Reviews
Μόνο κακό δεν ακούγεται αυτό, όσο και αν δεν φαίνεται και τόσο πρωτότυπο. Candlemass σου λέει ο άλλος, και από τα ίδια μέρη, ή Solitude Aeturnus από Αμέρικα, και έχει και τα δίκια του. Άρα οι Below έχουν βαριά κληρονομιά να αντιμετωπίσουν. Και με το ντεμπούτο, το 2014, Across The Dark River, όχι μόνο τα κατάφεραν, αλλά έδωσαν και το προσωπικό τους στίγμα. Και εδώ αρχίζουν τα πιο δύσκολα, με το δεύτερο δίσκο τους, Upon A Pale Horse, να το πάνε ακόμα παραπέρα, και να πάρουν την θέση που τους αξίζει στο Σουηδικό και όχι μόνο power doom metal.
Οι Аркона (Arkona) είναι μια παλιά Ρώσσικη μπάντα που παίζει folk/pagan metal. Και μόνο το όνομα τους (το τελευταίο παγανιστικό κάστρο-πόλη) το υποδηλώνει αυτό. Ξεκίνησαν το 2002 και από την σύνθεση του πρώτου τους ντέμο, μόνο η Masha "Scream" συνέχισε την μπάντα. Με την βοήθεια κάποιων φίλων ή σεσσιονάδων, η μπάντα κυκλοφορεί δίσκους σε τακτά χρονικά διαστήματα. Εδώ και μια δεκαετία, δεν είναι πλέον προσωπική υπόθεση της Masha αλλά πλέον μπάντα και αυτό λειτουργεί πολύ καλά. Πάντα μου άρεσαν οι δίσκοι τους, χωρίς να ‘’κόβομαι’’ κιόλας.
Δύο πράγματα μπορούν να γραφτούν με σιγουριά. Πρώτον ότι οι Dimmu Borgir είναι μια τεράστια και σημαντική μπάντα στο μελωδικό black metal ύφος της και τις πλούσιες ενορχηστρώσεις του και ότι έχει φέρει πολλούς οπαδούς στο συγκεκριμένο είδος. Γι αυτό και έχει και πολλούς οπαδούς. Δεύτερον, πλέον δεν μας σοκάρει η μίξη-συγκέραση της metal μουσικής με την κλασσική ή γενικότερα με κλασσικά όργανα.Ήδη πολλές rock και metal μπάντες το έχουν επιχειρήσει, άλλες πιο επιτυχημένα από άλλες. Πλέον το βλέπουμε και στο black metal (βλ. Satyricon). Σειρά και των Dimmu Borgir λοιπόν.
Το progressive power πια δεν μοιάζει, και δεν είναι μια καινούρια μουσική στην ζωή των απανταχού μεταλάδων, αλλά το μουσικό σχήμα Theory από την Δανία είναι. Και μέσα σε μια χώρα με θρυλικά σχήματα, (King Diamond, Mercyful Fate, Artilllery), οι νέοπες αλλά και προοδευτικοί powerάδες Theory διεκδικούν μια θέση σε αυτά τα σχήματα, με το ντεμπούτο άλμπουμ τους The Art Of Evil. Τον δίσκο τον κυκλοφόρησαν πριν κάμποσο καιρό οι Theory μόνοι τους.
Κοινοτυπία το αστειάκι στο τίτλο του κειμένου αλλά πια μετά από τόσα πολλά χρόνια που το γύρισαν στο εναλλακτικό rock, και άφησαν φιάλη το metal, έτσι γιατί γουστάριζαν τα παιδιά, έχουν αφήσει μια βαθιά πληγή. Πληγή όμως που δίσκο με τον δίσκο δείχνουν να την στηρίζουν με όσο πιο καλοφτιαγμένους δίσκους, με καλές συνθέσεις, και όσο, και εδώ είναι η ουσία, περισσότερο συναίσθημα να αναβλύζει από εκεί.
Παρθενική ολοκληρωμένη δουλειά για τους Θεσσαλονικείς Leftover Bullets, οι οποίοι μας συστήθηκαν πριν από έναν περίπου χρόνο με το single 80’s Child, ενώ ακολούθησε αργότερα και άλλο ένα single για το While I’m On The Round.
Νέα ανακάλυψη, όχι καινούριας μουσικής ομορφιάς, μάλλον για μουσική παλιά μιλάμε, αλλά καινούριου μουσικού σχήματος τους Metalian από το Quebec του Καναδά. Heavy speed που λίγο χρωστάει στους Annihilator πολύ περισσότερο στους Exciter, και ακόμα περισσότερο στους πιο κοντινούς τους χρονικά Skull Fist. Και όλο αυτό με φωνητικά που φέρνουν στο μυαλό τον Bruse Dickinson και riffs και δισολίες με μεγάλη αναφορά στους Judas Priest. Μια χαρά μείγμα είναι αυτό.
Το καλό thrash σε βρίσκει ακόμα και καθυστερημένα. Έτσι και οι Φιλανδοί Rajalla που έχουν κάμποσο καιρό, από τα τέλη του περασμένου χρόνου το ντεμπούτο άλμπουμ τους, με τίτλο Diktaattori μόνοι τους, με βρήκαν…και με βρήκαν στο δόξα πατρί με το παθιασμένο τρόπο που αποδίδουν την μουσική τους. Οι Rajalla δημιουργήθηκαν στο Ελσινκι το 2011, και μέχρι τώρα είχαν κυκλοφορήσει δυο demos.
Ο Phil Campbell κιθαρίστας των Motorhead από το 1983 μέχρι και το τέλος τους, μετά τον θάνατο του Lemmy στις 28 του Δεκέμβρη του 2015, έχοντας αυτό σαν βαρύ βαρύ βιογραφικό, αλλά και βαριά βαριά κληρονομιά ξεκίνησε το νέο του καλλιτεχνικό όραμα με το όνομα Phil Campbell and the Bastard Sons. Μαζί του τα παιδιά του…Tood στην κιθάρα, Dane στα ντραμς, και Tyla στο μπάσο. Μαζί τους ακόμα και ο τραγουδιστής Neil Starr. Το ντεμπούτο ep κυκλοφορεί από την UDR και τιτλοφορήται Phil Campbell and the Bastard Sons.
Και Ιταλοί, μέσα στην φινέτσα, και με γυναικεία, ευπαρουσίαστη και καλόφωνη, παρουσία στα φωνητικά, και δεν είναι και χθεσινοί οι Mastercastle από την Γένοβα.
Δέκα περίπου χρόνια και έξι ολάκερα full length, με το προ λίγων εβδομάδων Wine Of Heaven τους να κυκλοφορεί από την Scarlet Records φιλοδοξώντας με τις γλυκές μελωδίες και την γλυκολαλιά της Giorgia Gueglio, να κεράσουν αυτό το κρασί του παραδείσου και να μελώσουν αυτιά οπαδών αυτού του κάπως πιο soft power ήχου.