Reviews
Οι Die Apokalypticen Reiter είναι μια χαραχτηριστικά, και με Γερμανικό τρόπο, πειθαρχημένα απείθαρχη μπάντα, που δεν μπήκε ποτέ σε κανόνες και μουσικές φόρμες και νόρμες που θα περιόριζαν την καλλιτεχνική της δημιουργία, αλλά και την δημιουργική της αναρχία. Τουλάχιστον εγώ έτσι τους έχω τοποθετήσει στο δικό μου το μυαλό.
Σας καλησπερίζω με μία ξεχωριστή παρέα, έχω κοντά μου τους groovy thrashers Channel Zero. Τόσο κοντά που κάνεις μία τσαφ με το δεξί σου χέρι, το αρπάζεις και το βάζεις στον σιντοπαίχτη. Μας έρχονται απο το Βέλγιο, και η αλήθεια είναι οτι δεν ήξερα οτι έχουν τόσο μακρά παρουσία στον χώρο. Ξεκίνησαν πριν απο σχεδόν μία τριανταετία, συγκεκριμένα το 1990 με ένα Demo, και δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε ο πρώτος ομώνυμος δίσκος. Απο τότε μετράνε πλήθος απο EP's και CD Singles, μου κάνει εντύπωση η έλλειψη κάποιου live DVD απο την δισκοθήκη τους.
Η progressive death pop, The Great Discord κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο τους. Πωπω, δεν ξεκινήσαμε καλά… Τι σημαίνει progressive death pop; Πιθανότατα και τίποτα. Ούτε prog, Ούτε death. Απλά για λόγους ενθουσιασμού και υπερβολής το χρησιμοποιεί η εταιρία τους, η οποία μας φλομώνει με οποιαδήποτε γνωστή μπάντα έχει μοιραστεί το σανίδι. Έχουν και αυτό το τραγελαφικό εξώφυλλο που δεν θα το ήθελα στην δισκοθήκη μου. Τέλοσπαντων. Οι The Great Discord είναι μια πενταμελής μπάντα που ακροβατεί ανάμεσα σε πολλά μουσικά είδη και έχει γυναίκα τραγουδίστρια.
Οι Panzer, η Γερμανική αυτή heavy/thrash μπάντα που φόρμαρε ο Schmier μαζί με άλλους σπουδαίους μουσικούς της Γερμανικής σκηνής μετά από το προ τριετίας ντεμπούτο Send Them All To Hell...το ριβιού εδώ http://www.metalzone.gr/reviews/panzer-send-them-all-hell και τώρα κυκλοφορούν το δεύτερο full length με τίτλο Fatal Command μέσω της Nuclear Blast
Οι αμερικανοί melodeathmetallers επέστρεψαν δισκογραφικά μετά από δύο χρόνια με την 8η δισκογραφική τους δουλειά. Μία μπάντα με συνέχως αυξανόμενο κοινό και όχι άδικα αφού όλες τους οι δουλειές είναι και μία και μία. Μετά λοιπόν από το υπέροχο Abysmal, έρχονται με το Nightbringers. Οι συνθέσεις ανήκουν και πάλι κατά κύριο λόγο στον Brian Eschbach, έτσι ο δίσκος διατηρεί το ύφος και την γενικότερη καλλιτεχνική όψη των αμερικανών TBDM.
Η ιστορία των Descending Fate έχει ως εξής: To 1991 ο κιθαρίστας Jim Springer μετακομίζει στην Φλόριντα για οικογενειακούς λόγους και αμέσως ξεκινά την δική του μπάντα. Η μπάντα συμπληρώνεται ως πεντάδα με δεύτερο κιθαρίστα, ντράμμερ, πληκτρά και τραγουδιστή/μπασίστα. Η μπάντα κυκλοφόρησε 3 κασετες-ντέμος με πολλές αλλαγές στις σύνθεση της μπάντας μέχρι το 1997 που διέλυσαν μιας και οι συχνές μετακομίσεις-σπουδές-εργασία λόγω του μέσου όρου ηλικίας τους δεν τους επέτρεψε για κάτι περισσότερο.
New entry στο χώρο του συμφωνικού female fronted metal είχαμε τον Οκτώβριο και μάλιστα από την εγχώρια σκηνή. Αναφέρομαι στο Et In Arcadia Ego των πρωτοεμφανιζόμενων Chrysilia που κυκλοφόρησε στις πριν μερικές μέρες και μας άφησε με το στόμα ανοιχτό.
Πίσω στο 2002, υπήρξε μια brutal death metal μπάντα με το όνομα Monolith. Σύντομα το άλλαξαν σε The Monolith Deathcult και άρχισαν να εξελίσσουν-αλλάζουν το προσωπείο της μουσικής τους φτάνοντας έτσι στο 2017 με τη μπάντα να μην έχει καμιά σχέση με τα πρώτα τους βήματα. Οι Ολλανδοί, μετά από πέντε δίσκους, ανέβηκαν πολλά εξελικτικά σκαλιά μετατρέποντας το death metal του σε κάτι πιο βιομηχανικό και ηλεκτρονικό.
Κάτι έχει γίνει το 2017 και οι δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει έχουν τέρψει την ασίγαστη επιθυμία μας για εκλεκτό doom metal. Φαίνεται πως η συστηματική δουλειά ή/και η επανενεργοποίηση κάποιων σχημάτων έφερε το πλήρωμα του χρόνου για να ακούσουμε μαζεμένους πολλούς καλούς δίσκους, από τους Doomsday Kingdom και τους Below, ως τους Doomocracy και τους Sorcerer. Οι Σουηδοί μετρούν τα βηματά τους μετά την επανοδό τους και μας καταθέτουν τη δική τους φρέσκια πρόταση επικού doom metal. Δεν έχει νόημα να πάω στις ημέρες της αρχαιοτητάς τους.
Οι βετεράνοι folk metallers επέστρεψαν μετά από δύο χρόνια δισκογραφικής απουσίας, με το Two Paths. Παρά την σχεδόν εικοσαετή τους παρουσία, ο δίσκος που κυκλοφόρησε τον προηγούμενο μήνα, είναι μόλις ο έβδομος. Αν και προσωπικά θεωρώ ότι «έπεσαν» κάπως μετά το From Afar, εξακολουθώ να τρέφω μεγάλη εκτίμηση για την δουλειά τους. Για ακόμα μια φορά οι συνθέσεις προέρχονται κατά βάση, από τον εγκέφαλο της μπάντας, Markus Toivonen.