Reviews
Τα πάντα έχουν ήδη γραφτεί για τους Venom. Όλοι τους γνωρίζουμε λίγο πολύ, ανεξάρτητα από ποιο είδος αγαπάμε. Η ανίερη τριάδα κυκλοφόρησε (ψευδό) βλάσφημο Heavy Metal στις αρχές των 80ς. Μέρος του κινήματος του N.W.O.B.H.M. ,στο πιο κακό, αρχέγονο, σκοτεινό, ανώριμο, επικίνδυνο, σπινταριστό. Βαπτίσανε ολόκληρο είδος. Και ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Αλλαγές μελών, κάποιοι δίσκοι βγήκαν πολύ καλύτεροι από κάποιους άλλους. Το “Prime Evil’’ του 1989 είναι ο καλύτερος δίσκος που δεν περιέχει την αυθεντική τριάδα.
Μια άγνωστη μπάντα από το Σικάγο τολμά να αναμοχλεύσει την ακίνητη άμμο του μελωδικού progressive metal που έχει παραγκωνιστεί τελευταία. Φορμάρισμα το 2009 και αυτοχρηματοδοτούμενο ντεμπούτο το 2013. Στις κιθάρες ο γνωστός Vito Marchese των November’s Doom. Μαζί του στα πλήκτρα ο παλιό του συνάδελφος, Ben Johnson ενώ στο μικρόφωνο (πολύ σημαντικό για μια prog metal μπάντα) ο Lothar Keller , η φωνάρα πίσω από τους Sacred Dawn και The Skull.
Μεγάλη κίνηση και σοφή να αποκτήσουν τον Mickael Rigollet στην δεύτερη κιθάρα. Πάνω που είχαν βαλτώσει αρκετά, η προσθήκη του το 2016 και η κυκλοφορία του περσινού ‘’The Heathen Dawn’’ αναπτέρωσε το ενδιαφέρον μας. Η αλήθεια είναι ότι πλέον με το ‘’ Raised on Metal’ φτάνουν τους εννιά δίσκους σε σύντομο χρονικό διάστημα και ο ήχος τους δεν έχει αλλάξει και πολύ, οι Running Wild επιρροές είναι εμφανείς αλλά λιγότερες από το παρελθόν.
The Lurking Fear ονομάζεται το πασίγνωστο βιβλίο του Lovecraft που πρωτοκυκλοφόρησε το 1985. Το ίδιο όνομα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα νέο, superproject. Μέλη πασίγνωστων death metal συγκροτημάτων αποφάσισαν να δώσουν λίγο από τον χρόνο τους και να μαζευτούν και να παίξουν death metal. Ποιοι αποτελούν τους The Lurking Fear; Ο Tomas Lindberg και Adrian Paul Erlandsson των At The Gates. ο Andreas Axelsson των Edge Of Sanity, ο Jonas Stålhammar των God Macabre και ο Fredrik Wallenberg των Sarcasm. Νομίζω απέσπασα την προσοχή των οπαδών του παλιού death metal.
Οι Silius από την Αυστρία, από το 2013, με εξαιρετική συναυλιακή πείρα και σαν σαπόρτ μεγάλων ονομάτων και σε μεγάλα φεστιβάλ. Κάνουν σε λίγες μέρες την πρώτη τους δισκογραφική εμφάνιση, μέσω της Massacre Records με τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο Hell Awakening.
Παίζουν thrash με πολλά groove στοιχεία, γεμάτο ενέργεια και ποτισμένο με αδρεναλίνη, τις οποίες προσφέρουν με την σειρά τους απλόχερα σε όλους όσους ακούσουν έστω και περιστασιακά το Hell Awakening.
Το όνομα της μπάντας είναι το πρώτο και τελευταίο πράγμα που δεν μου άρεσε από την παρέα των Lords Of The Meat. Όλοι κάνουμε λάθη, πόσο μάλλον τέσσερις έφηβοι φίλοι πίσω στο 1991. Η παρέα από το Σικάγο άκουγε και δημιουργούσε δυνατή μουσική και τα κατάφερε με το μόνο κομμάτι που έλειπε από το πάζλ να είναι ένας ικανός τραγουδιστής. Αυτός βρέθηκε στο πρόσωπο του Scott Huffman (μετέπειτα τραγουδιστής των Syris στο δεύτερο τους δίσκο-πολύ Bruce Dickinson λέμε).
Οι Wintersun μια μπάντα συμφωνικού μελωδικού death από την Φιλανδία, φτιαγμένη το 2003 από τον Jari Mäenpää όταν ακόμα αυτός ήταν μέλος των Ensiferum. Αυτός κρατάει την κιθάρα, τραγουδάει, αλλά παίζει πλήκτρα και μπάσο. Μαζί του από τις αρχές ο ντράμερ Kai Hahto, ο κιθαρίστας και δεύτερα φωνητικά Teemu Mäntysaari και ο μπασίστας και δευτερα φωνητικά Jukka Koskinen. Τώρα αυτό το παρεάκι μαζεύτηκε και δημιούργησε κάτι αρκετά φιλόδοξο.
Από την γειτονική και μεταλομάνα Ιταλία μας έρχονται οι doom metallers Caronte. Σχήμα που δημιουργήθηκε στην Πάρμα, στις αρχές τις τρέχουσας δεκαετίας, και σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει από την Ván Records, τον τρίτο του ολοκληρωμένο δίσκο με τίτλο YONI…ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Είναι γνωστό το Κάνσας για την παροχή του σε Power/Progressive μπάντες. Κάποιες τα κατάφεραν, κάποιες χάθηκαν στη λήθη με μοναδική κληρονομιά κάποια demos σε κασέτες που πέσανε στα χέρια λίγων τυχερών της εποχής.
…παράφραση κοινοτυπίας πιο συχνής και από επαναλήψεις του ‘’Ρετιρέ’’ για όταν θέλουμε να βάλουμε ένα τίτλο για τους Σουηδούς melodic death, groove metal, The Hounted, και ότι άλλο πια παίζουν. Σε λίγες μέρες κυκλοφορούν τον ένατο δίσκο τους, μέσω της Century Media Records, με τίτλο Strength in Numbers. Τρία χρόνια μετά το μετριότατο Exit Wounds.