Reviews
Οι Butcher Babies είναι ένα μουσικό σχήμα από το Los Angeles και παίζουν metalcore…οι ίδιοι λένε ότι παίζουν και thrash…ασχολίαστο αυτό. Αυτόν τον μήνα εξαπολύουν, μέσω της Century Media, την τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με απειλητικές διαθέσεις, με τίτλο Lilith.
Οι τραγουδιάρες Heidi Shepherd και Carla Harvey, ο κιθαρίστας Henry Flury, ο μπασίστας Jason Klein, και ο ντράμερ Chase Brickenden αποτελούν την μουσική ομάδα των Butcher Babies.
Δεύτερο full length χτύπημα από τους Γερμανούς Stallion οι οποίοι πήραν τον χρόνο τους καθώς πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια από το Rise And Ride. Ωστόσο φαίνεται ότι η αναμονή άξιζε με το παραπάνω καθώς το From The Dead έρχεται να κουνήσει αρκετά κεφάλια με ταχύ και… τραχύ heavy metal. Εντασσόμενοι και αυτοί στο γενικότερο κίνημα της αναβίωσης του κλασσικού heavy metal ήχου, οι Stallion δεν πέφτουν στην παγίδα να παπαγαλίσουν τους ήρωές τους αλλά χτυπάνε τις κατάλληλες χορδές ώστε να ισορροπήσουν ανάμεσα στο χτες και το σήμερα.
Γι αυτούς που τους αρέσουν οι ταμπέλες, οι Grave Pleasures παίζουν apocalyptic death-rock. Με λίγα λόγια gothic rock, επιμεταλλωμένο. Ήδη οι Φιλανδοί (μέλη των οποίων έχουν διατελέσει σε πολλές metal και μη μπάντες όπως οι Beastmilk και Oranssi Pazuzu) έχουν κυκλοφορήσει ένα δίσκο το 2015 με τίτλο ‘’Dreamcrash’’ και περιοδέψανε στην Ευρώπη δυναμώνοντας τις σχέσεις τους σαν μουσικοί.
Οι Γάλλοι Novelist, pogresssive metalcore, αυτοπροσδιορίζονται, κυκλοφορούν αυτές τις μέρες το δεύτερο ολοκληρωμένο full length τους με τίτλο την απόλυτη λέξη για το σκοτάδι…Noir που στα Γαλλικά σημαίνει Νύχτα. Κυκλοφορεί από την Sharptone Records.
Το Γαλλικό φινετσάτο στυλ τους αρχίζει με το στυλιζαρισμένο εξώφυλλο, που στο γκρίζο μουντό φόντο, πάνω στην ακανόνιστη πέτρα, ένας κύκλος με μια σκοτεινή θάλασσα και στο βάθος παγόβουνα, και να αχνοφαίνεται το ολόγιομο φεγγάρι, που φωτίζει και ζεσταίνει μέσα στο παγερό σκοτάδι.
Πριν πούμε για μουσική, ας ξεκινήσουμε με μία ξενάγηση στην Μέση Γη. Emyn Muil ονομάζεται το σύνολο λόφων, που βρίσκεται στην Gondor (το 2ο μεγάλο βασίλειο των ανθρώπων), και χωρίζει την Nidalf από τις Brown Lands. Ένας άλλος τρόπος για να περιγράψεις κανείς το Emyn Muil, είναι ως ένα αδιαπέραστο βραχώδες συνοθύλευμα. Εκεί λοιπόν ο Frodo με τον Sam συνάντησαν το Gollum, καθώς πήγαιναν προς την Mordor για να καταστρέψουν το δαχτυλίδι. Εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να βρεθούμε εκεί, παρά μόνο νοητά. Η καλύτερη συντροφιά για ένα τέτοιο ταξίδι είναι η μπάντα Emyn Muil.
Πρέπει να ήταν 2008 όταν άκουσα το ορχηστρικό Dea Artio, για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι αν ήταν χειμώνας ή καλοκαίρι, ό,τι και να ήταν όμως σίγουρα θα πλημμύρισε με σκοτάδι. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Αμερικάνους Wolves In The Throne Room. Μία μπάντα που μας έρχεται από την Ολυμπία της Washington, που τείνει να γίνει μεταλλομάνα (Abigail Williams, Earth, Echtra, Fauna κ.α.). Όπως οι «συνονόματοι» τους Ulver, έτσι κι αυτοί δημιοργούν μία ατμόσφαιρα παγωμένη και με αποπυκνητικό σκότοςμε λίγο πιο «σκληρή» διάθεση.
Δύο χρόνια μετά τον ντεμπούτο τους στην δισκογραφία με το Reflection, οι Πατρινοί Masquera Di Ferro επανέρχονται με το νέο τους πόνημα που τιτλοφορείται Stalactites. Αν η προηγούμενή τους δουλειά αποτέλεσε ουσιαστικά την γνωριμία τους με το κοινό, το Stalactites δείχνει ότι η μπάντα έχει ήδη διαμορφώσει τον ήχο της και έχει διαλέξει σε ποιόν δρόμο θα πατήσει.
H 7η δουλειά των Γάλλων Industrial metallers έχει τον τίτλο Black Nova. Στα αυτιά μου είναι η καλύτερη δουλειά τους στην σχεδόν εικοσαετή καριέρας τους. Από την αρχή μέχρι το τέλος, το Black Nova είναι ένα στιβαρό και καλοπαιγμένο άλμπουμ που ξεχωρίζει από τα προηγούμενα, φέροντας όμως ξεκάθαρα την υπογραφή της μπάντας.
Αυτόν τον δίσκο τον περίμενα με κάποια περίεργεια, καθώς ήθελα να ακούσω τους Arch Enemy με την προσθήκη του Jeff Loomis (Ex-Nevermore), ήθελα να ακούσω το αποτέλεσμα της συνύπαρξης Amott και Loomis. Στην πρώτη ακρόαση ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα ευχάριστα,καθώς ήταν νοπή ακόμα στην μνήμη μου η απογοήτευση του War Eternal. Οι Arch Enemy που ερχόντουσαν με την φόρα της φρεσκάδας που έδωσε στην μπάντα η Alissa (αυτή ντε με τα χρωματιστό κεφάλι), δείχνουν να έχουν βρει τα πατήματα τους.
Ο ήχος του επικού Doom Metal δεν δέχεται πολλές μεταλλάξεις και προσθήκες. Παίρνοντας τα αγνότερα υλικά των Candlemass και Solitude Aeturnus, αποκλείεται να αποτύχεις μουσικά όσο και να το προσπαθείς. Οι Σουηδοί Sorcerer είναι πάλιουρες και από τους καλύτερους εκπρόσωπους του είδους αλλά είχαν περιοριστεί σε κάποια demos στα 90ς.