Reviews
Ιδιαίτερη περίπτωση αυτή των Ghost Bath. Έχουν γίνει πολύ μισητοί σε κοινό και κριτές για λάθος λόγους, δηλαδή το ότι δεν είναι σχισομάτηδες όπως διέδιδαν. Μια αναλυτική κριτική του προηγούμενου δίσκου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://metalzone.gr/reviews/ghost-bath-moonlover και εύκολα θα καταλάβετε ότι δεν ανήκω στους εχθρούς τους.
Οι Πολωνοί Decapitated με μόνο πια ιδρυτικό μέλος τον κιθαρίστα Vogg, ένα ακραίο όσο τεχνικό και ξεχωριστό death metal σχήμα, που λίγο θυμίζει τις ένδοξες μέρες του Organic Hallucinosis, έφτασε στον έβδομο δίσκο με τίτλο Anticult. Τρία χρόνια μετά το εύηχο και με θετικές εντυπώσεις Blood Mantra. Κυκλοφορεί από την Nuclear Blast.
Μαζί με τον Vogg πια είναι ο από το reunion του 2009 τραγουδιάρης Rafał Piotrowski. Ο ντράμερ Młody, ήταν και στο Blood Mantra. Και ο πιο καινούριος μπασίστας Hubert Wiecek.
Στο πανδύσκολο άθλημα του Funeral Doom Metal λίγες μπάντες καταφέρνουν να ξεχωρίσουν .Δυστυχώς, το είδος από μόνο του καταντά πολύ βαρετό σε μη εξειδικευμένα αυτιά προς τέτοια ακούσματα. Οι Φιλανδοί έχουν μέσα τους την μελαγχολία και την μελωδία, οι Shape Of Despair είναι από αυτούς που ξεχωρίζουν στο συγκεκριμένο. Από το 2000 μας έχουν παραδώσει τέσσερις δίσκους, τον ένα καλύτερο από τον άλλο με τον τελευταίο του 2015 να μας ‘’σκάει’’ από το πουθενά μετά από πάνω από δέκα χρόνια αναμονής για ένα καινούριο ολοκληρωμένο δίσκο.
…αλλά ευτυχώς η δυστυχώς σπάει πρώτη. Με αυτό το όνομα πορεύονται οι Αμερικάνοι Broken Hope που για καμιά τριανταριά χρόνια παίζουν το Αμερικάνικης κοπής ακραίο brutal death.
Αυτές τις μέρες κυκλοφορούν μέσω της Century Media Records το μόλις για τα τόσα χρόνια τους έκτο full length με τίτλο Mutilated and Assimilated. Έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το Omen of Disease, το οποίο είχε αφήσει ανάμεικτες εντυπώσεις.
Φτάσαμε στο 2017 και ακόμα βγαίνουνε thrash metal κυκλοφορίες που μπορούν να μας κερδίσουν. Το ‘’Sinful Breath’’ είναι ένα από αυτό. Οι Σουηδοί Antichrist είναι υπεύθυνοι γι αυτό το άλμπουμ. Ήδη μας είχαν κατακτήσει ολοκληρωτικά με το ντεμπούτο τους ‘’Forbidden World’’, πίσω στο 2011 και τους πήρε 6 χρόνια για την συνέχεια του.
Οι Bolt Thrower διαλύθηκαν. Long Live Bolt Thrower. Όχι μόνο επειδή έπαιζαν τρομερό death metal, αλλά επειδή όταν μιλούσαν για πίστη και αφοσίωση, το εννοούσαν. Μια μπάντα που αγαπήθηκε από πολύ κόσμο διότι έμεινε πιστή στις ρίζες τους, ήταν δεμένοι μεταξύ τους σαν μπάντα και σεβόντουσαν απεριόριστα τους οπαδούς τους. Δυο μέλη εξ αυτών, ο τραγουδιστής Karl Willetts και ο ντράμερ Andrew Whale μαζί με τον βετεράνο μπασίστα των Benediction, Andrew Whale μα και ένα πολύ καλό κιθαρίστα, δημιουργούν τους Memoriam, στα βήματα των προαναφερθέντων.
Αισίως πέρασαν οχτώ χρόνια από όταν οι Decemberance έκαναν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο με το Inside, τώρα επανήλθαν με το άκρως ενδιαφέρον Conceiving Hell.Ένας δίσκος που παρά το ότι περιλαμβάνει μόλις τέσσερα κομμάτια, έχει συνολική διάρκεια μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά! Εύκολα μπορεί κάποιος να δει την αγάπη της μπάντας για τους My Dying Bride, από όπου κι εμπνέονται, χωρις όμως να τους αντιγράφουν. Το Conceiving Hell είναι ένα album το όποίο θα φέρει κρύο και σκοτάδι στο φετινό μας καλοκαίρι.
Τριάντα χρόνια σχεδόν οι Suffocation καφρίζουν δημιουργικά, και πια έφτασαν στο όγδοο ανοσιούργημα τους με τίτλο ...of the Dark Light. Το οποίο κυκλοφορεί και οπλοφορεί ελεύθερο από την Nuclear Blast.
Με ένα φωτεινό, χρωματιστό εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον Colin Marks, έχει κάνει και σε Aborted, Exodus, και σε πολλούς πολλούς άλλους, μας υποδέχονται για να μοιραστούν μαζί μας την αγνή και καθάρια καφρίλα τους.
Δεν φτάνει που δεν προλαβαίνουμε να ακούμε όσο θέλουμε τους δίσκους τω(ου)ν God In A Cone, ο άνθρωπος (ή μηχανή;) ανεβαίνει συνθετικά όλο και πιο πάνω. Σφραγίδα ποιότητας Από τον Νίκο Μαρίνο και στον τέταρτο δίσκο (και δεύτερος για φέτος), ‘’ Parasitoid’’ και μάλιστα προσωπικά ο αγαπημένος πλέον. Τα συστατικά είναι ίδια. Ποικιλία όσο δεν πάει, φιλτραρισμένες επιρροές από τα 90ς, ένα Νίκος που δημιουργεί ,τραγουδά και εφαρμόζει τις προγραμματισμένες τους ιδέες-εκτελέσεις.
Η Γαλλία θριαμβεύει στο πειραματικό (αλλά και μη) black metal την τελευταία δεκαετία. Τους The Great Old Ones του παρακολουθώ από την αρχή τους και έχω λιώσει τους δυο προηγούμενους τους δίσκους. Τρομερά εμπνευσμένο Post-Black Metal με Λαβκραφτιανή θεματολογία. Η ίδια πεντάδα συνεχίζει και στον τρίτο της δίσκο, ‘’EOD: A Tale OF Dark Legacy’’ και για ακόμα μια φορά τα πάει περίφημα. Κρίμα που πλέον έχουν αποχωρήσει δυο μέλη της μπάντας, στο μπάσο και κιθάρα αντίστοιχα. Ελπίζω να τα καταφέρουν εξίσου καλά και στο μέλλον.