δισκογραφία σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτό το τεράστιο κενό, σαν απλά να κάνανε μια μικρή ανάπαυλα βρε αδερφέ, σαν να γεμίσαν απλώς τις μπαταρίες τους.